Εν Άνδρω

Του Διαμαντή Μπασαντή

Θυμάμαι τo 2011 στην πρώτη δήλωση στο νέο δημοτικό συμβούλιο «οι νικητές» είχαν μιλήσει για «μια νέα επικοινωνιακή εποχή». Ανάμεσα στα όσα «ωραία» που είχε εξαγγείλει τότε ο κ. Θεολόγου ήταν πως θα έφτιαχνε «κανάλι, ραδιόφωνο και εφημερίδα» και θα παρουσίαζε «το έργο της διοίκησης»! Του είχε κοστίσει πως είχε βρεθεί κάποιος που για πρώτη φορά αμφισβήτησε ανοικτά και πρωτοσέλιδα αυτά που έλεγε αυτός και ο κ. Γλυνός.

Ναι, ναι, εγώ ήμουν ο «αναιδής» που από τις στήλες μηνιαίας εφημερίδας είχα ασκήσει σκληρή πολιτική κριτική για τα σκουπίδια που ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα το μεγάλο «έργο» τους.

Ένα «έργο» που «έλυσαν» (κι ακόμα το «λύνουν») επικοινωνιακά. Όμως, ως γνωστό κάθε «επικοινωνιακό θαύμα» κρατά τρεις μέρες. Την 4^η μέρα χρειάζεται …άλλο θαύμα! Και μετά το 7^ο  θαύμα πρέπει να το ρίξεις στα θαύματα των Αγίων μιας και τα επίγεια κάπου εκεί τελειώνουν.

Πάμε πάλι πίσω. Στην Άνδρο του 2010 θεωρείτο πολιτική η τυπικότητα και οι συστάσεις. Ή, για να το πούμε αλλιώς μια απλή παρουσίαση για τους τύπους ήταν η μόνη πολιτική κριτική που υπήρχε. Η Μικρά Αγγλία με τις σιωπές της δεν ήταν απλά μια αναφορά παρελθόν. Αντιθέτως, κυριαρχούσαν οι πολιτικές αποσιωπήσεις και τα υπονοούμενα δίνοντας διαχρονικότητα στο φιλμ του Παντελή Βούλγαρη.

Αλλά και η δημόσια κριτική δεν είχε σχέση με την πολιτική. Η κριτική γινόταν είτε σε προσωπικό επίπεδο (π.χ. προσωπικές επιθέσεις, λεκτικό bulling, κλπ) είτε με υπονοούμενα (π.χ. κάποιος είπε κάτι σε έναν άλλο κλπ) είτε με φανφάρες (π.χ. ο τρισμέγιστος δήμαρχος κλπ). Μερικές φορές, όμως, τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα και η «δημόσια κριτική» γινόταν με ψευτιές και χωσιές από πίσω (π.χ. κάποιος μου είπε πως κάποιος άλλος έκλεψε, κάποιος είδε κάποιον άλλον που είδε τον τάδε με έναν άλλον και κάτι έκαναν κλπ).

Όλο αυτό το γαϊτανάκι φημών υπήρχαν 1-2 κέντρα που το ενορχήστρωναν και το διακινούσαν. Καθόλου τυχαίο που τα κέντρα αυτά είχαν σχέση με το κατεστημένο της τοπικής πολιτικής. Μερικές φορές έβγαζαν προεκλογικά και κάτι ανυπόγραφες προκηρύξεις με εμετικά συνθήματα. Κατά τα άλλα στο προσκήνιο κυριαρχούσε η σοβαροφάνεια.

Σε αυτό το σκηνικό η πολιτική κριτική δεν ήταν ούτε κατανοητή, ούτε ευπρόσδεκτη. Πόσο μάλλον όταν κανείς τολμούσε να αμφισβητήσει δημοσίως και με πολιτικούς όρους το «πολιτικό τοτέμ» του νησιού, τον κ. Γ. Γλυνό! Ο κ. Γλυνός ήταν ένας σοβαροφανής πολιτικός που έκανε πως άκουγε όλους. Μετά έλεγε αυτά που ήθελε να ακούσει ο καθένας. Δεν δίσταζε να πει τα πάντα. Βέβαια από όσα έλεγε εννοούσε λίγα και δεν έκανε τίποτα.

Είχε αποκτήσει «πείρα» σε αυτή την πολιτική καθώς για 10 ευτυχισμένα χρόνια στο Κόρθι δεν είχε αντιπολίτευση και δεν είχε δεχτεί κριτική. Ήταν «πολιτικός αφέντης». Σε αυτό είχε συμβάλει τόσο η ΝΔ όσο και ο Συνασπισμός που του είχαν δώσει όλα τα χρίσματα. Έτσι είχε φτιάξει την εικόνα του αδιαμφισβήτητου. Ή, όπως έγραφε τότε κι «αριστερός γκουρού» κ. Θεολόγου στον Εξάντα του: «Ποιος δεν θα ήθελε ένα ακόμα άκοπο μπλε στίγμα στον χάρτη»! Αυτή την μπλε και πράσινη (και με ολίγο ροζ) ιδεολογία εξυπηρετούσαν οι δύο φίλοι.

Τι δεν θυμάστε τον περιβόητο Εξάντα; Μα εκεί γράφτηκαν μερικές από τις πιο μεγάλες και ανυπόγραφες μπηχτές της εποχής. Καλά, τι μνήμη έχετε; Πέρασαν δεν πέρασαν κοντά 4 χρόνια και τα ξεχάσατε όλα…

Τέλος πάντων, μέσα σε αυτό το «ωραίο» σκηνικό άρχισαν το 2011 με ενθουσιασμό οι μαγνητοσκοπήσεις των δημοτικών συμβουλίων. Βρήκα κάποια στιγμιότυπα από αυτές τις μαγνητοσκοπήσεις που θα έκαναν τους σεναριογράφους να πετάξουν τα μολύβια τους. Στιγμιότυπα καταγεγραμμένα από την κάμερα…

Ποια κάμερα;

Η αλήθεια είναι πως στην αρχή ξεκίνησαν με φόρα δύο κάμερες να καταγράφουν τα πάντα. Η μια του περίγυρου του κ. Γλυνού με τον κ. Λουκίσσα. Η άλλη του κ. Σουσούδη με τον κ. Σαρρή. Κάποτε ρώτησα τον Σουσούδη γιατί το έκανε; Κι αυτός απάντησε «θα δεις»! Και είδα: Οι διοικούντες δεν άντεξαν την αλήθεια της εικόνας. Τα τελευταία χρόνια ο κ. Λουκίσσας και η κάμερα του εξαφανίστηκαν από τα δημοτικά συμβούλια! Όπως είχε εξαφανιστεί αυτά τα χρόνια και ο σημερινός «διάδοχος» κ. Γ. Μαλταμπές!

Πολλά και σημαντικά δεν κατεγράφησαν από την κάμερα της διοίκησης. Όμως κατεγράφησαν από την κάμερα της αντιπολίτευσης. Πολλά από αυτά θα έμοιαζαν με φαντασία αν δεν υπήρχε η κάμερα. Στο επόμενο διάστημα θα παρουσιάσουμε μερικές «εικόνες» των «πρωταγωνιστών» της εγχώριας πολιτικής.