Εν Άνδρω

Του Διαμαντή Μπασαντή

Οι κρίσεις στην πολιτική δεν είναι μόνο δύσκολες στιγμές. Αλλά και οριακές καταστάσεις όπου κρίνονται ενός εκάστου οι δυνατότητες, η σύνεση, η αποφασιστικότητα. Στην πρώτη μεγάλη κρίση της νέας περιόδου, κάποιοι βγήκαν μπροστά, ανέλαβαν ευθύνες, μετρήθηκαν με τα προβλήματα. Άλλοι κρύφτηκαν. Ορισμένοι αποδείχθηκαν αντάξιοι των περιστάσεων Άλλοι κατώτεροι. Στο τέλος της μέρας βγήκαμε σοφότεροι. Και εκείνοι που μετρήθηκαν. Και εκείνοι που δεν μετρήθηκαν. Όλοι καταγράψαμε στη συνείδηση μας, αλλά και στις συνειδήσεις των άλλων, το πολιτικό μας ανάστημα.

Στην κρίση για τον ΧΥΤΥ μετρήθηκε ο δήμαρχος. Και παρά τα λάθη στο τέλος έδειξε πολιτική προσαρμογή και πολιτικά ανακλαστικά. Κατανόησε πως πρέπει να υπάρξει άμεση λύση στο θέμα. Ξέφυγε από την παγίδα του διχασμού. Και ανάλαβε την ευθύνη ενός έντιμου συμβιβασμού, αντί μιας αντιπαράθεσης χωρίς τέλος. Μακάρι να είχε δει τα πράγματα έτσι και η προηγούμενη διοίκηση που πήγε να λύσει το πρόβλημα μετωπικά εκείνο το δύσκολο καλοκαίρι του 2011. Θα είχαμε γλυτώσει ως νησί από μερικά δύσκολα σκουπιδοχρόνια.

Μετρήθηκε και η στάση της αντιπολίτευσης. Στο θέμα του ΧΥΤΥ έδειξε μετριοπάθεια ώστε να καταλήξει κάπου μια μελέτη που πηγαινοερχόταν 3 ολόκληρα χρόνια. Το συμβούλιο της 11^ης Μαρτίου απέδειξε πως στο σοβαρό αυτό θέμα δεν χρειάζονταν φωνές για νικητές ή ηττημένους. Η Άνδρος έκανε ένα βήμα μπροστά.

Μετά την απόφαση ξέσπασε αντιπαράθεση (κυρίως στο Μπατσί και λιγότερο στο Γαύριο) για την μελέτη. Μερικοί αντέδρασαν λες και δεν υπήρχε ποτέ αυτή η πρώτη θέση στη μελέτη εδώ και χρόνια! Τους θυμίζουμε πως σε ανύποπτο χρόνο είχαμε γράψει δύο άρθρα λέγοντας πως η Πλούσκα είχε ορισμένα προβλήματα. Κανείς ποτέ δεν απάντησε. Ίσως κάποιοι να χαμογέλασαν ειρωνικά λέγοντας: «άσε ρε φίλε, εμείς έχουμε μπάρμπα στην Κορώνη…»!

Όμως η μελέτη προχωρούσε. Και πήρε υπόψη της και τις όποιες ενστάσεις των κατοίκων. Μετακινήθηκε η επίμαχη θέση στον χώρο. Το παραδέχτηκαν στην ανοιχτή συζήτηση της 11^ης Μαρτίου τόσο ο ίδιος ο μελετητής όσο και ο κ. Πολυκράτης, που με κοσμιότητα εκπροσώπησε τους κατοίκους του Μπατσίου. Το παράδοξο είναι πως μετά την ομόφωνη απόφαση κάποιοι «εξεγέρθηκαν». Δυστυχώς όπως φάνηκε ο μπάρμπας στην Κορώνη δεν υπήρχε! Υπήρχαν μόνο οι τελικές βαθμολογίες μιας μελέτης που έδειχνε μια θέση και η οποία έφτασε σε ένα τέλος για την ώρα.

Από την 11^η Μαρτίου και μετά μόνο το «εν Άνδρω» και ο έπαρχος Άνδρου επιχειρήσαμε να ανοίξουμε ένα διάλογο εξηγώντας: (α) που είναι η Πλούσκα (την οποία ελάχιστοι ξέρουν) και (β) τι έργα προβλέπονται από την Περιφέρεια εκεί που θα γίνει ο ΧΥΤΥ.

Οι αρμόδιοι σχεδόν εξαφανίστηκαν! Είναι μια κακή πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης. Uα ρωτήσετε: την ίδια στάση δεν είχαν όλοι οι αρμόδιοι εδώ και πολλά χρόνια στο θέμα του ΧΥΤΥ; Πράγματι ποτέ κανείς δεν βγήκε μπροστά να εξηγήσει στους κατοίκους που ανησυχούν τι είναι και τι δεν είναι ένας ΧΥΤΥ! Ποια είναι τα συνοδευτικά έργα του (δρόμους, εργοτάξια κλπ) και ποιες οι αυστηρές ευρωπαϊκές προδιαγραφές λειτουργίας του!

Κάποιοι θεώρησαν πως η σιωπή βοηθά να… ξεχαστεί το θέμα! Δεν ξέρουμε αν σήμερα η σιωπή βοηθά ή όχι. Είδαμε όμως πως η σιωπή δεν βοήθησε τους προηγουμένους.  Όπως επίσης ξέρουμε πως η άγνοια, η παραπληροφόρηση, η έλλειψη διαλόγου, η αδυναμία θαρραλέας αντιμετώπισης ενός σημαντικού προβλήματος, δεν βοηθά την Άνδρο.

