ΜΑΚΡΟΤΑΝΤΑΛΟ: Ανήμερα της Παναγιάς μέγα πλήθος στο πιο παραδοσιακό πανηγύρι της Άνδρου!...
Στον ευρύχωρο χώρο του δημοτικού σχολείου στο Άνω Βαρίδι, με απίστευτη οργάνωση και τάξη (υπήρχαν και παρκαδόροι με γουόκι-τόκι) προσήλθε μέγα πλήθος (1500 ή και παραπάνω επισκέπτες) σε ένα πανηγύρι εντελώς παραδοσιακό και με όλα τα στοιχεία της ομαδικότητας και της συλλογικότητας που είχαν τα πανηγύρια τα παλιά χρόνια. Οι επισκέπτες και πανηγυριώτες κάθισαν σε τάβλες όλοι μαζί. Οι παρέες άνοιξαν υποχρεωτικά και σχηματίστηκαν νέες παρέες, νέες γνωριμίες και νέες συλλογικότητες. Θύμιζε κάτι από τα παλιά όπου όλοι γίνονταν ένα στο φαγητό και στον χορό. Από αυτή την άποψη ήταν χαρακτηριστικό μιας παράδοσης που τείνει να χαθεί μέσα στον χρόνο.
Το Μακροτάνταλο έχει λίγους κατοίκους και όλοι εκεί στην μακρινή βόρεια Άνδρο έχουν μάθει να λειτουργούν συλλογικά. Τα μικρά χωριά της περιοχής λειτουργούν με μια μοναδική συλλογικότητα και αλληλεγγύη. Κάπως έτσι και χτες όλοι ήταν εκεί να στηρίξουν το μεγάλο πανηγύρι της περιοχής που συνέδραμαν εκατοντάδες επισκέπτες από το Γαύριο και το Μπατσί. Καθώς και πολλοί ξένοι τουρίστες που έσπευσαν ανήμερα της Παναγιάς να ζήσουν ένα παραδοσιακό πανηγύρι στην τόσο ανεβασμένη πλέον τουριστικά Άνδρο.
Στην έναρξη της βραδιάς ο πρόεδρος του συλλόγου Μακραταντάλου "Η Φάσα" Αλκιβιάδης Κάρλος, αν και πολύ νέος, μίλησε με σοβαρότητα εξηγώντας πως το πανηγύρι τους είχε τέσσερα χρόνια να γίνει. Το επανάφεραν εφέτος με τεράστια επιτυχία κι έχουν σκοπό να το συνεχίσουν στα πρότυπα των γονιών τους. Ο ίδιος εξήγησε πως το θυμάται από παιδάκι όταν οι γονείς του συνεισέφεραν εθελοντικά στο πανηγύρι κι αυτός κοιμόταν στο αυτοκίνητο μέχρι που σχολάγανε τα χαράματα. Ήταν η μεγάλη γιορτή του τόπου. Έτσι την θυμούνται. Κι έτσι την συνεχίζουν.
Το πανηγύρι της τάβλας, θα το λέγαμε, είχε μέγα πλήθος, άφθονο χώρο για χορό, καλή τοπική ορχήστρα, παραδοσιακό φαγητό (σουβλάκια, σαλάτα) και ποτό (κρασί ντόπιο εμφιαλωμένο σε μικρά μπουκαλάκια, μπύρες και αναψυκτικά). Όσοι σηκώνονταν να χορέψουν έχαναν την θέση τους που την καταλάμβαναν άλλοι που είχαν τελειώσει τον χορό. Έτσι όλοι εναλλάσσονταν συνεχώς σε ρόλους (χορευτή ή παρατηρητή) και σε θέσεις. Κι όλοι έκαναν παρέα με όλους!... Στο τέλος πιο πολύ είχαν βρεθεί οι περισσότεροι όρθιοι παρά καθιστοί... Με αυτό τον τρόπο όλοι ήρθαν σε επαφή με όλους και όλοι χόρεψαν και κάθισαν με τους περισσότερους. Το κλίμα ενότητας, συλλογικότητας και κοινότητας ήταν κυρίαρχο από την αρχή μέχρι το τέλος στο πιο παραδοσιακό και από τα πιο καλά οργανωμένα πανηγύρια του νησιού...
Μουσική έπαιξαν το "Ανδριώτικο τακίμι" και συνόδευσαν στο μπάσο ο Παντελής Πετρονικολός και στο τραγούδι η Νάσια Κονιτοπούλου.
"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"
