Εν Άνδρω

Το καλοκαίρι έχει το εκτυφλωτικό φως, τις σκληρές φωτοσκιάσεις, τα έντονα χρώματα: το απόλυτο κόκκινο, το εκτυφλωτικό κίτρινο, το απέραντο μπλε, το υπέροχο γαλάζιο, το μοναδικό πράσινο. Αυτή είναι η Άνδρος του καλοκαιριού ντυμένη χρώματα κι αρώματα. Όμως ο χειμώνας έχει όλες τις αποχρώσεις του γκρίζου. Όλες τις ποικιλίες του μπλε. Όλες τις ασπρόμαυρες νύχτες και μέρες του χρόνου. Όλα τα έγχρωμα ντεκόρ των ουράνιων τόξων. Ακόμα και ουράνιο τόξο σε ένα απέραντο ροζ φόντο. Που ξεκινά από ένα απαλό ροζ στον ουρανό και καταλήγει σε ένα πυρπολημένο τοπίο όπου το ροζ περνά από το μωβ και καταλήγει στο υποκίτρινο της φωτιάς. Όλοι όσοι ξέρετε την Άνδρο των καλοκαιρινών απόλυτων, έντονων και εκτυφλωτικών χρωμάτων καιρός να γνωρίσετε την Άνδρο των ήπιων, πολύχρωμων και πιο σκουρόχρωμων χρωμάτων του χειμώνα με όλες τις εκπληκτικές και απίστευτες αποχρώσεις που δεν έχετε φανταστεί.     

Ο φίλος και στενός συνεργάτης μας Χαρίδημος κάνει ένα εκπληκτικό έγχρωμο come back στο site, που θα σας αφήσει άφωνους. Ο Χαρίδημος ψυχή ποιητική, φύση συναισθηματική, καλλιεργημένος άνθρωπος και με υψηλή αισθητική παιδεία βγαίνοντας από την Μονή Παναχράντου ένα απόγευμα - πριν λίγες μέρες - έμεινε άφωνος από το έγχρωμο μεγαλείο της φύσης. Οι χρωματισμοί ουρανού και γης πρωτόγνωροι. Το πρώτο που σκέφτηκε ήταν να αποτυπώσει ότι μπορούσε από το μεγαλείο των χρωμάτων που περιέβαλε το πιο γνωστό μοναστήρι της Άνδρου. 

Προς την μεριά της Χώρας ένα απέραντο ουράνιο τόξο σαν αστραπή (ή μήπως σαν φωτοστέφανο;) διέσχιζε από πάνω μέχρι κάτω την κοιλάδα χωρίζοντας με την φωτεινή διαδρομή του την Μεσαριά (που διακρινόταν) με την Χώρα (που χάνονταν) στον ορίζοντα. Η θάλασσα δεν υπήρχε. Μόνο ο ουρανός και η γη που γίνονταν ένα μέσα στο ροζ και στο μωβ που έπνιγαν τα πάντα...  

Συνέχισε ο φίλος μας με μια ακόμα λήψη βάζοντας στο κάδρο και κάτι από τον τοίχο της Μονής. Δίνοντας έτσι στην ουράνια εικόνα και κάτι από την γήινη υφή της πέτρας...

Μετά η ματιά του γύρισε στις φωτοσκιές γης και ουρανού: Σκούρος, βαρύς, και πέτρινος ο όγκος των Γερακώνων. Πίσω του όλες οι ανάλαφρες αποχρώσεις ενός ροζ και μωβ που κυμάτιζαν μέχρι έναν ουρανό που ήταν αδύνατο να περιγράψεις τις αποχρώσεις του. Τι χρώμα να πεις για το ανείπωτο;  

 Ένας αναγνώστης από την Υδρούσα έγραφε αντιπαρατιθέμενος πως η δύση που βλέπουν οι δυτικοί κάτοικοι είναι καλύτερη από την ανατολή που βλέπουν οι ανατολικοί κάτοικοι της Άνδρου. Κι έλεγε για τα ήπια χρώματα της δύσης που γαληνεύουν την ψυχή του ανθρώπου. Και υπονοούσε πως τα έντονα της ανατολής την αγριεύουν! Είχε και δίκιο και άδικο. Γιατί τα έντονα χρώματα της ανατολής είναι η ένταση μέσα στην οποία ξεκινά συχνά η μέρα, η ζωή, ο κόσμος. Κι αν δεν υπάρξουν αυτά τα έντονα χρώματα ίσως δεν μπορείς να αντιληφθείς την ηπιότητα και την γαλήνη μέσα στην οποία καταλήγει η μέρα, η ζωή και ο κόσμος έχοντας κάνει ολόκληρο τον κύκλο του φωτός μέσα στο οποίο ζούμε. Κλείνουμε την φωτογραφική και περιγραφική ξενάγηση στις έγχρωμες μέρες του χειμώνα  με μια ακόμα ματιά στο ουράνιο τόξο που συνέχιζε να σκίζει ώρα ουρανό και γη μέσα στις πιο απίθανες αποχρώσεις του ροζ, του μωβ, του σκούρου κίτρινου. Εικόνα ουράνια που αν δεν δεν υπήρχαν η πέτρινη γούρνα με το τελευταίο νερό της βροχής ίσως να έμοιαζε από ένα άλλο αστρικό διάστημα. Όμως η πέτρα προσγειώνει την ματιά (και την φαντασία) στην γνώριμη μα και ξεχωριστή φύση της Άνδρου μέσα στις μοναδικές φωτοσκιάσεις των Κυκλάδων...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"