Το «εν Άνδρω» ήταν όλο αυτό το διάστημα το  βήμα ενός ανοιχτού δημόσιου διαλόγου στο νησί. Έγραψαν πολλοί επώνυμα. Σχολίασαν ακόμα περισσότεροι: και επώνυμα και ανώνυμα. Λίγοι παραφέρθηκαν. Όμως η πλειοψηφία των σχολίων έδειξε πως η Υδρούσα έχει πολιτικό πολιτισμό.

Δυστυχώς δεν εγινε ποτέ δημόσιος διάλογος για τον ΧΥΤΥ. Όχι με δική μας ευθύνη φυσικά. Εμείς προσπαθήσαμε να ανοίξουμε διάλογο (και πέρσι την άνοιξη και τον περασμένο Σεπτέμβριο). Με ευθύνη άλλων η συζήτηση έγινε πολύ καθυστερημένα και υπό την ασφυκτική πίεση του χρόνου. Εδώ αξίζει να θυμίσουμε ολόκληρη σειρά άρθρων ή ανακοινώσεων που έχουμε δημοσιεύσει για το θέμα από τον Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα των: Γ. Μηνδινού, Δ. Μπασαντή, Α. Αναγνωστίδη, Γ. Παρασκευαϊδη, Δ. Τούντα, Λ. Βλάμη, Θ. Σουσούδη, Ν. Θεολόγου, Γ. Καπάκη, Δ. Λοτσάρη, Α. Σκαμάγκα, κ.ά.

Ποιος φταίει που δεν έγινε διάλογος και φτάσαμε στην 12^η ώρα; Ποιος φταίει που όσοι ενδιαφέρονταν δεν συμμετείχαν ποτέ στη συζήτηση; Αν είχαν μια καλύτερη θέση να υποδείξουν κάποιοι ή οι εκπρόσωποι τους γιατί δεν το έκαναν τόσα χρόνια; Ή, έστω εδώ και τόσους μήνες; Γιατί κάποιοι ρωτάνε εμένα για το ένα και για το άλλο μιας χωροθέτησης; Και γιατί δεν ρωτούν αυτούς που εξέλεξαν, αυτούς που ανέθεσαν τις μελέτες, αυτούς που ψήφισαν δύο φορές (2012 & 2015) ομόφωνα τα κριτήρια στα οποία βασίστηκε η μελέτη;

Εμείς απλώς διαχειριστήκαμε μια κρίση (επικοινωνιακά και πολιτικά), που άλλοι δημιούργησαν. Πληροφορήσαμε και ασκήσαμε κριτική. Αυτός ήταν ο ρόλος μας. Δεν φοβηθήκαμε από τις αντιδράσεις. Γράψαμε και γράφουμε επώνυμα τις απόψεις μας, αλλά και τις πληροφορίες που έχουμε. Όμως δεν χωροθετήσαμε εμείς! Δεν επιλέξαμε εμείς! Δεν ψηφίσαμε εμείς! Δεν θα κάνουμε το έργο εμείς!

Μετρηθήκαμε, λοιπόν, κι εμείς ως πρόσωπα, αλλά και ως «εν Άνδρω». Και την ώρα που πολλοί στο νησί σιωπούσαν αμήχανοι εμείς μιλήσαμε. Είχαμε το θάρρος της γνώμης μας. Προτρέψαμε ανοικτά τον δήμαρχο να πάρει ενωτικές πρωτοβουλίες. Και είδαμε χιλιάδες να διαβάζουν τα κρίσιμα άρθρα αυτών των ημερών. Μιλήσαμε με αποφασιστικότητα, αλλά και με νηφαλιότητα, άλλοτε σε ένα σε ένα αγανακτισμένο ακροατηρίο, άλλοτε σε έναν κόσμο που ρωτούσε με αγωνία για να μάθει.

Και μια και ο λόγος για υπευθυνότητα: πολύ σωστά ο δήμαρχος (που και πιέστηκε και ρωτήθηκε πολλές φορές), αλλά και η αντιπολίτευση, έδειξαν πολιτική σύνεση αποφεύγοντας να δώσουν τα ονόματα όσων υπέδειξαν τις θέσεις που εξετάστηκαν για ΧΥΤΥ κατά καιρούς. Είχαν την ωριμότητα να μην επιτρέψουν να γίνει το νησί αρένα όπου ο κάποιοι θα κυνηγούσαν κάποιους άλλους. Ήταν μια υπεύθυνη πολιτική στάση.

Μοναδική παραφωνία, ακόμα μια φορά, ο αντιδήμαρχος κ. Χ. Βουραζέρης, που χωρίς να του ζητηθεί πετάχτηκε και ανέφερε ...χαμογελώντας (!) στο δημοτικό συμβούλιο το όνομα συμπολίτη του που πρότεινε μια θέση στο Κόρθι (που απορρίφθηκε)! Δεν ξέρουμε αν ήθελε το πολιτικό λιντσάρισμα του εν λόγω πολίτη. Ξέρουμε όμως πως ήταν μια πολιτικά ανεύθυνη ενέργεια που τον χαρακτηρίζει. Τα δημόσια αξιώματα απαιτούν και ανάλογη συμπεριφορά.