Η Άνδρος εκτός των τειχών: Μπατσί, Γαύριο, Κόρθι, Γυάλια...
ΜΠΑΤΣΙ
Δεν ξέρω τι κάνετε εσείς, εμείς όμως όταν έχουμε φίλους-επισκέπτες στην Άνδρο, ξεκινάμε μετά την κλασική βόλτα στην ιστορική Χώρα και για μια βόλτα για την Άνδρο εκτός των τειχών. Μια βόλτα που ξεκινά απομεσήμερο στο Μπατσί. Με τα ωραία εστιατόρια και την γραφική μαρίνα με τα σκάφη της. Αλλά και με τα ψαράδικα καΐκια του. Μια εικόνα καλοκαιρινώς διακοπών και ένα απόηχο κυκλαδίτικού κοσμοπολιτισμού.
Την εικόνα αυτή την απολαμβάνει και το ζευγαράκι που μετά μια ρομαντική μεσημεριανή βόλτα καταλήγει κι αράζει στο λιμάνι-μαρίνα χαζεύοντας τον ήλιο που ανεβαίνει προς το μεσημέρι.
Ο φίλος που ήρθε από την Αθήνα για δύο μέρες ζήτησε για μεσημέρι κάτι θαλασσινό. Σκεφτήκαμε το κλασικό θαλασσινό πιάτο - κριθαράκι με γαρίδες - στου "Σταμάτη". Και πετύχαμε διάνα στην επιλογή.
Εντυπωσιάστηκε όμως ο φίλος και από την κουζίνα με σούσι, που έχει καθιερώσει εδώ και 2-3 χρόνια ο Σταμάτης. Έχει και το Μπατσί εκτός από τα κλασικά ελληνικά θαλασσινά πιάτα και τα κοσμοπολίτικά του. Κι είναι πια αρκετοί αυτοί που τα ζητούν...
ΓΑΥΡΙΟ
Αυτά για την βόλτα της πρώτης μέρας. Στην κατάληξη της διαδρομής, την δεύτερη μέρα, τον συνοδεύσαμε στο Γαύριο, να πάρει το πλοίο της επιστροφής. Καταλύσαμε στο Καραβοστάσι. Του Γιώργου Σιγάλα. Καιρό είχαμε να πάμε στο πάντα φιλόξενο και δροσερό Καραβοστάσι. Η καλύτερη γευστική και οικεία στάση, πριν κάποιος μπει στο πλοίο της επιστροφής.
Ο Γιώργος Σιγάλας πάντα εκεί γελαστός και πρόσχαρος. Μια όαση φιλικότητας σε ένα Γαύριο, που κατά την διάρκεια του απόπλου και του κατάπλου των πλοίων αποδιοργανώνεται από την κίνηση. Όμως ο Σιγάλας και το Καραβοστάσι στην άκρη του λιμανιού αποτελούν μια όαση ηρεμίας...
ΚΟΡΘΙ
Ανάμεσα στις βόλτες κι αυτή για καφέ στο γραφικό Κόρθι. Μια ξεχωριστή στιγμή, στη Λιθοδομή, πλάι στο κύμα. Το Κόρθι έχει τους δικούς του ρυθμούς. Το δικό του καλοκαίρι. Τους δικούς του ανθρώπους, που ταξιδεύουν στο δικό τους κυκλαδικό κόσμο. Κάτι εμφανές στον επισκέπτη...
ΓΥΑΛΙΑ
Και δύο σύντομες διαδρομές στα Γυάλια. Μια βραδινή βόλτα στης Λίλας και του Νικολού. Μια ήρεμη γευστική καλοκαιρινή βραδινή εικόνα. Ο φίλος εντυπωσιάστηκε με το ήσυχο της βραδιάς και των ήχων των κυμάτων. Το ερώτημα παραμένει πάντα: η απαστράπτουσα σαν από γυαλί παραλία γράφεται Γυάλια; Ή, Γιάλια; Από το περιγιάλι ή το ακρογιάλι; Ποιο στόμα το 'βρε και δεν το είπε ακόμα, που έγραφε κάποτε κι ο ποιητής Κώστας Βάρναλης...
Στα Γυάλια και το μεσημέρι. Στο όμορφο Βότσαλο. Μια εικόνα όασης εκεί που κάποτε ήταν ένα σκονισμένο οικόπεδο που όταν φύσαγε σήκωνε την σκόνη σύννεφο. Χειρότερα από αμμοβολή. Ευτυχώς τα Γυάλια άλλαξαν - κι εκτός από το ωραίο εστιατόριο της Λίλας και του Νικολού στη μια άκρη - σήμερα έχουν και το πεντακάθαρο σε πράσινο φόντο κάφε-Βότσαλο στην άλλη.
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"
