Η ευτυχία δύο πλοίων την ημέρα Φλεβάρη μήνα!...
"...Κι συ κοιτάς ακόμη πάνω απ'το τιμόνι,/ πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι..." Αυτός ο στίχος έρχεται στο νου καθώς σκύβεις και κοιτάς την πυξίδα στη γέφυρα του γρήγορου ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ που με ταχύτητα 20 μιλίων την ώρα πλησιάζει την Άνδρο....
Μετά σηκώνεις το κεφάλι και βλέπεις την πανοραμική εικόνα της Άνδρου στη συννεφιασμένη μέρα του Φλεβάρη. Επιστροφή στα πάτρια. Και μια αναδρομή στο χτες κάθε φορά που διασχίζεις τον Κάβο Ντόρο. Ένα πέρασμα που μάς χάραξε ασχέτως αν περάσαμε στη ζωή μας τόσα μακρινά και διαφορετικά περάσματα. Ο Κάβο Ντόρος κυριαρχεί πέρα από τα νυχτερινά περάσματα στη Βόρεια Θάλασσα και στη Μάγχη: από το Ζίμπρουγκ στο Ντόβερ. Πέρα από το απογευματινό πέρασμα από το πέρασμα του Έλσινορ και τον πορθμό του Κάτεγκατ σε ένα ταξίδι από Βόρεια θάλασσα στην Βαλτική και από Όσλο για Κοπενχάγη. Πέρα από το καθημερινό πέρασμα μιας εποχής από το Staten Island στη Νέα Υόρκη... Τόσα μακρινά πια όλα αυτά τα περάσματα και στο τέλος όλα έρχονται και δένουν γύρω από τη μυστική συγκίνηση στο πέρασμα του Κάβο Ντόρου. Μια ακόμα επιστροφή...
Με το πρωινό πλοίο, το ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, στο ταξίδι της επιστροφής. Μετά τα μακρινά περάσματα η σκέψη γυρίζει σε παλιές διαδρομές. Σε εποχές όταν Φλεβάρη μήνα είχαμε μόνο ένα καράβι στη γραμμή. Πρωί ή απόγευμα. Και τέρμα. Όσοι επιθυμούσαμε να ταξιδέψουμε είχαμε μια ευκαιρία: πρωινή ή απογευματινή. Μετά ήρθαν οι δύο σημερινές εταιρείες και καθιερώθηκαν τα δύο πλοία. Τα δύο πλοία την ημέρα στερέωσαν την γραμμή (όταν έχεις δύο ευκαιρίες ταξιδεύεις πιο εύκολα). Το καλό είναι πως ακόμα και τώρα που είμαστε σε μεταβατική φάση κι έχει μείνει για ένα διάστημα μόνο μια εταιρεία στη γραμμή επιμένει κι έχουμε δύο πλοία την ημέρα. Αυτά σκεφτόμουν καθώς έμπαινα στο γκαράζ του ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, που είχε αρκετά αυτοκίνητα.
Τετάρτη κι ήταν εβδομήντα ΙΧ και μερικές νταλίκες στο γκαράζ και 230 επιβάτες στο σαλόνι. Πράγμα που δείχνει πως η στήριξη της γραμμής με το ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ βοηθά την κινητικότητα και τις δουλειές στα νησιά. Γιατί σχεδόν κανείς δεν πήγαινε τέτοια μέρα για τουρισμό. Όλοι αυτοί θα στριμώχνονταν το απόγευμα αν δεν ήταν το πρωινό. Θυμάμαι μια εποχή που ήταν μόνο του το ΠΗΛΕΛΟΠΗ κι έμεναν χειμώνα καιρό αυτοκίνητα έξω γιατί το πλοίο γέμιζε. Τώρα πια με τα δύο πλοία ακόμα και Φλεβάρη η Άνδρος και τα άλλα δύο νησιά και στηρίζονται και υποστηρίζονται...
Με αυτές τις σκέψεις αποδέχτηκα την πρόσκληση του νέου πλοιάρχου καπετάν Κώστα Νίκα να ανέβω στη γέφυρα. Υπάρχει ένα αστείο για τον καπετάν-Κώστα στην FAST FERRIES. O καπετάν Κώστας έχει ένα δίδυμο αδελφό που είναι ακριβώς ίδιοι. Και είναι κι αυτός πλοίαρχος σε πορθμείο της γραμμής Αγία Μαρίνα - Στύρα. Λένε λοιπόν αστειευόμενοι: "να δεις κανένα πρωινό που θα έχει δουλειά μπορεί να στείλει τον ολόιδιο αδελφό του να ταξιδέψει το ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ και κανείς δεν θα το πάρει είδηση"! Είπαμε το αστείο στον καπετάν-Κώστα κι απάντησε χαμογελαστός: "μη μου βάζουνε ιδέες!..."
Το πλοίο μπήκε στο Γαύριο κι έπρεπε να βιαστούμε για το γκαράζ. Μια τελευταία φωτογραφία: η γέφυρα με φόντο τα Γαύριο.
Και μια ακόμα: ένα πεντακάθαρο κι οργανωμένο πάρκινγκ, μια καινούρια γλίστρα και το πεδίο προσγείωσης ελικοπτέρων. Είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν κάποιοι η εικόνα αυτή δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την εικόνα που άφησε πίσω του ο προηγούμενος δήμαρχος. Με την ευκαιρία ευχαριστούμε δημοσίως τον τέως δήμαρχο για την αναδημοσίευση του αποκαλυπτικού ρεπορτάζ μας για την εικόνα του λιμανιού επί των ημερών του και σήμερα. Το ότι το "διόρθωση" το κατάλαβε σαν "ψέματα" δείχνει το επίπεδο αντίληψης των πραγμάτων που έχει. Τι να κάνουμε; Πάντως νάναι καλά ο άνθρωπος και πάντα τέτοιες αναδημοσιεύσεις να μας κάνει...
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"
