H Άνδρος σε κρίση
Η πρώτη μέρα που φάνηκαν τα σημάδια της κρίσης από το αναγγελθέν δημοψήφισμα ήταν το Σάββατο. Οι πιο αλαφιασμένοι έσπευσαν στα σούπερ μάρκετ και στα ΑΤΜ. Μετά στα βενζινάδικα. Οι συζητήσεις παρ όλα αυτά χαλαρές. Ο κόσμος με εξαίρεση τα ψώνια των αλαφιασμένων συνέχιζε την ζωή του. Το απόγευμα το κλίμα είχε αρχίσει να βαραίνει. Βοήθαγαν σε αυτό οι πληροφορίες από την Αθήνα που έδειχναν έναν κόσμο αναστατωμένο ιδίως το απόγευμα. Το βράδυ μετά την βροχή των δηλώσεων πολιτικών στα ΜΜΕ το κλίμα βάρυνε στ’ αλήθεια.
Η Κυριακή ήταν λίγο φορτωμένη. Πάντως τα ΑΤΜ ήταν πάλι γεμάτα. Τα σούπερ μάρκετ κλειστά. Και τα βενζινάδικα χαλαρά. Αλλά όσοι πήγαιναν φουλάριζαν. Τα ξενοδοχεία όμως είχαν αλαφιάσει. Οι πρώτες ακυρώσεις ήταν γεγονός. Τι κλίμα πήρε την κάτω βόλτα. Κάποιος τσακώθηκε στην Χώρα για το «ναι»! Στο τοπικό ο κόσμος καρφωμένος στις τηλεοράσεις. Σαν σε καιρό πολέμου. Στο καράβι ένας-δύο μιλούσαν για το «όχι». Ένας άλλος θυμωμένος υπέρ του «ναι». Αλλά κάθε κρίση κι ένας μικρός πόλεμος στην Ελλάδα.
Η Δευτέρα ξεκίνησε βαριά στο νησί. Στην πρώτη γραμμή τα ΑΤΜ. Μετά τα βενζινάδικα. Και τελευταία τα σούπερ μάρκετ. Οι ακυρώσεις περισσότερες από το εξωτερικό. Η αγωνία ανέβαινε. Μερικοί συζητούσαν για το «ναι» ή το «όχι». Η «μάχη» από τα απόγευμα πέρασε στα βενζινάδικα. Ιδίως στο Γαύριο που είναι στην πρώτη γραμμή… Το βράδυ οι πολιτικοί στις τηλεοράσεις ήταν πάλι στην επικαιρότητα…
Την Τρίτη το κλίμα βάρυνε πια περισσότερο. Οι πληροφορίες αντιφατικές. Οι προθεσμίες έσφιγγαν. Τα ΜΜΕ πίεζαν προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι πολιτικοί και πάλι στην πρώτη γραμμή σε όλα τα ΜΜΕ.
Το μεσημέρι η βενζίνη τέλειωσε σε μερικά βενζινάδικα. Οι εταιρείες ζητούσαν μετρητά. Θα φέρουν πάλι μέχρι μεθαύριο. Πολλοί άρχισαν να κάνουν οικονομία. Ο γιατρός έλεγε πως αν τον φώναζαν στο Κόρθι θα έβλεπε τι θα έκανε γιατί το ρεζερβουάρ δεν ήταν φουλαρισμένο.
Οι ακυρώσεις πολλές. Οι πράκτορες και οι ξενοδόχοι στο Μπατσί αναστατωμένοι. Η τουριστική σεζόν σκόνταφτε πριν ξεκινήσει. Ένα Γάλλος τουρίστας στο Γαύριο έδειχνε κατανόηση, αλλά απορούσε γιατί δεν είχαμε κλείσει συμφωνία. "Τουλάχιστον να πέρναγε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο έχει και η Ισπανία εκλογές" έλεγε…
Εν τω μεταξύ η Αγορά την Χώρα ήταν που ήταν στεγνή και άδεια αυτές τις μέρες τώρα πια έγινε ακόμα πιο άδεια καθώς ακόμα και καταστηματάρχες δεν είχαν διάθεση να μείνουν ώρες. Άδειος ο πεζοδρόμος. Άδειος και ο επαρχιακός δρόμος. Όλοι σκέφτονται την βενζίνη. Τα ΑΤΜ συνέχιζαν να βγάζουν τα 60 ευρώ. Κάτι σαν μνήμη μιας εποχής που μέσα σε 4 μέρες μοιάζει μακρινή…
Φίλος ανησύχησε: "δεν θα βρεις βενζίνη θες να σου κρατήσω αν φέρουν;" Πήραμε τηλεφωνο τον Αντώνη στην Χώρα. «Μην ανησυχείς έχω. Αλλά θα φέρω και την Πέμπτη. Θα σου κρατήσω ένα μπιτόνι. Άσε έρχομαι πια μια ώρα αργότερα και φεύγω και μια-μιάμιση ώρα γρηγορότερα. Να δούμε τι θα γίνει».
Πράγματι να δούμε τι θα γίνει…
«εν Άνδρω»
