Εν Άνδρω

Του Δημήτρη  Σταυρόπουλου

 

Ότι απέμεινε απ΄την κάποτε μεγάλη και χρυσαφένια παραλία του Μπατσιού (φωτ. Δ. Σταυρόπουλος).

Οικολογικό έγκλημα διαπράττεται εδώ και χρόνια στο Μπατσί και κανείς – επί της ουσίας - ούτε μιλάει, ούτε ασχολείται. Η υπέροχη παραλία που αποτελεί και το σήμα κατατεθέν του χωριού, έχει αλλοιωθεί ολοσχερώς και στο μεγαλύτερο μέρος της, έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα. Η χρυσή αμμουδιά - όση έχει απομείνει - έχει μετατοπιστεί στην πλευρά του οικισμού, και στην άλλη, από την μέση μέχρι το Καντούνι, σχεδόν δεν υπάρχει.

 

Η κάποτε μεγάλη παραλία το Μπατσί. Δες τε πόσο ωραία ήταν κάποτε η παραλία και πόσο απέχει η θαλασσα από τον δρόμο στην παραπάνω παλαιότερη φωτογραφία και πόσα στις άλλες που είναι χθεσινές για να καταλάβετε τι έχει συμβεί...

Η ακρογιαλιά ‘εχει γεμίσει πλάκες και πέτρες που γλιστρούν, είναι επικίνδυνες και καθιστούν έτσι το μεγαλύτερο μέρος του γιαλού, απαγορευτικό για κολύμπι. Αν κάποιος επιχειρήσει να μπει στην θάλασσα, κινδυνεύει να τσακιστεί  η να σκίσει τα πόδια του.

Και εκεί που έμπαινες στη θάλασσα και περπάταγες στην άμμο τώρα περπατάς στα βράχια. Η άμμος του βυθού όπως και της ακρογιαλιάς έφυγε!!! (φωτ. Δ. Σταυρόπουλος).

Η αιτία είναι απλή και γνωστή σε όλους. Η άστοχη ιδέα, ο ατυχής σχεδιασμός και η εξ ολοκλήρου λάθος εκτέλεση του λιμενικού έργου, για την δημιουργία αλιευτικού καταφυγίου στο Μπατσί. Η πρόθεση να αξιοποιηθεί τουριστικά το γραφικό λιμανάκι ,ήταν αρχικά σωστή. Το αποτέλεσμα ωστόσο απεδείχθη ολέθριο. Οι επιστήμονες (λιμενολόγοι) - γνωστά ονόματα με περγαμηνές - προφανώς δεν έλαβαν υπ όψιν τους κάποιες παραμέτρους και κυρίως τις προειδοποιήσεις και τις ενστάσεις των ντόπιων ψαράδων, που γνώριζαν τα ρεύματα, την φορά των κυμάτων και την ιδιαιτερότητα των χειμωνιάτικων σοροκάδων.

Άλλη μια εικόνα όπου η θάλασσα έχει πλέον φτάσει το δρόμο (φωτ. Δ. Σταυρόπουλος).

Έτσι όπως τοποθετήθηκε ο προστατευτικός μώλος, άλλαξε δραματικά την ίδια την φύση που επί αιώνες σμίλευε ήπια αυτή την παραλία, στην οποία μάθαμε παιδιά να κολυμπάμε και αργότερα νέοι, να ξαπλώνουμε στην άμμο τα βράδια με φεγγάρι, να ανάβουμε φωτιές και να διασκεδάσουμε. Και πριν από μας οι πατεράδες μας και πάει λέγοντας…

Τα υπέροχα αρμυρίκια της παραλίας κινδυνεύουν πια (φωτ. Δ. Σταυρόπουλος). 

Το φιλόδοξο έργο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Δεν τόλμησε να υπογράψει κανείς μέχρι σήμερα, για να το παραλάβει επίσημα. Παραμένει ημιτελές και σαπίζει ανεκμετάλλευτο, βουλιάζοντας μέσα στις ατέλειες του. Ξοδεύτηκαν χρήματα,  χωρίς τελικά να αποδώσουν το παραμικρό κέρδος. Τώρα η παραλία έχει μικρύνει απελπιστικά και τα αιωνόβια αρμυρίκια, είναι έτοιμα να ξεριζωθούν, αφού η άμμος που έτρεφε τις ρίζες τους, χάθηκε.

Ή, έχουν πια γείρει επικίνδυνα έτοιμα να πέσουν (φωτ. Εν Άνδρω).

Όμως πέρα από αυτά, εδώ υπάρχει - έστω και εξ αμελείας - σοβαρότατο οικολογικό έγκλημα και μάλιστα διαρκείας. Και βέβαια βαρύτατες ευθύνες, για τις οποίες υπάρχουν υπεύθυνοι, που πρέπει να πληρώσουν ακριβά.

Ότι απέμεινε από την παραλία του Μπατσιού. Συγκρίνετε αυτή την εικόνα με την δεύτερη που είναι παλαιότερη κατά αρκετά χρόνια (φωτ. Γ, Σταυρόπουλος).

Ποιος θα κινήσει τις διαδικασίες τιμωρίας τους; Ποιος έχει την ευαισθησία και το θάρρος να ξανανοίξει τον φάκελο του έργου και να προκαλέσει έρευνα εξ αρχής; Ποιος έχει την πρόθεση να πάρει άμεσα μέτρα αποκατάστασης και ταυτόχρονα να αναζητήσει τους ενόχους της αδιαφορίας, που έβλεπαν επί χρόνια την παραλία να καταστρέφεται και δεν έκαναν ότι έπρεπε για να μην φτάσουμε στο σήμερα όπου δυστυχώς, η κατάσταση είναι πλέον σχεδόν μη αναστρέψιμη;

Αν δεν υπάρχει  ο φορέας που θα το κάνει, ας αποφασίσουν όσοι αγαπούν τον τόπο να ενημερώσουν τις εισαγγελικές αρχές για αυτεπάγγελτη παρέμβαση…