Ο παπάς έχασε τον δρόμο...
Γράφει ο Ι.Π. - Άλκης
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι μια σημαδιακή ημέρα. Όλα Γίνονται μια φορά τον χρόνο. Από μήνες την περιμένουμε με λαχτάρα. Την Μεγάλη Παρασκευή νιώθουμε τα Θεία Πάθη, όλοι, και κυρίως όσοι που για πολλούς και διάφορους λόγους δεν εκκλησιάζονται τακτικά την Μεγάλη Εβδομάδα.
Το πρωί με την αποκαθήλωση. Το μεσημεράκι με το στόλισμα του Επιτάφιου με λουλουδάκια του αγρού που φέρνουν οι γυναίκες της περιοχής. Λουλούδια από τις αυλές τους και ίσως και από όλη την γειτονιά. Ίσως και αγοραστά που είναι και πιο εντυπωσιακά. Και το βραδάκι η αποκορύφωση, όπου "πιστοί και άπιστοι" παρακολουθούν την λειτουργία με τους ωραιότερους ύμνους σε λόγια άλλα και σαν μελωδίες. Έχω πιάσει τον εαυτό μου πολλές φορές ολόκληρο τον χρόνο να σιγομουρμουρίζω ή να σφυράω το "Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή Σου". Είναι μια μελωδία που ηρεμεί την ψυχή σου...
"Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή Σου, προσφέρουσι Χριστέ μου...
Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;"
Πριν από μερικά χρόνια στην εκκλησία του Πάνω Φελλού, ήρθε ο αναμενόμενος νέος - σε χρόνια – παπάς, αλλά γνωστός σε όλους. Όλα πήγαν θαυμάσια. Ο στολισμός του επιτάφιου ήταν καταπληκτικός. Είχε πολύ κόσμο όπως πάντα. Ήταν μια ήρεμη γαλήνια βραδιά, χωρίς αέρα και λίγη δροσιά. Όταν ο Επιτάφιος βγήκε έξω από τον Ναό και σχηματίστηκε η πομπή, ξεκίνησε και οι πιστοί ακολουθούσαν. Όπως πάντα, αυτοί που είμασταν μέσα, όταν βγήκαμε ο Επιτάφιος, που έκανε 3 γύρους από την εκκλησία. Θα πρέπει να είχε φτάσει στο πίσω μέρος του Ναού. Έτσι, περιμέναμε να ολοκληρώσει τον κύκλο και να μπούμε και εμείς πίσω από την πομπή.
Περάσαν όμως 5 λεπτά, περάσαν 10 λεπτά, και ο Επιτάφιος δεν φαινόταν. Τότε άρχισαν τα σχόλια και τα κουτσομπολιά: Γιατί ο Επιτάφιος αργεί; Μήπως επειδή ο παπάς είναι καινούργιος κι "έχασε τον δρόμο;"
Κάποιος έτρεξε να δει την συμβαίνει. Γυρίζει ανήσυχος. Δεν βρήκε ούτε Επιτάφιο, ούτε παπά!!!… Τρέξαμε όλοι να δούμε τι συνέβη. Πράγματι η πλατεία της εκκλησίας ήταν άδεια!!! Και όπως ήταν νύχτα σκοτεινή χωρίς φεγγάρι, διακρίναμε κάτι σκιές στον δρόμο προς το Σχολείο, και ακούσαμε στο βάθος τις ψαλμωδίες χωρίς μεγάφωνα…
Τι είχε συμβεί;
Ο νέος παπάς πρωτοτύπησε, και πράττοντας πολύ σωστά, οδήγησε τον επιτάφιο μέχρι το Παλαιό Σχολείο του Φελλού με την πηγή. Εκεί έκανε μια στάση. Και μετά μεταβολή και δρόμο για την εκκλησία, όπου έγιναν και οι δύο υπόλοιποι κύκλοι.
Η διαδρομή μέχρι το σχολείο ήταν κάτι το φανταστικό και επιβλητικό. Πίσσα το σκοτάδι. Οι ψαλμοί έφταναν στα αυτιά μας με αυξομειούμενη ένταση από πολύ μακριά. Οι μόνοι θόρυβοι που ακουγόταν ήταν οι γρύλοι, κάποιο ξεχασμένο κατσίκι από την διπλανή πλαγιά, ‘ίσως και κάποιος βάτραχος από την ρεματιά. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο επιβλητική που κανένας δεν μιλούσε, όλοι απολάμβαναν την θεία ατμόσφαιρα.
Βέβαια υπήρχαν και τα απρόοπτα. Είχε τόσο σκοτάδι που όταν κάποιος αποκρινόταν από τους δικούς του, δύσκολα τους έβρισκε. Ακόμη ο δρόμος είχε αρκετούς λάκκους, οπότε αρκετοί παραπατούσαν και πέφταν, Όλα όμως τελικά πήγαν καλά.
Καλή Ανάσταση!!!
28/4/021
