Εν Άνδρω

του Νίκου Χρυσόγελου

Ευρωβουλευτή των Πράσινων

Υποψήφιου στο ευρω-ψηφοδέλτιο

"ΠΡΑΣΙΝΟΙ- Αλληλεγγύη, Δημιουργία, Οικολογία"

Το νομοσχέδιο του Υπ. Οικονομικών για την "Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας" είναι μια ελληνική «πατέντα» και δεν έχει καμία σχέση με κάποια «μνημονιακή υποχρέωση», όπως επιχειρούν να το πλασάρουν κάποια κυβερνητικά παπαγαλάκια. Είναι μια πολιτική απόφαση της κυβέρνησης που δεν τηρεί πλέον καν τα προσχήματα και υπονομεύει το μέλλον των φυσικών πόρων της χώρας και των παιδιών μας, παραβιάζοντας το Σύνταγμα, το Πρωτόκολλο για την διαχείριση των ακτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Ελλάδα είναι στην πρώτη γραμμή με τις σπάνιες ακτές της. Στο βωμό του πρόσκαιρου κέρδους και συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων έρχεται ένα νομοσχέδιο αυτή τη στιγμή που θα έχει καταστροφικές συνέπειες καθώς κάποιοι βρήκαν μέσα στην κρίση την ευκαιρία ένα μεγάλο φαγοπότι. Οι ακτές, η θάλασσα και οι προστατευόμενες φυσικές περιοχές είναι ο πλούτος της Ελλάδας, είναι ο πολιτισμός μας, και αυτό το νομοσχέδιο θα τα καταστρέψει.

Με το σχέδιο νόμου καταστρατηγείται κάθε περιβαλλοντική και κοινωνική προστασία του αιγιαλού και της παραλίας και συγχρόνως παραβιάζονται διεθνείς και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας. Το  γενικό πνεύμα του είναι «επιτρέπονται όλα αρκεί να υπάρχει επιχειρηματικό ενδιαφέρον». Έτσι στις ακτές μπορεί να γίνουν τα πάντα, κατασκευές, μπαζώματα, κάθε είδους αυθαιρεσία, αρκεί να υπάρχει «επιχειρηματικό ενδιαφέρον»!

Η κάθε είδους αυθαίρετη παρέμβαση στις ακτές τώρα θα επιτρέπεται και με τον «νόμο» αν περάσει το νομοσχέδιο. Αποτέλεσμα μπαζώματα, κατασκευές, κλείσιμο παραλιών, καταστροφή παράκτιων κι ευαίσθητων οικοσυστημάτων αλλά και σε φυσική απώλεια των ακτών, μέσω της διάβρωσης. Ήδη η χώρας μας βρίσκεται στην 4^η θέση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, από άποψη επικινδυνότητας και απώλειας ακτών λόγω διάβρωσης. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η περιοχή του Τολού στην Πελοπόννησο όπου εξαιτίας ενός μικρού λιμανιού για ψαρόβαρκες που φτιάχτηκε χωρίς σωστή μελέτη χάθηκε μια παραλία βάθους τουλάχιστον 8 μέτρων. Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ζημιές σε κτίρια που γίνονται σήμερα – πέρα από την απώλεια παραλίας – στον Πλατύ Γιαλό Σίφνου ενός «αλιετικού καταφυγίου» που δεν είχε υπολογίσει την δυναμική ρευμάτων. Η θάλασσα έχει ήδη πάρει μάντρες και απειλεί και σπίτια. Τα έργα που απαιτούνται πλέον για την προστασία της ακτής είναι ύψους 1.000.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται η οικονομική ζημιά που προκαλείται πλέον στον τουρισμό. Και παρά τις παραστάσεις μου στο Περιφερειακό Συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου κανείς δεν έχει αναλάβει μέχρι σήμερα την ευθύνη αυτής της τεράστιας καταστροφής.

Από τα παραπάνω είναι προφανές πως η με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης επιστρέφουμε σε μια εποχή ληστρικής σχέσης με το περιβάλλον κάτι που, ίσως, να έγινε στο παρελθόν επειδή δεν είχαμε «γνώση» των συνεπειών μιας τέτοιας πρακτικής. Όμως, σήμερα ξέρουμε καλά τι σημαίνουν τέτοιες πρακτικές.

Μάλιστα να λάβουμε υπόψη μας πως μετά από δική μου εισήγηση ως εκπροσώπου των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο το Ευρωπαϊκό Ταμείο Συνοχής πλέον άρχισε να χρηματοδοτεί έργα για αποκατάσταση οικοσυστημάτων και παραλιών που έχουν καταστραφεί. Και εδώ έχουμε το οξύμωρο αντί να διορθώσουμε σφάλματα του παρελθόντος έρχεται η κυβέρνηση και με αφροσύνη νομοθετεί στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση επιτρέποντας να καταστραφούν ακόμα περισσότερο οι παραλίες μας.

·       Πρόκειται για την πλέον στρεβλή οικονομική εκμετάλλευση, την πιο απίστευτη «ανάπτυξη», η οποία στρέφεται όχι μόνο εναντίον του περιβάλλοντος αλλά και μιας υπεύθυνης και βιώσιμης οικονομίας μακροπρόθεσμα.

·       Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο καταστροφικό για τον ελληνικό τουρισμό και την ελληνική οικονομία, καθώς θα επιτρέψει τη σοβαρή υποβάθμιση των ελληνικών παραλιών, που αποτελούν τον κύριο παράγοντα προσέλκυσης τουριστών. Με το νομοσχέδιο υιοθετείται το Ισπανικό μοντέλο αλλά και σε μεγάλο βαθμό αυτό της Αδριατικής και οι παραλίες αφήνονται έκθετες σε κάθε είδους ιδιοτελή συμφέροντα, που θα μπορούν πλέον να εκμεταλλεύονται κάθε παραλία με μόνο γνώμονα το γρήγορο κέρδος παραχωρώντας σε κάθε αγοραστή και την αποκλειστική χρήση της παραλίας που είναι δημόσιο αγαθό. Η κυβέρνηση μπορεί να εισάκουσε λογής – λογής συμφέροντα που θέλουν να τακτοποιηθεί με μια γενική διάταξη το «θεματάκι τους» και το αυθαίρετό τους, αλλά αγνοεί παντελώς ότι το ισπανικό μοντέλο «όλα επιτρέπονται στις ακτές» που όχι μόνο κατάστρεψε τις ισπανικές ακτές αλλά και είναι υπεύθυνο για την σημερινή οικονομική κρίση αυτής της χώρας.