Εν Άνδρω

Του Διαμαντή Μπασαντή

Όσοι πήγαμε δεν μετανοιώσαμε! Και πήγαμε πολλοί. Αν σκεφτεί κανείς πως το ανοιχτό θέατρο της Άνδρου παίρνει 900 θεατές και η συναυλία είχε και ...ορθίους τότε πρέπει να είμαστε 1000 άτομα! Πήγαμε να ακούσουμε τον Φίλιππο Πλιάτσικα και τον Γιάννη Μηλιώκα στο άνοιγμα του Φεστιβάλ Άνδρου. Από πάνω μας χαμογελούσε το φεγγάρι στην πρώτη νύχτα μετά την πανσέληνο. Αυτό ήταν που έκανε τον Φίλιππο Πλιάτσικα να σχολιάσει: "αυτό το κάτι που λείπει αφήνει χώρο να ονειρευτείς και να το συμπληρώσεις με την φαντασία σου"!

Για να ακούσεις μια συναυλία του Φίλιππου Πλιάτσικα χρειάζεσαι όνειρο και φαντασία. Και για να ακολουθήσεις τον Γιάννη Μηλιώκα χρειάζεσαι κέφι και και χιούμορ. Όλα αυτά περίσσεψαν στην επίσημη πρώτη του ανοικτού θέατρου. Ήταν μια συναυλία βγαλμένη λες από την εποχή των Πυξ Λαξ. Ξεκίνησε με προλόγους: η υπεύθυνη του φεστιβάλ καλοσώρισε μιλώντας για καπετάνιους και ναύτες, ο δήμαρχος καλοσώρισε για λογαριασμό των καπετανέων και ο καλλιτεχνικός διευθυντής μίλησε για λογαριασμό των ναυτών! Μετά όλοι μαζί καπεταναίοι, ναύτες και επιβάτες, κόκκιμοι και άσπροι, ξεχάστηκαμε με την μουσική και γίναμε ένα: ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι έχουνε γίνει ροζ...

Μίλησε η μουσική και όλα άλλαξαν. Ο Γιάννης Μηλιώκας μας έμπλεξε όλους. Ή, τουλάχιστον όσους δεν ήταν ξενέρωτοι και κατάφεραν και "ξεπλύθηκαν" μέσα από το τραγούδι.

Λίγο μετά την αρχή ήρθε ο Φίλιππος Πλιάτσικας και μας αποκάλυψε τον gest-star της βραδιάς. Ποιος ήταν; Ο πασίγνωστος στο νησί εδώ και χρόνια πατήρ Αέτιος! Ο Αέτιος στην προγενέστερη κοσμική ζωή του υπήρξε σημαντικός παράγοντας στο ροκ σύμπαν της δυτικής όχθης!!

Όλοι ξαφνιάστηκαν όταν ο Φίλιππος Πλιάτσικας ανέφερε αρχικά τον χαμένο για πάντα φίλο του Μάνο Ξυδού και αμέσως μετά τον άλλο φίλο εκείνης της μοναδικής παρέας της δεκαετίας του 1990, τον οποίο συνάντησε χθες στην Άνδρο: τον Αέτιο! Μίλησε με ζεστασιά και νοσταλγία για την γνωριμία και την φιλία τους.

Μίλησε για το μοναδικό ΝRG, εκεί στους Αγίους Αναργύρους, όπου κάποτε ο Αέτιος, ως ιδιοκτήτης του, διαμόρφωσε τις πρώτες αναφορές στο ροκ της Δυτικής Αθήνας: από τους Πυξ Λαξ και τον Λάκη Παπαδόπουλο (Λάκης με τα Ψηλά Ρεβέρ) μέχρι τους Iron Maiden!!! Εκεί, λοιπόν, στο NRG έκαναν και την πρώτη εμφάνιση τους στο ροκ της δυτικής όχθης οι Πυξ Λαξ!!!

Κατά τα άλλα η συναυλία κύλησε με τον καλύτερο τρόπο. Με παλιά τραγούδια:των Πυξ Λαξ και του Γιάννη Μηλιώκα, αλλά και νέα του Φίλιππου Πλιάτσικα. Είχε και την απαραίτητη αναφορά στους Κατσιμιχαίους! Με στίχους-αναφορά στην κοινωνία, στην ζωή, στον έρωτα. Στίχους ευαίσθητους που άπλωναν από τον Ξυδού μέχρι τον Πλιάτσικα και από την Βαμβουνάκη μέχρι τον Ελύτη σκορπίζοντας συγκίνηση, αλλά και ένα απίστευτο κέφι. Στο τέλος όλο το θέατρο έγινε ένα και τραγούδαγε μαζί με τους καλλλιτέχνες καταλήγοντας σε ένα ζωντανό κλασικό ροκ φινάλε με τους θεατές όρθιους να τραγουδάνε! Φυσικά και "εγινε το σώσε"στο μπιζάρισμα!

Ήταν υπέροχο να βλέπεις πλήθος ανθρώπους: από νεαρούς μέχρι μεγάλους να τραγουδούν με τον Πλιάτσικα και τον Μηλιώκα. Όλοι ένα. Ήταν συγκινητικό να ζεις μια βραδιά αυτό το ετερόκλητο πλήθος να τραγουδά παρέα με τα "παιδιά" των δυτικών συνοικιών της Αθήνας. Τα παιδιά μιας δύσκολης πολής που μέσα της μεγάλωσαν ζώντας σκληρά και τρυφερά. Τα παιδιά που σήμερα έγιναν πενηντάρηδες, αλλά εξακολουθούν να "τραγουδάνε ακόμα". Και μαζί τους συνεχίζουν να τραγουδάνε πενηντάρηδες, σαραντάρηδες, τριαντάρηδες. Γιατί το ροκ δεν είχε και δεν έχει ηλικία. Άπλωσε και απλώνει χρόνια τώρα παντού: ρυθμικά, σκληρά, μελωδικά. Στους μουσικους δρόμους της ζωής, της κοινωνίας, της πόλης.

Η επόμενη έκπληξη ήταν στο τέλος όταν ο Φίλιππος Πλιάτσικας κάλεσε επί σκηνής τον χορηγό του θεάτρου Αλικιβιάδη Τάτο, τον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ Παντελή Βούλγαρη και τον πατέρα Αέτιο μέσα σε μια θυέλλα χειρκροτημάτων. Μια ροκ συναυλία πρέπει να κλείνει πάντα με ροκ τρόπο. Ή, για να το πούμε καλύτερα ο "πρίγκηπας της Δυτικής Όχθης" μοίρασε απλόχερα την αγάπη και την αναγνώριση τόσο στους δημιουργούς του Φεστιβάλ Άνδρου όσο και στον παλιό φίλο που κάποτε τον στήριξε στα πρώτα βήματα του. Όπως στήριξε και πολλούς από τους μουσικους δημιουργούς της απέραντης "δυτικής όχθης"! Όπως στήριξε και το θρυλικό συγκρότημα των Πυξ Λαξ που έγινε μετά αναφορά για τα παιδιά τόσων ηλικιων του ελληνικού ροκ αφήνοντας το στίγμα του κι αυτό στις συνοικίες μιας χαμένης στο τσιμέντο Δυτικής Αθήνας.

 Σημείωση: οι καλλιτεχνικές  φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι του Δημήτρη Αντωνέλλου. Τα βίντεο είναι του "εν Άνδρω".