Εν Άνδρω

Του Δημήτρη Σταυρόπουλου

Πριν από κάποιες μέρες βρέθηκα στα Κύθηρα. Για δουλειά, αλλά ήταν και μια εξαιρετική ευκαιρία για απρόσμενη τριήμερη απόδραση. Όμορφο νησί. Ξεχωριστό. Σκληρή μανιάτικη πέτρα ριγμένη στη θάλασσα. Οι Τσιριγώτες αγαπούν τον τόπο τους. Έχουν αποκρούσει την βαρβαρότητα, τηρούν το τοπικό χρώμα, τις παραδόσεις και έχουν ανοίξει την καρδιά τους στους επισκέπτες.

Στο ζουμί τώρα... Στην πρωτεύουσα του νησιού, πάνω από το Καψάλι και κάτω από το κάστρο στην πλατεία απέναντι από το δημαρχείο και δίπλα από τα ΕΛΤΑ υπάρχει ένα παραδοσιακό καφενείο που το λένε "Βεγγέρα". Αναπαυτικές πολυθρόνες κάτω από την σκιά. Πήγαμε να ξαποστάσουμε. Παραγγείλαμε δύο χυμούς πορτοκάλι και δύο τοστ. Οι χυμοί ήρθαν τεράστιοι μέσα σε πολύ μεγάλα ποτήρια και τα τοστ από ζυμωτό χωριάτικο ψωμί που μοσχομύριζε (και όχι το βιομηχανοποιημένο του σουπερ-μάρκετ) με ζαμπόν, τυρί, ντομάτα και γύρω φρέσκες πατάτες. Ήταν πράγματι χορταστικά και απολαυστικά. Τι πληρώσαμε; Μόνο 10 ευρώ...

Για φαγητό επιλέξαμε τρεις από τις πιο γνωστές ταβέρνες: την "Φιλιώ" το "Υδραγωγείο" και τον "Μάγο". Μεγάλα μενού με τοπικές κυρίως λιχουδιές και ψάρια. Όλα τα εδέσματα γευστικότατα και καλομαγειρεμένα. Τι πληρώσαμε; 10-12 ευρώ το άτομο. Λογικές τιμές κρίσης.

Ας έρθουμε τώρα στο δικό μας νησί...

Ότι γράψω από δω και πέρα θα είναι από καρδιάς. Και μη διανοηθεί κανείς και πει ότι κάνω ζημιά μεσούντος του καλοκαιριού γιατί θα είναι κοντόφθαλμος. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται και να γράφεται ανά πάσα στιγμή και χωρίς κανένα περιορισμό. Και το κυριότερο: δεν έχω να αποδείξω το πόσο αγαπώ την Άνδρο. Γιατί την αγαπώ υπερβολικά...

Εμείς, λοιπόν, είμαστε κάπως ακριβοί... Μπορεί πιο ακριβοί από πέρυσι. Όχι σε όλες τις υπηρεσίες, αλλά σε κάποιες (σε άλλες ομολογώ φθηνότεροι). Όμως ίσως λίγο πιο ακριβοί από τα γειτονικά (προσέξτε το αυτό) ομοειδή νησιά...

Άρα λιγότερο ανταγωνιστικοί από αυτά.... Οι παραθεριστές και οι επισκέπτες του καλοκαιριού αυτά συζητούν. Και με αυτά τα κριτήρια επιλέγουν να ξανάρθουν ή όχι. Στις δύσκολες μέρες που ζούμε κάθε...σεντς έχει αξία. Σέβομαι απόλυτα τον μόχθο και την δουλειά του κάθε επιχειρηματία, συμπάσχω με την αγωνία του να είναι συνεπής με τις υποχρεώσεις του τον Σεπτέμβριο που δεν είναι μακριά. Έχω φίλους επαγγελματίες που συζητάμε γι αυτά, νοιώθω τον αγώνα τους, είναι γαλαντόμοι, αλλά μερικοί δεν έκαναν την διαφορά να ρίξουν τις τιμές.

Η πλειοψηφία έχει συμμορφωθεί και έχει μπει στο κλίμα της εποχής. Μου λένε ότι η σαιζόν είναι μικρή. Μόνο 40 με 50 μέρες. Και τι μ’ αυτό; Στα Κύθηρα που είναι ...στου διαόλου την μάνα, σε τελευταία ανάλυση, με μικρότερη σαιζόν, οι τιμές τους είναι χαμηλότερες. Εμείς - σε κάποιες περιπτώσεις – ξεπερνάμε αυτές της Γλυφάδας ή των βορείων προαστίων...

Έχουμε την τύχη να καταγόμαστε ή να ζούμε σ’ έναν ευλογημένο νησί. Καταπράσινο, με εκπληκτικές παραλίες, πολιτισμό και μοναδικές ομορφιές. Με σχετικά  φτηνή πρόσβαση, μεγάλα καράβια και πολλά δρομολόγια ημερησίως και πολύ καλή συγκοινωνία χειμώνα-καλοκαίρι. Οι συνθήκες όπως διαμορφώθηκαν με την κρίση και το... καταραμένο Μνημόνιο, έφεραν την Άνδρο σε πλεονεκτική θέση για πολλούς λόγους. Στα πιο μακρινά νησιά τα ναύλα είναι ακριβά και τα δρομολόγια πλοίων και αεροπλάνων σχεδόν απλησίαστα για τους περισσότερους. Ας το εκμεταλλευτούμε λοιπόν ΤΩΡΑ. Ας εφαρμόσουν όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό μια πιο δελεαστική πολιτική. Με προσφορές, ακόμα και με περιορισμό του ισχνού – πράγματι - κέρδους.

Τι θα πετύχουν; Απλά θα γίνουν εντυπωσιακά και απρόσμενα πιο ανταγωνιστικοί, κάτι που θα συζητηθεί, και τα οφέλη από αυτή την κίνηση θα τα εισπράξουν οι ίδιοι. Όσοι δεν το καταλάβουν και δεν συμφωνήσουν, μόνο κακό θα κάνουν στον τόπο.

Το καλοκαίρι μπαίνει στην τελική και πιο καθοριστική φάση του. Η Άνδρος από μέρα σε μέρα θα γεμίζει κόσμο. Νέους και παλαιούς φίλους της. Ας τους κερδίσουμε θετικά και ας τους κρατήσουμε για πάντα...