Εν Άνδρω

Του Δημήτρη  Σταυρόπουλου

 

Ο μοναχικός κύκνος στο Μπατσί... (φωτο: Δ. Σταυρόπουλος για το Εν Άνδρω).

Ότι διαβάσετε παρακάτω, μην το πάρετε μόνο ως καλαμπούρι. Η ιστορία έχει και μια άλλη πλευρά. Που είναι και κάπως σοβαρή, άλλα και τρυφερή. Αν μάλιστα αξιοποιηθεί έξυπνα, μπορεί να ωφελήσει - επικοινωνιακά τουλάχιστον - τον τόπο…

 Εδώ και καιρό στα ήσυχα νερά του μικρού λιμανιού στο Μπατσί, κολυμπούν κύκνοι. Ολόλευκοι, ήμεροι, έχουν εξοικειωθεί με τον αστικό θόρυβο και την ανθρώπινη παρουσία και αποτελούν κάτι σαν ατραξιόν, αφού πλησιάζουν την παραλία ή τις ταβέρνες και τις καφετέριες και τσιμπούν τους μεζέδες, που τους πετάει ο κόσμος στην θάλασσα.

Στην αρχή ήταν δυο. Αρσενικοί, μεγαλόσωμοι με φιλική μεταξύ τους διάθεση. Ήταν συνεχώς μαζί, έκαναν βόλτες, έπαιζαν και βουτούσαν στο νερό για να πιάσουν μικρά αφρόψαρα. Όλα πήγαιναν μια χαρά για τους δυο φίλους, μέχρις ότου εμφανίστηκε ξαφνικά από τις ήσυχες και απομονωμένες παραλίες της Γυάρου… το «θανατηφόρο» θηλυκό. Όμορφη και σκερτσόζα, διάλεξε - όπως συμβαίνει πάντα - εκείνη, τον ερωτικό της σύντροφο. Και οι φίλοι έγιναν… εχθροί! Ο κύκνος που ζευγάρωσε, για να προφυλάξει την ευτυχία του απομάκρυνε τον αντίζηλο του.

Το ζευγάρι των κύκνων στο Μπατσί. Μπροστά η θηλυκιά και πίσω το αρσενικό... (φωτο: Δ. Σταυρόπουλος για το Εν Άνδρω).

Η κ. Σοφία Φακή, ιδιοκτήτρια ταξί στο Μπατσί που φρόντιζε από την πρώτη στιγμή τους κύκνους, παρατήρησε αμέσως την αλλαγή της συμπεριφοράς τους. Από την πιάτσα στο λιμάνι, βλέπει μέχρι και σήμερα ομηρικούς καυγάδες μεταξύ των δυο αρσενικών, με άγρια τσιμπήματα και κυνηγητό, αν ο μοναχικός τολμήσει να πλησιάσει… το ζευγάρι.

Και πάλι το ζευγάρι των κύκνων. Η θηλυκιά ψάχνει για τροφή. Το αρσενικό επιβλέπει για τυχόν δυσάρεστες συναντήσεις (φωτοΔ. Σταυρόπουλος για το Εν Άνδρω).

Το αποτέλεσμα: Η περιοχή χωρίστηκε στα δύο. Ο αρσενικός με το ταίρι του, κολυμπούν κάτω από τις ταβέρνες και ο άλλος μόνος από την έξω πλευρά του λιμανιού, κοντά στην αμμουδιά. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Ο κύκνος που έμεινε μόνος, έχει μείνει… μισός. Δεν τρώει, δεν παίζει με τον κόσμο, δεν κολυμπάει, δεν κυνηγάει, και την περισσότερη ώρα μένει ακίνητος και κρυμμένος, πίσω από κάτι βάρκες ή στα βράχια. Τι χρειάζεται λοιπόν; Επειγόντως… νύφη. Τον μαράζωσε η μοναξιά και αν δεν βρει σύντομα ταίρι, θα πεθάνει από την θλίψη του και  την άρνηση για τροφή.

Ο κύκνος "μπακούρι" ή "γεροντοπαλήκαρο". Κάτι ψάχνει μα δεν το βρίσκει (φωτο: Δ. Σταυρόπουλος για το Εν Άνδρω). 

Όσοι μπορείτε να βοηθήσετε λοιπόν… προσέλθετε. Υπάρχει το άσυλο άγριων ζώων και πτηνών στην Αίγινα, υπάρχουν φιλοζωικές οργανώσεις, υπάρχουν κύκνοι που ζουν υπό αιχμαλωσία. Κάπου θα υπάρχει ένα θηλυκό… διαθέσιμο. Αν κάποιος έχει μια καλή ιδέα (με πρώτους τους υπεύθυνους Τουρισμού του Δήμου ή του Επαρχείου), ας απευθυνθεί στο Λιμεναρχείο Γαυρίου (22820-71213).

Αυτή είναι η ιστορία, με την ελαφρότητα και το χιούμορ που απαιτείται. Αν  τnν δούμε ωστόσο, από άλλη οπτική γωνιά και αν την συνδέσουμε έξυπνα με την «εμπορική» της πλευρά, τότε με το κατάλληλο marketing, για προσέξτε…

Ο μύθος με τον Πέτρο τον πελεκάνο της Μυκόνου, κάπως έτσι ξεκίνησε. Άρρωστος  και τραυματισμένος, βρήκε καταφύγιο το 1958 στην βάρκα του ψαρά του Θοδωρή και αμέσως τον αγάπησαν και τον περιέθαλψαν όλοι οι Μυκονιάτες. Η συνέχεια είναι γνωστή και το πόσο ωφελήθηκε τουριστικά το νησί από τον θόρυβο που δημιουργήθηκε τα επόμενα χρόνια και την δημοσιότητα  που δόθηκε, είναι επίσης γνωστό. Αν λοιπόν ο… γάμος του δικού μας κύκνου αξιοποιηθεί επικοινωνιακά σωστά, μόνο καλό θα κάνει. Είναι ίσως παρατραβηγμένο, γιατί οι εποχές έχουν αλλάξει. Όμως, ποτέ μη λες ποτέ…

Οι δύο κύκνοι του Γαυρίου έχουν πλησιάσει το πλοίο της γραμμής και παίζουν με αυτό... (φωτο: Α.Σ. για το Εν Άνδρω).

Υ.Γ. Παρόμοια ιστορία υπήρξε και στο Γαύριο. Και εκεί οι κύκνοι ήταν τρεις. Ο μόνος έφυγε ή χάθηκε. Τώρα έχει μείνει το ζευγάρι που εξοικειωμένο παίζει ακόμα και με τα πλοία που μπανοβγαίνουν...