Εν Άνδρω

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ

Για μια στιγμή τα βαριά σύννεφα άνοιξαν και σαν σε όνειρο ή σε κινηματογραφική ταινία ξεπρόβαλε φωτισμένα παράξενα από ένα περίεργο ήλιο. ανάμεσα στα βαριά σύννεφα και στην σκοτεινή γη, σαν σε όνειρο το Στενό της Άνδρου, η Τήνος και τα νησάκια της. Έπειτα τα σύννεφα βάρυναν περισσότερο και η εικόνα χάθηκε...

Η καταιγίδα στα τελειώματα της. Ξεκινήσαμε για μια διαδρομή στο Στενό. Ο καιρός βαρύς. Τα σύννεφα έτρεχαν δημιουργώντας παράξενες φωτοσκιάσεις. Τοπία εξπρεσιονιστικά. Κατεβήκαμε και περάσαμε πάνω από την Πίσω Μεριά. Ανεβήκαμε στη Ράχη που δεσπόζει πάνω από το Κόρθι. Από πίσω ένας άλλος κόσμος. Με συνεχείς εναλλαγές πράσινου και πέτρας. Για το πράσινο δεν σε υποψίαζε η θέα του πέτρινου βουνού που βλέπεις από τον Όρμο. Με ομίχλη και ψιλόβροχο πήγαμε μέχρι την Μονή Φλετρών. Και μετά στο Φραγκάκι. Στο βασίλειο της πέτρας. Χωράφια σπαρμένα με... βράχια. Διαχωρισμένα με ορθοπαναγιές. Κάποτε ήταν μαντριά. Σήμερα τίποτα. 

 Οδοιπορικό στο Στενό μέσα στην ομίχλη και στο ψιλόβροχο αποτυπωμένο σε λίγα στιγμιότυπα σε βίντεο...

Η πρώτη εικόνα εντυπωσιακή. Ο δρόμος προς την Πίσω Μεριά - από την διασταύρωση προς Καππαριά - σχεδόν αδιάβατος από τα νεροφαγώματα. Ελάχιστοι τον χρησιμοποιούν άλλωστε. Η ομίχλη να σέρνεται περιτυλίγοντας τα βουνά. Τοπίο εξώκοσμο... 

Στη συνέχεια το πράσινο της περιοχής και οι τελευταίοι ξωμάχοι που ακόμα επιμένουν κόντρα σε όλα να παραμένουν δεμένοι στη γη τους. Όσοι έχουν απομείνει μετριόνται στα δάχτυλα των δύο χεριών. Θα αντέξουν άραγε; 

 Προχωρήσαμε αρχικά προς την Μονή Φλετρών. Μέσα από την ομίχλη πρόβαλαν κατά διαστήματα κονάκια και ξωκλήσια.  Εικόνες αλλόκοτες μέσα από το άσπρο σύννεφο που άπλωνε παντού τριγύρω...

 Στα διαλείμματα της ομίχλης τα σχήματα αποκτούσαν περίγραμμα. Αποκτούσαν χρώματα και μια περίεργη οικειότητα...

 Λίγο πριν τα Φλετρά πρόβαλε απέναντι το Φραγκάκι. Τοπίο μακρινό, απόκρημνο και πέτρινο. Άγριο κι μοναχικό. Εκεί έχουν προγραμματιστεί να μπουν 5 ανεμογεννήτριες το επόμενο διάστημα. Κάποιοι ντόπιοι τις προσδοκούν...  

 Και μετά πρόβαλαν μπροστά από ένα απότομο πέτρινο σκηνικό το παλιό μοναστήρι. Κάποτε εδώ έμεναν άνθρωποι σήμερα έχει απομείνει  ένα σημαντικό τοπικό πανηγύρι και μερικοί ντόπιοι που πηγαινοέρχονται και το συντηρούν. Η ζωή περνά και χάνεται και μαζί της θαμπώνουν οι παλιές αναφορές της...

