Εν Άνδρω

Του Χρήστου Οικονόμου

Η εμφάνιση του «Ποταμιού» στο πολιτικό προσκήνιο γέννησε ένα σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας στον προεκλογικό δημόσιο βίο μας.

(Δεν μπορεί, βεβαίως, να ξέρει κανένας αν ήταν στις προθέσεις του κ. Σταύρου Θεοδωράκη κάτι τέτοιο. Ωστόσο, η δημοσιογραφική ιδιότητα του ανδρός και η εικαζόμενη ένεκα αυτής ευρεία γνώση των κανόνων του ραδιοτηλεοπτικού «παιγνίου», καθώς και η "συμπαράσταση" που έχει το εγχείρημα συντεχνιακά οδηγεί στην υπερπροβολή του κόμματος του).

Συγκεκριμένα, τα κανάλια και οι εφημερίδες έχουν μια εξαιρετικά προνομιακή μεταχείρισή έναντι του ίδιου και του λίγων ημερών κόμματος του. Ο κ. Θεοδωράκης παρουσιάζεται συνεχώς μόνος του σε δεκάδες συνεντεύξεων χωρίς την ταυτόχρονη παρουσία στα πάνελ εκπροσώπων άλλων πολιτικών σχηματισμών.

Κι όμως! Το πολίτευμά μας δεν επιτρέπει ευνοϊκή διακριτική μεταχείριση για κανένα κόμμα, ιδίως σε προεκλογική περίοδο, πολύ δε περισσότερο εφ’ όσον αυτό το κόμμα δεν έχει μέχρι σήμερα καμιά καταγραφή λαϊκής επιρροής σε κάλπη, παρά μόνο δημοσκοπική.

Κατά τα λοιπά, η ισχύουσα ραδιοτηλεοπτική νομοθεσία μας ορίζει σαφώς τον πόσο χρόνο «δικαιούνται» νεοσύστατοι πολιτικοί οργανισμοί για την προβολή των θέσεών τους από τις ραδιοφωνικές και τις τηλεοπτικές συχνότητες. Ποιος όμως νοιάζεται όμως για τους χρόνους και τις άνισες παρουσίες και ποιος για την τηλεοπτική νομοθεσία θα πείτε;

Αρκεί να αναφερθεί εδώ, επί παραδείγματι, ότι σε μια σειρά κανάλια παραχωρείται συνεχώς στον κ. Θεοδωράκη ή σε υποψηφίους του κόμματος του χρόνος αποκλειστικής συνέντευξης ωρών. Ενώ την ίδια στιγμή οι εκπρόσωποι όλων των υπολοίπων κομμάτων που κατέρχονται στις προσεχείς ευρωεκλογές δεν έχουν ούτε αντίστοιχο χρόνο για προβολή των απόψεών τους και ποτέ βεβαίως ακόμα και αυτοί των μεγάλων κομμάτων δεν μιλάνε μόνοι τους.

Προφανώς αυτή η διάκριση κλονίζει σοβαρά την ισότητα ευκαιριών και δυνατοτήτων, που οφείλει να εγγυάται η προεκλογική περίοδος για κάθε πολίτη που αποφασίζει να μετάσχει στα κοινά.

Και αν για τα κόμματα που ήδη εκπροσωπούνται στη Βουλή εξασφαλίζεται τουλάχιστον διαθέσιμος ραδιοτηλεοπτικός χρόνος και έτσι δεν αντιδρούν στο εν λόγω «προνόμιο Θεοδωράκη», για τους υπόλοιπους πρωτοεμφανιζόμενους πολιτικούς σχηματισμούς η διακριτική μεταχείριση του «Ποταμιού» καταλήγει να είναι στοιχείο ευτελισμού της δημοκρατίας.

Ας μην υποτιμάται η σημασία του γεγονός ότι το πολίτευμά μας είναι το σύστημα διασφάλισης των ίσων ευκαιριών για όλους τους πολίτες. Και βεβαίως για την απαράδεκτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με το Ποτάμι έχουν εξόφθαλμες ευθύνες τα ίδια τα κανάλια.

Αλήθεια μήπως είναι καιρός, μετά τόσες «δημοκρατικές περιπέτειες» της ασθμαίνουσας Ελλάδας, τα κανάλια να επιχειρήσουν, έστω και τώρα στην τελική ευθεία της «ήπιας κάλπης» των ευρωεκλογών να δράσουν κάπως δημοκρατικά;