Υδατοδρόμιο και στην Άνδρο. Η ελληνική... χελώνα κινείται ξανά!
Του Δημήτρη Σταυρόπουλου
Με ρυθμούς… χελώνας και διαδικασίες… Ελλάδος, άρχισε να κινείται ξανά η υπόθεση του πολυπόθητου υδατοδρομιου στην Άνδρο. Υστέρα από την αρχική αναφορά για την κατασκευή του-πολλούς μήνες πριν- και μεγάλο διάστημα «σιωπής», το θέμα ξεκόλλησε από τα γρανάζια της γραφειοκρατίας, ξεπεράστηκαν οι δυσαρέσκειες και τα προσκόμματα των ακτοπλοϊκών και των αεροπορικών εταιριών, που θα χάσουν ένα μέρος της επιβατικής πίτας, και το όλο θέμα εντάχθηκε σ' ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο για την λειτουργία… 25 υδατοδρομιων, σε ολόκληρο το νότιο Αιγαίο! Ανάμεσα σε αυτά φυσικά και η Άνδρος, που αν όλα προχωρήσουν κανονικά, η προπέλα του υδροπλάνου θα ακουστεί στο νησί, σε δύο ή τρία χρόνια.
Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου ξεκινάει λοιπόν τις διαδικασίες ,για την ίδρυση υδατοδρομίων στο Νότιο Αιγαίο σε τουλάχιστον 25 νησιά, όπως προκύπτει από τα θέματα του Περιφερειακού Συμβουλίου της 26ης Αυγούστου 2016. Σύμφωνα με αυτά, η Περιφέρεια προτίθεται να προβεί στην υπογραφή Προγραμματικής Σύμβασης με τα Δημοτικά Λιμενικά Ταμείου της Μυκόνου, της Αστυπάλαιας, της Σίκινου, της Άνδρου, της Αμοργού, της Κέας, της Κύθνου, της Νάξου, της Σαντορίνης, της Μήλου, της Σύμης, της Καλύμνου, της Πάρου, της Νισύρου, της Κάσου, της Καρπάθου, του Καστελλόριζου, της Χάλκης, της Τήλου, της Κώ, της Ρόδου, των Λειψών, της Λέρου, της Σίφνου και της Σύρου προκειμένου να ξεκινήσουν οι διαδικασίες Μελέτης, Κατασκευής, Άδειας Ίδρυσης και Λειτουργίας Υδατοδρομίων σε αυτά τα νησιά.
Έξυπνοι, δραστήριοι και με ισχυρές διασυνδέσεις οι Μυκονιάτες, ενέταξαν το δικό τους υδατοδρομιο στο σχετικό projekt, ως έργο «προτεραιότητας» για να επιταχύνουν τις διαδικασίες στο νησί τους. Όπως σημειώνεται στην απόφαση για την Μύκονο:
"Η ίδρυση Υδατοδρομίου στη Μύκονο θα λειτουργήσει ευεργετικά για την άρση της απομόνωσης,(;) την σύσφιξη των σχέσεων των τοπικών κοινωνιών με τον κυρίως εθνικό κορμό της χώρας και την εμπορική και κοινωνική ανάπτυξη νησιών και τόπων του Νομού Κυκλάδων, που σήμερα δικαιολογημένα αισθάνονται στο περιθώριο. Η δραστηριοποίηση υδροπλάνων, δύναται να λειτουργήσει ως ένας εναλλακτικός τρόπος μετακίνησης, μία επιπλέον συγκοινωνιακή επιλογή, επικουρικά και συμπληρωματικά με τις υπηρεσίες που παρέχονται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους από την ακτοπλοΐα και τις αερομεταφορές."
Όλα λοιπόν ξεκινούν από μηδενική βάση. Συσκέψεις, συμβούλια, ξεχωριστές υπογραφές με κάθε ένα Λιμενικό Ταμείο, εξεύρεση ιδανικής θέσης σε κάθε νησί, διαφωνίες, τοπικισμοί, μικροπολιτική για τους ψήφους, περιβαλλοντικοί όροι, εγκρίσεις, μελέτες, διαγωνισμοί, κατασκευές, συμφωνία με τις εταιρίες υδροπλάνων, κοινή συμφωνία για τα δρομολόγια, τιμολογιακή πολιτική για τα εισιτήρια, προσλήψεις, λιμενικά έργα, και πάει λέγοντας σε βάθος χρόνου. Οι διαδικασίες fasttrack, για να ολοκληρωθεί ένα έργο ζωτικής σημασίας τόσον για τον Τουρισμό όσο και για τις τοπικές κοινωνίες, φαίνεται ότι αποτελούν «όνειρο θερινής νυκτός» για τούτη την χώρα. Αυτή δυστυχώς είναι η ζοφερή πραγματικότητα…