Η πετρόχτιστη είσοδο του μοναστηριού κλειστή. Μπορεί η Μονή να μην λειτουργεί, όμως οι ντόπιοι από το κοντινό χωριό την συντηρούν με τον τρόπο τους...

Φωτογραφία από την Ράχη: το Φραγκάκι και στο βάθος - σε ένα άνοιγμα του καιρού - η Τήνος και τα νησάκια του Στενού. Βουνό γυμνό και άνυδρο. Καμία σχέση το Φραγκάκι με την Ράχη. Στην περιοχή αυτή ξεκινά η εγκατάσταση των 5 ανεμογεννητριών που έχουν αδειοδοτηθεί.  Τριγυρίζοντας λίγο αργότερα στους άγριους και κακοτράχαλους δρόμους του βρήκαμε δύο ξωμάχους που έχουν αγροτική δραστηριότητα στην περιοχή. Και το πρώτο που μάς μίλησαν ήταν για τις ανεμογεννήτριες!!! Τις περιμένουν για να ανοίξουν και να φτιάξουν τον δρόμο. Και να φέρουν και κάποια έσοδα σε ορισμένους από τα ενοίκια των δρόμων και τους χώρους εγκατάστασης τους...

 

Φραγκάκι. Άγρια και μοναχική ομορφιά. Εικόνες πέτρινες. Χωράφια σπαρμένα με πέτρες και βράχια! Ορθοπαναγιές χιλιόμετρα να τα περιτριγυρίζουν. Και κάποιοι υποτυπώδεις δρόμοι που άνοιξαν ανάμεσα τους για να φτάσουν μέχρι εκεί οι τελευταίοι ξωμάχοι με τα αυτοκίνητα τους για να φέρουν τα μελίσσια τους, αλλά και φαγητό και νερό στα ζώα τους. 

 Μερικές φωτογραφίες από την απέναντι Ράχη. Ένα μικρό βουστάσιο με αγελάδες (αϊλάδες της έλεγε ο πατέρας). Ανάμεσα στη σκιά του σύννεφου και την ζεστασιά του ήλιου τα ζώα βόσκουν ήσυχα. Ειδυλλιακές εικόνες άλλης εποχής. Κάποιοι τελευταίοι μέσα από αυτές τις αγροτικές δραστηριότητες δίνουν εδώ μια μάχη ύπαρξης. Πόσοι άραγε πήγαν μέχρι εκεί και αναλογίστηκαν τον κόπο και τις ελπίδες τους; Πόσοι αποτύπωσαν κάτι από τη ζωή τους; Συνήθως μιλάνε γι' αυτούς, αλλά χωρίς αυτούς...

 Κι ένα κονάκι πιο στη Ράχη. Για τον ξωμάχο που πήγαινε με το ζώο ή με τα πόδια κάποτε και διανυκτέρευε εδώ. Τώρα μάλλον αποθήκη και αποκούμπι καθώς φέρνει νερό - φαίνεται η πλαστική δεξαμενή - και φαγητό για τα ζώα πριν πάρει τον δρόμο της επιστροφής με το αυτοκίνητο. "Όπου δεν πάει ρόδα δεν πάει τίποτα" όπως μας είπε ένας από αυτούς...  

 Τελευταία εικόνα πριν την επιστροφή. Ο Προφήτης Ηλίας στα 750 μέτρα υψόμετρο. Ολοφώτεινος για λίγα λεπτά πριν τον τυλίξει το επόμενο σύννεφο και χαθεί πάλι. Προλάβαμε μια φωτογραφία του γι΄ ανάμνηση μιας διαδρομής ανάμεσα στο ήλιο αι στα σύννεφα, ανάμεσα στην ομίχλη και στα πέτρινα σχήματα, ανάμεσα στην ερημιά του τοπίου και στην μοναχικότητα των τελευταίων που δουλεύουν σ' αυτή τη γη.