Αντίο δάσκαλε - Μια μικρή ιστορία
Του Δημήτρη Σταυρόπουλου
Στα τέλη της δεκαετίας του 70, αρκετοι νεαροί- τότε-δημοσιογράφοι, είχαμε την τύχη και την ευτυχία, να είμαστε εργαζόμενοι, με διευθυντή τον Σεραφείμ Φυντανιδη. Δάσκαλος και άνθρωπος.
Για την γενιά μου υπήρξε πρότυπο. Ήταν ηγέτης, καθοδηγητής, με φρέσκιες και πρωτοπόρες για την εποχή ιδέες, μαχητής και αγαπούσε τους νέους. Πολλοί από τους σημερινούς «αστέρες» χρωστούν την καριέρα του σ αυτόν. Μας έμαθε τι σημαίνει ρεπορτάζ και δημοσιογραφική έρευνα, και την μέθοδο να βρίσκουμε αποδείξεις προκειμένου να πολεμήσουμε το άδικο…
Τελευταία φορά τον είδα το καλοκαίρι, στο βαπόρι που πήγαινε στην Άνδρο και μετά στην Τήνο, το αγαπημένο του νησί. Τα είπαμε για λίγο στο κατάστρωμα. «Πάω να ξεκουραστώ και να τελειώσω το βιβλίο που γράφω για την ιστορία της Ελευθεροτυπίας» μου είχε πει. Έδειχνε κουρασμένος. Παρά την ηλικία του, διατηρούσε μια εφηβική ζωντάνια και εργαζόταν ως διευθυντής σε τηλεοπτικό σταθμό.
Ο Φυντανιδης δεν ήταν νησιώτης. Γεννηθηκε και μεγάλωσε στο Περιστέρι, αλλά όταν γνώρισε τις Κυκλάδες τις λάτρεψε. Κι έριξε άγκυρα στην Τήνο, την οποία αγάπησε, σαν να ήταν πατρίδα του. Στην Τήνο οργάνωσε και ανέδειξε κάθε πολιτιστική πρωτοβουλία, συμμετείχε στα κοινά, προσέλαβε ανταποκριτή ειδικά για τα νησιά του κεντρικού Αιγαίου, για να μην λείπει καμία είδηση από αυτά. Και οι Τηνιακοί τον αποδέχτηκαν και του ανταπέδωσαν τα ίδια συναισθήματα, όταν τους απέδειξε έμπρακτα το ενδιαφέρον του για το νησί.
Την εποχή που η ΔΕΗ, κάρφωνε τεράστιες κολώνες υψηλής τάσης στο δικό μας νησί και κανείς δεν είπε τίποτα. Και δεν υπήρξε αντίδραση. Έτσι προχώρησαν και πέρασαν ακόμα και πάνω από τον μοναδικό καταρράκτη της Παλαιόπολης. Την ίδια εποχή εκείνος από την «Ελευθεροτυπία» έδινε μάχη με πρωτοσέλιδα άρθρα για την καταστροφή που απειλούσε την αγαπημένη του Τήνο.
Το αποτέλεσμα: οι κολώνες έφτασαν μέχρι το στενό Άνδρου - Τήνου και εκεί σταμάτησαν. Οικολόγοι, περιβαλλοντολόγοι και άλλοι ειδικοί από τις στήλες της Ελεθεροτυπίας αποκάλυψαν το ανοσιούργημα. Ιστορίες θα μου πείτε… Μα η ιστορία γράφεται από μικρές ιστορίας. Και η προσφορά κάθε ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο από μικρές ιστορίες.
Αντίο δασκαλε…
