Εν Άνδρω

Του καπετάν Αντώνη Διαβατίδη

Ήταν 24 Δεκεμβρίου του 1976. Παραμονή Χριστουγέννων.  Νύχτα αποπλεύσαμε από το λιμάνι της Τζέντα με προορισμό το Λονδίνο με το υπό Ελληνική σημαία Δ/Π ΔΩΡΑ. Λίγη  ώρα μετά τον απόπλου λάβαμε επείγον σήμα από το Λιμεναρχείο της Τζέντα προς όλα τα διαπλέοντα την Ερυθρά θάλασσα πλοία. Το σήμα έλεγε ότι 30 μίλια βόρεια της Τζέντα το Αιγυπτιακό επιβατηγό πλοίο ΠΑΤΡΑ, με 1000 περίπου επιβάτες προσκυνητές, βρισκόταν σε κίνδυνο φλεγόμενο.

Αμέσως βάλαμε πορεία προς το φλεγόμενο πλοίο με τις μηχανές «πρόσω ολοταχώς». Ξημερώματα Χριστουγέννων, καταπλεύσαμε  πλησίον του ναυαγίου. Και αντικρίσαμε φρικτό θέαμα της κολάσεως. Το «ΠΑΤΡΑ» λαμπαδιασμένο μέσα σε καπνούς, η θερμοκρασία πλησίον του ναυαγίου να φτάνει τους 75 βαθμούς κελσίου! Οι Αιγύπτιοι επιβάτες άλλοι να καίγονται, άλλοι να κολυμπούν και άλλους να τους τρώγουν τα σκυλόψαρα, πού κατά δεκάδες είχαν εν τω μεταξύ μαζευτεί.

Κάλεσα όλο το πλήρωμα (οι περισσότεροι ανδριώτες) στην γέφυρα και ζήτησα εθελοντές για την επιχείρηση διάσωσης. ΑΠΑΝΤΕΣ δήλωσαν πρόθυμοι!! Πλησιάσαμε όσο το δυνατόν πιο κοντά το φλεγόμενο πλοίο και διά των σωσιβίων λέμβων καταφέραμε με δυσκολία να διασώσουμε 186 επιβάτες. Εγκαύματα εκτός των επιβατών έπαθαν και όλοι οι δασώστες ναυτικοί μας λόγω της υψηλής θερμοκρασίας που επικρατούσε ακόμα και σε απόσταση από το φλεγόμενο πλοίο. Κανένας όμως δεν παραπονέθηκε. Το αντίθετο όλοι ήταν υπερήφανοι διά το κατόρθωμά τους.

Στους αιγύπτιους ναυαγούς δώσαμε πρώτες βοήθειες, φαγητό και ρούχα. Κάναμε μαζί ανδριώτικα Χριστούγεννα και την επομένη τους αποβιβάσαμε στο Σουέζ.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειώσω με λύπη μου πως από το πλήθος των παραπλεόντων την περιοχή του ναυαγίου πλοίων (κυρίως ευρωπαϊκών) μόνο ΕΝΑ, το δικό μας, το ελληνικό, ήταν αυτό που προσέτρεξε. Και ήταν αυτό που προσέφερε όση βοήθεια μπορούσε σώζοντας 186 αιγύπτιους μουσουλμάνους προσκυνητές. Αποδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό, ακόμα μια φορά, ότι οι Έλληνες διατηρούν την ανθρωπιά τους και κάτω από πολύ δύσκολες περιστάσεις.

Φαίνεται όμως πως είναι άλλο πράγμα η ανθρωπιά και άλλο ο …ανθρωπισμός! Στην πρώτη περίπτωση, αν  έχεις ανθρωπιά, την έχεις ως κοινωνία και είναι οδηγός στη ζωή σου. Στην δεύτερη, χρειάζονται αυστηροί νόμοι, αλλά και ευρωπαϊκές οδηγίες, για να επιβάλεις στην κοινωνία σου τον …ανθρωπισμό! Και αν δεν σε εξαναγκάζουν οι νόμοι και οι οδηγίες τότε το στρίβεις για να μην μπλέξεις. Ιδίως όταν το πρόβλημα δεν αφορά εσένα, αλλά τα παιδιά, ενός άλλου, "κατώτερου" θεού...