Εν Άνδρω

Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΣΚΑΜΑΓΚΑ

Μια αναγκαία απάντηση σε σχόλια για κείμενο μου στο Εν Ανδρω

Ο μεγαλύτερος ζωγράφος του 20ού αιώνα, ο Πάμπλο Πικάσο, αγάπησε τη γυναίκα, ύμνησε τη μητρότητα και απεικόνισε σε πλήθος πίνακες και παραλλαγές με απαράμιλλο τρόπο τη γυναίκα με το παιδί, σε όλες του τις ζωγραφικές περιόδους. Οι δύο παραπάνω πίνακες του Πικάσο είναι του 1922. Ο τίτλος κοινός: "Μητέρα και παιδί". Ο πρώτος ανήκει στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Βαλτιμόρης κι ο δεύτερος σε ιδιωτική συλλογή.

Η σεξουαλικότητά μας και οι παραλλαγές της, που είναι το αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης παραμέτρων όπως, η φύση μας, οι συνθήκες ανατροφής μας κι οι επιλογές μας, ουδόλως αποτελεί ζήτημα για την παραπάνω τοποθέτησή μου. Είναι επομένως περίεργη η έγερση αιχμών με επικριτικούς χαρακτηρισμούς, ενώ δεν χρησιμοποίησα τέτοιους, καθώς και η υπονόηση προκαταλήψεων, που δεν με αφορούν. Όταν μάλιστα στην αφετηρία της βρίσκεται η θέση μου, πως ο τρόπος της φύσης να εξελίσσεται μέσα από δημιουργία συνθηκών ποικιλομορφίας, αποτελεί την εγγύηση της ελευθερίας μας, αφού έτσι δημιουργεί πεδίο επιλογών για όλα τα πλάσματά της. 

Πάμπλο Πικάσο - "Μητέρα και Παιδί" (1921) - Ινστιτούτο Τέχνης Σικάγου 

Το ζήτημα που έθεσα, σε κείμενο μου στο Εν Άνδρω πριν μερικές μέρες, ομολογουμένως με πολύ συνοπτικό τρόπο, αφορούσε την προσχηματική επίκληση μιας «ανάγκης» για ένταξη ζευγαριών ομοφυλοφίλων στον θεσμό του γάμου, με καταχρηστικό κι αναιτιολόγητο επακόλουθο, λόγω συνοδών στερεοτύπων, την θεσμοποίηση των «παρένθετων μητέρων», για την δήθεν εξυπηρέτησή τους. Επομένως το υποκριτικό και με συνοπτικές διαδικασίες, άνοιγμα πλαγίου δρόμου νομιμοποίησης μιας εκμετάλλευσης της γυναίκας ως αναπαραγωγικό εργαλείο,, που αντικρούει στην φύση μας και σε βασικές αρχές του πολιτισμού μας, όπως η ελευθερία: Καμιά μητέρα δεν θα επέλεγε, για οποιαδήποτε χρηματική αμοιβή, παρά μόνο με τη βία ή με καταναγκασμό, την δια βίου αποξένωση από το παιδί της, υπακούοντας στην φυσικά ισχυρή ροπή της για μακρόχρονη υποστηρικτική σχέση μαζί του.

Ας αναλογιστεί ο καθένας μας και τις ανύπαρκτες πιθανότητες μιας «επιλογής» πώλησής του, από την δική του μητέρα, από την μητέρα των παιδιών του, την αδελφή του ή την κόρη του…

Το πραγματικό προς επίλυση θέμα στην χώρα μας ήταν και παραμένει ο εκσυγχρονισμός του πλαισίου υιοθεσιών, δηλαδή ανατροφής παιδιών από ανάδοχους γονείς, κατά περίπτωση μεν, υπό ενιαίες προϋποθέσεις δε, που θα αφορούν όμως όλη την κοινωνία, με βασικό κριτήριο την προστασία και την υγεία αυτών των παιδιών. Η αντιμετώπισή του με προσφυγή σε «εξομοιώσεις» με υπάρχοντα στερεότυπα, με όποιους συντελεστές ή αμοιβές επινοηθούν, συνιστά όχι μόνο αποποίηση της σχετικής ευθύνης αλλά και προχειρότητα του αισχίστου είδους.

Πάμπλο Πικάσο - Μητρότητα

Κάθε «νεοτερισμός» που επιχειρείται να μας επιβληθεί, δεν είναι εκ προοιμίου βελτιωτικός της ζωής μας. Ο συγκεκριμένος, όπως προκύπτει και από τοποθετήσεις άλλων ομοφυλοφίλων, είτε φίλων μας είτε δημοσίων προσώπων, δεν τους λύνει προβλήματα, μάλλον με την χρήση που γίνεται, τους συκοφαντεί και τους βλάπτει. Τους βάζει στο στόχαστρο αδίκως, ενώ "ευπρεπή" κυκλώματα εμπορίας βρεφών περιμένουν ν’ ανοίξουν νέες δουλειές, με «οίκους παρένθετων». 

Η μητρότητα είναι θεμελιακή σχέση, με την προστασία της οποίας σχετίζεται ο πολιτισμός. Εκτός του ότι αυτή η σχέση αφήνει το στίγμα της στον χώρο-χρόνο ζωής κάθε ανθρώπου, σχετίζεται και με τις υπαρξιακές ανησυχίες του, όπως των καταβολών και της συνέχειας, διαπερνώντας ιστορικά τις γενιές και δημιουργώντας την έννοια του «ανήκειν». Χωρίς αυτήν την σχέση, σε τι θα διαφέρουμε στο μέλλον από τα ανθρωπόμορφα ρομπότ;

Όσον αφορά τέλος την μαρτυρία που παρατέθηκε από εμέ στο κείμενο μου, για την ανατροφή παιδιού και από την μητέρα του, κατά την παιδική του ηλικία και από τον πατέρα του, με τον ομοφυλόφιλο σύντροφό του, νομίζω πως το ενδιαφέρον εστιάζεται κατά κύριο λόγο στις συνέπειες της παντελούς έλλειψης αγάπης μεταξύ των δύο γονέων, η οποία όπως φαίνεται παίζει ίσως τον πιο σημαντικό όσο κι αγνοημένο ρόλο. 

Email

Εκτύπωση