Ντροπή…
(Ζούμε μέσα σ' ένα όνειρο που τρίζει, έγραφε ο τραγουδοποιός. Κανένα άλλο σχόλιο για το περιστατικό που μας έστειλε γραπτώς αναγνώστης - μαζί με τον τίτλο που έβαλε αυτός - και το αναρτούμε - μετά από σκέψη - προς ευαισθτοποίηση όλων μας... Εν Άνδρω.)
Η σκηνή σήμερα-Παρασκευή 5 Αυγούστου- στις 6.05 το απόγευμα , σ ένα μεγάλο κατάστημα στο Γαυριο, που από την θέση του και από τα είδη που διακινεί, έχει μεγάλη και εξασφαλισμένη πελατεία και κάνει υψηλούς τζίρους. Πλησιάζουν το ταμείο δυο αγοράκια περίπου 6-7 χρονών, φτωχικά ντυμένα που κρατούν στο χέρι τους ένα παγωτό. Το δείχνουν στην υπάλληλο και της δίνουν ταυτόχρονα και ένα ευρώ.
-Το παγωτό έχει 1.10 λέει εκείνη.
-Αυτό έχουμε ψελλίζει το ένα παιδί.
-Δεν μπορώ να σας το δώσω, απαντά η ταμίας και κάνει κίνηση να πάρει το παγωτό από τα παιδιά.
Εκείνα μένουν αποσβολωμένα, από έκπληξη, στενοχώρια και πιθανώς από άδικη ντροπή.
Μια κυρία που περιμένει την σειρά της και παρακολουθεί την σκηνή, απευθύνεται στην υπάλληλο και της λέει.
-Δώστε το παγωτό στα παιδιά και χρεώστε εμένα.
Η ταμίας δίνει το παγωτό, τα παιδιά ψελλίζουν ευχαριστώ και φεύγουν, έχοντας χάσει ήδη την μισή χαρά της απόλαυσης του παγωτού που θα μοιράζονταν στα δυο.
Η υπάλληλος εξακολουθώντας να μην έχει συνειδητοποιήσει το ακατονόμαστο λάθος της συμπεριφοράς της… κρατάει τα 10 λεπτά από την κυρία.
Ανύπαρκτη ανθρωπιά, ίχνος τρυφερότητας, μηδενική ευαισθησία. Και εν τέλει για ποια φιλοξενία μιλάμε; Μόνο μια λέξη και μετά σιωπή…
Ντροπή…
(Τα στοιχεία μου ως καταγγέλοντα αυτόπτη μάρτυρα στην διάθεση της ιστοσελίγας και παντός - νομίμου και ηθικά - ενδιαφερομένου).
