Βρέχει φωτιά στην στράτα μας ή πως η βροχή γλύτωσε τ' Αποίκια...
Κι εκεί που άπλωσε βαριά μυρωδιά καμένου, ακόμα και στο Υψηλού, πλάκωσε μια μπόρα, μα μια μπόρα, που εξαφάνισε την Χώρα! Αλλά και κάθε φωτιά στ' Αποίκια...
Μοιάζει αστείο αλλά είναι αλήθεια: στην Άνδρο βρέχει βροχή, βρέχει και… φωτιές! Ευτυχώς που η βροχή σήμερα έφτασε στην κατάλληλη ώρα όταν εθελοντές δασοπυροσβέστες, πυροσβέστες και πολιτική προστασία έβλεπαν μέσα στο σκυθρωπό και ομιχλώδες πρωινό την φωτιά να ξεφεύγει με νέα μέτωπα από τις Εβρουσιές προς τα Αποίκια. Και πάνω που ήταν έτοιμοι να μαζέψουν όλα τα σύνεργα και να πάνε να σώσουν το καταπράσινο καπετανοχώρι ο καλός θεός «ντύθηκε» πυροσβέστης για δύο ώρες. Και μια καταιγίδα πέρα πάσης περιγραφής σάρωσε τα πάντα, σάρωσε και όλα τα μέτωπα την φωτιάς!
Εθελοντές δασοπυροσβέστες, πυροσβέστες και πολιτική προστασία μάζεψαν γρήγορα-γρήγορα τα σύνεργα που είχαν απλώσει σε όλο το βουνό. Μάζεψαν και τα οχήματα που είχαν κυκλώσει το πάνω μέρος του χωριού και τις βουνοκορφές.Και έφυγαν σβέλτα και… γρήγορα! Γλύτωσαν από την φωτιά να μην πνιγούν… οι άνθρωποι!!!
Ήταν μια μπόρα που κράτησε... ώρα! Είδαμε και πάθαμε να ξαναδούμε... την Χώρα!! Ήταν "μια βρόχα που έπεφτε στρέιτ θρου" όπως θα έλεγε κι ο Ζαμπέτας...
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου λέει το τραγούδι. Μάλλον για την Άνδρο γράφτηκε που κάθε φθινόπωρο με τα πρωτοβρόχια βρέχει.. φωτιές!!! Ευτυχώς που μαζί με τις φωτιές, βρέχει και… βροχές!!! Και έτσι σβήνουν και μερικές οι φωτιές. Και σώζονται τα όμορφα χωριά και τα καταπράσινα καπετανοχώρια ενός νησιού που πολλοί αγάπησαν, αλλά άλλοι τόσοι έκαψαν (ή το προσπάθησαν)…
Στο τέλος πέρασε η μπόρα και ξανάδαμε... την Χώρα!
Η αγάπη μερικές φορές καίει! Καμιά φορά πνίγει κιόλας! Τι να κάνουμε αυτή είναι η Άνδρος που στις στράτες βρέχει φωτιές, βρέχει… βροχές! Και ευτυχώς που καμιά φορά συναντιέται η βροχή με την φωτιά και δεν ολοκληρώνεται το έργο των αγαπησιάρηδων πυρομανών… για τους οποίους ποτέ κανεις δεν ξέρει τίποτα! Είπαμε σε αυτό το νησί ΔΕΝ λέμε τα κακά. Τα κρύβουμε. Μόνο καλά λέμε. Ακόμα κι οταν καιγόμαστε ΔΕΝ λέμε τίποτα! Αλλά και όταν πνιγόμαστε στο νερό ή στα σκουπίδια ΔΕΝ λέμε τίποτα! Πάνω από όλα η "ομερτά"... για "να μην μας πάρει είδηση ο κόσμος". Ένας κόσμος " που τόχει τούμπανο, αλλά εμείς κρυφό καμάρι"!!!
Αυτά και τέλος.
«εν Άνδρω»
