Εν Άνδρω

Του Χρήστου Οικονόμου

Η προκήρυξη των εκλογών έθεσε ήδη καινούρια δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό! Μεταξύ των άλλων έκανε πλέον την κυβερνητική επιχειρηματολογία σχετικά με την προεδρική εκλογή, να μοιάζει ξεπερασμένη και άνευ σημασίας.

Και αυτό γιατί η μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας είτε ήταν συνέπεια υπεραισιόδοξης εκτίμησης του Μεγάρου Μαξίμου είτε ήταν απόφαση επίσπευσης της εκλογής από την κυβέρνηση. Και ήταν η κυβέρνηση που έφερε τη χώρα μπροστά στις κάλπες, εν μέσω μιας μισοτελειωμένης διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας. Τουλάχιστον αν ακολουθήσουμε την κυβερνητική αφήγηση των εξελίξεων.
Δηλαδή, οι εκλογές (ειδικά ο χρόνος και ο τρόπος διεξαγωγής τους) τελικά προσλαμβάνονται από την κοινή γνώμη κυρίως ως επιλογή της κυβέρνησης και όχι ως απόρροια της στάσης της αντιπολίτευσης.
Από το «για όλα φταίει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» έχουμε μπροστά μας και μια ακόμα σοβαρή αστοχία του πρωθυπουργού και των συνεργατών του. Έτσι η χώρα χωρίς να έχει ολοκληρώσει την διαπραγμάτευση για έξοδο από το μνημόνιο οδηγείται σε εκλογές με κυβερνητική απόφαση. Το γεγονός αυτό λέει πως η τύχη της ηγεσίας Σαμαρά βάρυνε περισσότερο από τα συμφέροντα της χώρας στις αποφάσεις που ελήφθησαν.

Η είσοδος των κυβερνητικών κομμάτων στην προεκλογική περίοδο, με το βάρος της «ευθύνης» που περιγράφτηκε προηγουμένως, τα τοποθετεί σε δυσμενή θέση:

• Η Νέα Δημοκρατία, επιβαρυμένη με πληθώρα σοβαρών σφαλμάτων (Μπαλτάκος, απομυθοποίηση success story, κακή διαπραγμάτευση με τους εκπροσώπους των δανειστών κ.λπ.) πρέπει να κλείσει μια δημοσκοπική ψαλίδα. Κάτι που στατιστικά είναι πολύ δύσκολα ανατρέψιμο όπως λένε οι πολιτικοί αναλυτές. Η εμφανιζόμενη τάση κλεισίματός της ψαλίδας κατά τις τελευταίες μετρήσεις (και για ένα εξασκημένο μάτι), δεν αφορά σε μεταβολή του πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων, αλλά σε αναμενόμενη αύξηση της λεγόμενης «συσπείρωσης» της Νέας Δημοκρατίας.

• Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπό την ηγεσία Βενιζέλου διασπάται και τυπικά σε δύο κόμματα, αλλάζοντας καίρια τις ισορροπίες δυνάμεων που αφορούν στο μετεκλογικό σκηνικό. Σημαντικότερο, όμως, πολιτικό στοιχείο της αποσάθρωσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ότι η εξαέρωσή του καθιστά τη στρατηγική Σαμαρά, εξαιρετικά αμφίβολη. Γιατί τα δυο κόμματα, που ούτως ή άλλως οριακά συγκρατούσαν τη «δεδηλωμένη» στη Βουλή που διαλύθηκε, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν πια να συγκροτήσουν βιώσιμη κυβέρνηση μετεκλογικά. Επομένως, αν υπάρχει στοιχειωδώς ρεαλιστικό ενδεχόμενο σχηματισμού πολιτικώς βιώσιμης κυβέρνησης μετά τις εκλογές με τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας, αυτό θα ήταν να συνεργαστεί ...με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.!!!

Αυτές τις απλές παραδοχές, που ο κ. Σαμαράς μάλλον αδυνατεί να κατανοήσει, οι ευρωπαίοι δανειστές μας τις έχουν ήδη αναδεχτεί!

Γι' αυτό και η κρατούσα εικόνα των πραγμάτων στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, χαρακτηρίζεται από την αναγόρευση του σεναρίου ήττας Σαμαρά, ως του πιθανότερου σεναρίου. Αν προσέξει κανένας την ατζέντα του ευρωπαϊκού Τύπου σχετικά με την Ελλάδα, θα διαπιστώσει ότι κανένας δεν αναφέρεται στην περίπτωση συνέχισης της διακυβέρνησης Σαμαρά. Αντιθέτως, όλοι σεναριολογούν, προειδοποιούν, προβλέπουν και προδιαγράφουν με άλλη κυβέρνηση και άλλη ηγεσία για την Ελλάδα, μετά την κάλπη.
 

Θα είναι αυτό προς όφελος της χώρας και των πολιτών; Ίδωμεν!

___ . ___