Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ

Του Εάγγελου Λεμπέση 

 

Προπολεμική Άνδρος. Η Πλακούρα κατά την άφιξη του πλοίου...

Τρεις τακτικοί αναγνώστες, οι Π.Σ., Α.Π., Γ.Λ., μας συνέστησαν να ανεβάσουμε το πόνημα του νομομαθούς και διδάκτορα κοινωνιολογίας Ευάγγελου Λεμπέση «Η τεράστια Κοινωνική Σημασία των Βλακών εν τω Συγχρόνω Βία». Το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1941 στην «φημερίδα τν λλήνων Νομικν», συζητήθηκε εκτενέστατα  και αναδημοσιεύτηκε έκτοτε χιλιάδες φορές. Οι αναγνώστες μας θεώρησαν πως διατηρεί την αξία του και στην εποχή μας. Ένας  εξ αυτών μας το έστειλε. Από τα 7 μέρη του πονήματος (γραμμένο στην καθαρεύουσα και σε πολυτονικό) επιλέξαμε το τελευταίο που εξετάζει τη σχέση βλακείας και ηθικής. . Καιρός να βρει η Ελλάδα μιας σπουδαίας εποχής μια μικρή θέση σήμερα και στο Εν Άνδρω.

 

Αθήνα, οδός Πανεπιστημίου, 1941

 «…Ἡ θικ τέλος σχέσις μεταξ βλακς καπιτηδείου ἢ πατενος εναι προσδοκήτως διάφορος τς ν κλαμβάνει συνήθως «κοιν γνώμη». συνήθης κοινωνικς νθρωπος θεωρε τν πιτήδειον κα τν πατενα ς νηθίκους μέν, λλ᾿ς ποδιαιρέσεις το εφυος. λως τὸ ντίθετον μως συμβαίνει: ὁ πιτήδειος καὶ ὁ πατεν εναι κριβς ποδιαιρέσεις το βλακός. Καὶ δο πς. Επομεν νωτέρω τι πονηρία, κτς ἐὰν εναι μέσον μύνης τν εφυν οχ κατ τν βλακν λλ κατ τς πονηρίας των, ποτελε φυσικν διότητα τν βλακν κα δ φυσικν συνέπειαν το γεγονότος, τι, λόγω τροφίας το νοητικο τν μηχανισμο, ποτελε ατη τν μόνην μυναν ατν κατ πάσης ξωθεν πιθέσεως.

π τς διαπιστώσεως τς ληθείας ταύτης μέχρι τς κολούθου ληθείας πάρχει ν κα μόνον βμα: τι μόνον πνευματικς νάπηρος χει νάγκην τς πιτηδειότητος κα τς πάτης δι ν προωθηθῆ  νὰ πικρατήση. Οδες νθρωπος ξίας χει νάγκην ν γίνῃ πιτήδειος ἢ πατεών.

καθημεριν κοινωνικ περα διδάσκει τι τὰ πίθετα τατα οδέποτε κατώρθωσαν ν «κολλήσουν» ες νθρώπους πραγματικς ξίας, οἱ ποοι, ἐὰν πρξαν μισητοί, χαρακτηρίσθησαν σως ς «κακοί», ς «καταχθόνιοι», ς «γόητες», ς «τορπιλληταί» ἢ ς «λιβελλογράφοι», οδέποτε μως ς πιτήδειοι ἢ πατενες, καὶ ταν κόμη πρξαν συντηρητικο ες τς σχέσεις τν μετ τν λοιπν νθρώπων κα κατώρθωσαν πάντοτε ν προωθηθον νὰ πικρατήσουν.

πόλυτος σωτερικ συνέπεια τς πνευματικς ναπηρίας το βλακς εναι λλως τὲ χι μόνον ἡ γελαία του τάσις, χι μόνον προώθησίς του «πλάτην μ πλάτην» μ τν λεγενα τν μοίων του, χι μόνον προσφυγ ες τ ετελέστερα μέσα τς πιτηδειότητος, τν λλειψιν ντιθέτου γνώμης, τν προσφορν εκόλων καὶ νηθίκων κδουλεύσεων κα τν κολακείαν, λλ καὶ  συστηματικὴ ποφυγ πάσης συγκρούσεως κα πάσης μάχης. Καὶ ταν κόμη βλάξ, π τν μορφν τοῦ πιτηδείου τοῦ πατενος, ξαναγκασθ ν δώσ μάχην, θ δώσ ατν δι τν πνευματικς εκολοτέρων κα συνεπς τν νηθικωτέρων «πλων»: το ψεύδους, τς διαστροφς, τς ρδιουργίας κα τς συκοφαντίας.

ξ οὗ πεται τὸ κλόνητον δόγμα: καὶ ἡ νηθικότης εναι ποκλειστικν προνόμιον τν βλακν!»

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

  1. Σχολιάζετε ως επισκέπτης.
Attachments (0 / 3)
Share Your Location
There are no comments posted here yet