Εν Άνδρω

Του Διαμαντή Μπασαντή

  

Τι θα συμβεί την Δευτέρα; Πότε θα ανοίξουν πάλι για συναλλαγές οι τράπεζες; Ποια θα είναι η στάση της Ευρώπης την επόμενη μέρα; Ποια θα είναι η απάντηση της ΕΚΤ στο μεγάλο θέμα της ρευστότητας; Τα ερωτήματα αυτά είναι στο μυαλό όλων. Είτε ψηφίζουν «ναι» είτε ψηφίζουν «όχι». Όμως τα ερωτήματα αυτά απασχολούν και πολλούς στην Ευρώπη... 

Καταρχήν για την Κυριακή το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δείχνει αβέβαιο. Όλες οι τελευταίες μετρήσεις και οι εκτιμήσεις συγκλίνουν πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μοιάζει να είναι οριακό. Δύο δημοσκοπήσεις δίνουν μπροστά μια μονάδα το «όχι» και δύο με μισή μονάδα το «ναι». Οι αναποφάσιστοι στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι από ψηφοφόρους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.

Στην Φρανκφούρτη την Δευτέρα η ΕΚΤ θα αποφασίσει για το πότε θα ανοίξει λίγο την στρόφιγγα και θα δώσει ρευστότητα στις ασφυκτιούσες ελληνικές τράπεζες. Αν δεν γίνει αυτό η ιστορική ευθύνη της ΕΚΤ θα είναι τεράστια. Μοιάζει σχεδόν παράλογο η ΕΚΤ να πνίξει μια ευρωπαϊκή χώρα και να εξαφανίσει τις μεγάλες συστημικές τράπεζες της από τον τραπεζικό χάρτη. Άρα νηφάλιοι παρατηρητές προσβλέπουν σε μια μάλλον σταδιακή ρευστότητα.

Στις Βρυξέλες η Κομισιόν και το Eurogroup θα δεχθούν τον κ. Τσίπρα. Είναι μέρος των συνθηκών και της ευρωπαϊκής πολιτικής πρακτικής. Θα μιλήσουν μαζί του. Και θα εξατάσουν την κατάσταση. Βεβαίως υπάρχουν δυνάμεις που ίσως επιζητήσουν ρεβάνς. Όμως μάλλον θα επικρατήσει ένα κλίμα διαπραγμάτευσης. Σε αυτό θα συμβάλλουν και οι αμερικάνοι που είναι οι μόνοι που σκέφτονται γεωστρατηγικά. Καθόλου τυχαίο πως ο πρώην ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη Τζέημς Σταυρίδης σε άρθρο του στο Foreign Policy επισημαίνει πως "οι τραπεζίτες δεν ξέρουν από γεωπολιτική". Φυσικά ο πρώην αρχηγός του ΝΑΤΟ για να γράψει το άρθρο του έχει πάρει πράσινο φως από την αμερικάνικη διοίκηση. 

Συνεπώς θα γίνει συζήτηση για την Ελλάδα με πρώτο θέμα την ρευστότητα και δεύτερο την συμφωνία. Επί των υπαρχόντων κειμένων θα γίνουν τροποποιήσεις μικρές ή μεγάλες.

 Οι δύο συγκεντρώσεις και τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων

Μεγάλες αλλαγές στον κοινωνικό χάρτη δείχνουν οι δύο συγκεντρώσεις, που έγιναν στην Αθήνα την Παρασκευή το βράδυ, αλλά και τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων:

(α) Η συγκέντρωση του «όχι» ήταν σαφώς μαζικότερη (ανεξάρτητοι παρατηρητές την υπολογίζουν στα 200.000 άτομα). Η συγκέντρωση στο μεγαλύτερο μέρος ήταν από νέους. Μεγάλο μέρος της νεολαίας στα αστικά κέντρα έχει ριζοσπασικοποιηθεί λόγω της κρίσης. Οι νέοι ήταν αυτοί που επλήγησαν με την κρίση. Ιδίως οι νέοι με ανώτερη και ανώτατη μόρφωση. Αυτοί σε ποσοστά απίστευτα ψηλά ψηφίζουν «όχι». Είναι η γενιά που έχασε το μέλλον της. Είναι η γενιά που έφυγε ή σκέπτεται την φυγή στο εξωτερικό. Οι νέοι αυτοί είναι εχθρικοί έναντι του παλιού πολιτικού συστήματος. Το «όχι» φαντάζει σαν μόνη διέξοδο στις αρνήσεις που συναντούν.

(β) Η συγκέντρωση του «ναι» είχε κόσμο (ανεξάρτητοι παρατηρητές την εκτιμούν στα 30.000 άτομα). Παρά τα πολλά ατοπήματα των παλαιών πολιτικών μας, αλλά και τα μεγάλα λάθη της Ευρώπης, ο κόσμος χωρίς κάποια κομματική ένταξη και οργάνωση προσήλθε μαζικά. Όμως το μέγα πρόβλημα του «ναι» ήταν και είναι πως δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να εκφράσει αυτόν τον κόσμο την επόμενη μέρα. Το «ναι» μοιάζει ορφανό. Οι παλιοί πολιτικοί δεν εμπνέουν. Και βέβαια είναι αυτοί υπεύθυνοι που δεν αναδείχθηκαν αξιόλογοι νεώτεροι. Και βεβαίως τα τηλεοπτικά πάνελ δεν αναδεικνύουν πολιτικούς, αλλά πολιτικές ατάκες. Το κενό λοιπόν μιας νέας προσωπικότητας που θα πρωταγωνιστήσει την επόμενη μέρα στον χώρο του "ναι" είναι κραυγαλέο.

Τα υπόλοιπα από Δευτέρα…