Εν Άνδρω

Της Αγίας Μαρίνας ξεκινά η κορύφωση του καλοκαιριού. Έτσι λένε οι μαγαζάτορες στη Χώρα. Αν και χτες δεν είχε την αναμενόμενη πολυκοσμία, ούτε στην Χώρα ούτε στο μοναστήρι. Προφανώς μοιράστηκε ο κόσμος στο μοναστήρι. Οι επαγγελματίες της μέρας πήγαν απόβραδο στον εσπερινό. Οι υπόλοιποι πήγαν το πρωί στην γιορτή. Πάντως δεν υπήρχε η πολυκοσμία άλλων χρόνων. Προφανώς διατρέχουμε τον δύσκολο Ιούλιο της ¨Άνδρου και του τουρισμού, όπως γράφαμε χτες. Για να δούμε... τι θα δούμε;...

Γύρω στις 9:30 κόσμος περιορισμένος στο ναό. Όμως οι ναύτες της ναυτικής βάσης ήταν εκεί. Καλοκαιρινοί. Στα κάτασπρα. Παραστάτες της εικόνας. 

Εκεί και οι αξιωματικοί, εκπρόσωποι των σωμάτων ασφαλείας, του νησιού.

Εκεί και οι κοπέλες με τις παραδοσιακές φορεσιές,  να δίνουν μια γιορτινή νότα.

Αεικίνητος και πάντα παρών στις μεγάλες γιορτές της Άνδρου και ο μητροπολίτης Σύρου-Άνδρου-Τήνου-Μυκόνου Δωρόθεος ΙΙ. Πάντα μάς εντυπωσιάζει η συνεχής παρουσία του. Δεν μπορούμε να θυμηθούμε απουσία του. Και στα μεγάλα και στα μικρά. Σε όλη την Άνδρο. 

Και βεβαίως ο χαμογελαστός και αεικίνητος ιερομόναχος Χερουβείμ. Έχει πετύχει - μαζί με τον ηγούμενο Κυπριανό - το ακατόρθωτο. Να αναστήσουν την μονή εκ των ερειπίων της. Με την απίστευτη συμπαράσταση των Κυπρίων, που κάθε χρόνο - λιγότεροι ή περισσότεροι - είναι εδώ στην γιορτή της Αγίας Μαρίνας. Στήριξαν και στηρίζουν διαρκώς την Μονή σε κάθε περίσταση. Η Κύπρος και η Άνδρος ανταμώνουν αυτή τη μέρα της γιορτής της Αγίας Μαρίνας...

Ακόμα μια χρονιά βρεθήκαμε στη γιορτή και ξανα-θυμηθήκαμε τις διάσπαρτες παλιές ιστορίες της μέρας. Ιστορίες του μοναστηριού. Αλλά και ιστορίες της προσωπικής μας ζωής. Στην παιδική ηλικία - κάθε χρόνο τέτοια μέρα - η μητέρα μάς πήγαινε με τον αδελφό μου στην Αγία Μαρίνα, στο Θησείο. Κόσμος συνέρρεε και από τις γύρω περιοχές. Κάποιοι διανυκτέρευαν στα βράχια που περιβάλανε την ωραία εκκλησιά. Και πάντα αυτή τη μέρα η μνήμη άπλωνε πίσω στο λαμπερό όνομα της Μαρίνας. Το συναντήσαμε στη λογοτεχνία: στον Ελύτη, στον Έλιοτ, στον Σεφέρη. Στα τραγούδια του Θεοδωράκη. Αλλά και στη ζωή.  

Όλες αυτές οι σκέψεις διέτρεξαν το νου στη διάρκεια της λειτουργίας στο μεγάλο μοναστήρι της Άνδρου. Καθώς η λειτουργία πήγαινε προς το σχόλασμα, μαζέψαμε την φωτογραφική μηχανή, τις ιστορίες και τις μακρινές σκέψεις. Και ξεκινήσαμε να βγούμε από το ναό. Εκείνη την ώρα έφτασαν βιαστικοί στο ναό και οι επίσημοι του χωριού. Ο δήμαρχος, η έπαρχος. Ακολούθησε ο πρώην δήμαρχος. Ήταν η ώρα των δημοσίων παρουσιών. Ήταν η ώρα της αναχώρησης έχοντας πακετάρει μνήμες, εικόνες, παρατηρήσεις και στιγμιότυπα.   

Μια τελευταία ματιά στο προαύλιο του ναού και του μοναστηριού

Βγήκαμε κι αγναντέψαμε τ' Αποίκια. Μια πολύ όμορφη εικόνα. Προχωρήσαμε προς το αυτοκίνητο. Αρκετοί αποχωρούσαν κι αυτοί για να μην μπλέξουν στην κίνηση. Γιατί τα αυτοκίνητα ήταν πολλά. Έφταναν μέχρι το τέλος του δρόμου. 

Κατηφορίσαμε τον μεγάλο ασφάλτινο δρόμο. Αριστερά μας ήταν οι Στενιές. Λαμπερές. Αν δεν κάνουμε λάθος την ασφαλτόστρωση όλου αυτού του δρόμου έκανε πριν χρόνια ο έπαρχος Γιάννης Μαλταμπές... 

 Αντικρύζοντας την ηλιόλουστη Χώρα από ψηλά σκεφτήκαμε να εκφράσουμε δημόσια τις ευχαριστίες μας για την ιδιαίτερη πρόσκληση του ιερομόναχου Χερουβείμ για πλήρη συμμετοχή μας στα δρώμενα της μέρας (εκκλησιασμό, καφέ, γεύμα) όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Όμως, ανειλημμένες υποχρεώσεις περιόρισαν χρονικά την παρουσία μας. Και του χρόνου...  

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"