Εν Άνδρω

Του Ι.Π. Άλκη - 10/6/2021

 

Κάποτε όλα τα ωραία τελειώνουν. Για πότε περάσαν οι 6 μέρες στο "σπίτι στο χωριό" δεν το καταλάβαμε. Όμως έπρεπε να επιστρέψουμε  διότι μας περίμεναν ανειλημμένες υποχρεώσεις. Αδειάσαμε  το ψυγείο, κατεβάσαμε τον γενικό διακόπτη και ελέγξαμε τα 11 ποτιστικά.  Όλα ήταν οκ. Βάλαμε και αρκετή γατοτροφή  στο πιατάκι για τις ορδές των πεινασμένων γατιών.

Κατεβαίνοντας για το Γαύριο πρώτη στάση στην πρώτη στροφή. Το απέραντο γαλάζιο γέμιζε μάτια και ψυχή. Το πλοίο φόρτωνε όμως δεν βιαζόμασταν γιατί θα παίρναμε το επόμενο. Δεύτερη στάση-προσκύνημα στην παραλία του Φελλού. Tο θέαμα φανταστικό. Μια πεντακάθαρη αμμουδιά φιλοξενούσε 2 πανέμορφες ντόπιες κοπέλες που λιάζονταν ψιλοκουβεντιάζοντας. Μαζέψαμε μερικά κοχυλάκια – όπως πάντα – και δρόμο για το λιμάνι. Τρίτη στάση στα ντόπια  ψαροκάικα. Πολύχρωμα και πεντακάθαρα. Μέσα σε κουβάδες υπήρχαν ακόμη λίγα φρέσκα ψάρια, που ήταν όμως παραγγελία.

Με το που ξεκίνησε το πλοίο, έκανε μια ελαφριά στροφή προς τα αριστερά προς την έξοδο του λιμανιού. Οι ναύτες μάζευαν τα σχοινιά με γρήγορες σταθερές κινήσεις. Αριστερά φανταστήκαμε τον νέο δρόμο από το λιμάνι, που θα οδηγεί απέναντι από την αστυνομία και στροφή δεξιά. Ο απαραίτητος μονόδρομος εξόδου προς το Μπατσί.

Δεξιά προσπεράσαμε τον νέο οικισμό. Μετά το πλοίο έκανε μια στροφή αριστερά για να βγει από λιμάνι προσπερνώντας τον κυματοθραύστη. Και μετά απότομα δεξιά, καθώς βγήκαμε στον Κάβο Ντόρο με γραμμή την Ραφήνα. Καμιά 10άρια επιβάτες αποχαιρετούσαν την Άνδρο, ίσως και κάποιο κομμάτι από τον εαυτό τους, που δεν εννοούσε να ξεκολλήσει από εκεί.

Σε λόγο ξεχώριζε μόνο ο Άνω Απροβάτος. Ασυναίσθητα επέστρεψα στην κεντρική αίθουσα και ρώτησα που ήταν ο Καπετάνιος. Με ρώτησαν τι τον ήθελα.  "Θέλω να επιστρέψω τους είπα! Θέλω να συναντήσω το άλλο μισό του εαυτού μου, που δεν λέει να ξεκολλήσει από το νησί...’’