Εν Άνδρω

Του ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΜΠΑΣΑΝΤΗ

 

Γράφαμε τρεις μέρες προ των εκλογών με βάση τις δημοσκοπήσεις της Metron Analysis πως ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείτο της ΝΔ με γύρω στο 3%. Τελικά προηγήθηκε (μέχρι στιγμής 97% καταμετρημένο) με 3,79! Γράφαμε  ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο 24% και η ΝΔ στο 21%. Τελικά πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ 26,54% και η ΝΔ 22,75% με την κατανομή και των αναποφάσιστων στην κάλπη!

Γράφαμε πως Χρυσή Αυγή, Ελιά και Το Ποτάμι ήταν γύρω στο 7% και με την κατανομή των αναποφάσιστων πήραν Χρυσή Αυγή 9,4%, Ελιά 8,3% και Το Ποτάμι 6,6%! Και τέλος γράφαμε πως ΚΚΕ και ΑΝΕΛ ήταν στο 3%. Το ΚΚΕ είχε αρχίσει να ανεβαίνει από το Σάββατο που το βρήκαν στο 4,1% οι μετρήσεις και ανέβηκε στο τέλος γύρω στο 5,9% και οι ΑΝΕΛ ισορρόπησαν στο 3,4%.

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν πως οι δημοσκοπήσεις δεν είναι θέσφατο. Αλλά όταν κάνουν σωστά την δουλειά τους είναι εργαλείο χάραξης πολιτικής και ανάλυσης πολιτικής. Και όταν τις αναλύουμε με γνώση και πείρα μπορούν να μας πουν πολλά. Έτσι με βάση τη γική μας γνώση και πείρα γραφαμε στις προβλέψεις μας την Παρασκευή για το μετεκλογικό σκηνικό:    

«Πως η πολυδιάσπαση είναι το μόνο σίγουρο. Και πως όποιος κερδίσει και όπου κι αν φτάσει με αυτά τα ποσοστά δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνος του. Χρειάζεται συμμάχους… Πρακτικά παρά τις τόσες παρουσίες υπάρχει πλήρης απουσία ουσιαστικής πρότασης για την διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό το βλέπουν οι πολίτες και δεν θέλουν εκλογές».

Τι έδειξαν τα αποτελέσματα;

Πως η πρόβλεψη μας ήταν σωστή. Και ήταν σωστή όχι χάρη στο Μαντείο των Δελφών, αλλά χάρη στην σύγκριση μετρήσεων και πολιτικής λογικής. Τώρα αν το βράδυ των εκλογών είχαμε 5 νικητές (!) αυτό δείχνει την σχετικότητα της πολιτικής. Πρακτικά είτε κάποιοι βελτίωσαν τα ποσοστά τους είτε δεν γκρεμίστηκαν όπως φαινόταν στην αρχή του προεκλογικού δρόμου.

Και όπως γράφαμε πριν τις εκλογές το ίδιο επαναλαμβάνουμε και μετά:

Η κυβέρνηση πέτυχε μια ακόμα ασταθή ισορροπία. Κατάφερε να αντέξει μέσα σε συνθήκες μεγάλης κρίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να προβληματίσει τόσο την κυβέρνηση όσο και τον εαυτό του αναδεικνυόμενος σε πρώτο κόμμα. Στο ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ ταιριάζει γάντι ο στίχος που έγραψε κάποτε ο στοχαστικός ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης: «καλά την φέραμε τη ζωή μας μέχρι εδώ/ μικροζημιές και μικροκέρδη/ το θέμα είναι τώρα τι λες;»

Μια ανάλυση του σκορ των κομμάτων στις ευρωεκλογές

Κατά τα άλλα οι πολίτες εκτός των δύσκολων πολιτικών που αναγνωρλιζουν στη ΝΔ βλέπουν και τον πολιτικό «Μωραϊτισμό» του κ. Σαμαρά (όπως ευφυώς έγραψε ο Α. Καρακούσης στο Βήμα) και τον στριμώχνουν στα σχοινιά. Αν το καταλάβει ο ίδιος και το περίκλειστο Μαξίμου  το πρόβλημα. Κάποιος πρέπει να τους μιλήσει γι’ αυτά τα άτοπα που βλέπουν όλοι και δεν βλέπουν αυτοί. Ας τους πει κάτι και η επιτυχής επανεμφάνιση του Γιώργου Καρατζαφέρη.

Από την άλλη όλοι βλέπουν πλέον πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καθαρά πρώτος. Το κακό είναι πως κανείς δεν βλέπει με ποιον θα συνεργαστεί μιας και το ποσοστό του απλώς επιβεβαίωσε αυτό του Ιουλίου του 2012. Και φυσικά με 25-26% δεν κάνεις κυβέρνηση στην Ελλάδα ή κάπου αλλού στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα έδειξε πως, για την ώρα, έχει «οροφή». Άρα κάτι πρέπει να κάνουν στην Κουμουνδούρου γιατί όλα δείχνουν πως δεν μπορούν να αγνοούν άλλο την πραγματικότητα και πρέπει να αναζητήσουν στ’ αλήθεια, όχι στα λόγια, συμμάχους και πολιτικές.

Η Χρυσή Αυγή πέτυχε τον στόχο της: να αντέξει. Αλλά απέτυχε στον άλλο στόχο της: να σαλτάρει στα ύψη. Μπορεί νη ηγεσία της να είναι στη φυλακή, αλλά μέσα σε συνθήκες βαθυτάτης πολιτικής κρίσης, φάνηκε πως και γι’ αυτήν υπάρχει ταβάνι. Κάπως ψηλό το 9,4%, αλλά δεν μπορεί πια να διπλασιάζει τα ποσοστά της όπως δήλωνε και περίμενε. Συνεπώς ή θα παίξουν κάποια πολιτική ή θα θυμίζουν κάτι σαν περίκλειστο σχηματισμό στην άκρα δεξιά. Και εδώ κάτι πρέπει να τους πει ο Γιώργος Καρατζαφέρης, που με σχετικά πολύ ηπιότερο από αυτούς λόγο τους έκανε πλαγιοκόπηση και δεν το πήραν είδηση. Τα μεγάλα ποσοστά θέλουν και επιδέξιους …πολιτικούς! Αλλιώς πλαγιοκοπούνται…

Το Ποτάμι ήταν …ποτάμι! Πέρασε πολύ νερό, έμεινε πίσω αρκετό! Κάτι είναι αυτό για μια τηλεοπτική εκπομπή που αποκτά κάποιο πολιτικό σχήμα. Επιτυχία αναμφίβολα. Αλλά τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Το διάλογο πολύ προφήτευσαν, αλλά ελάχιστοι τον διεξήγαγαν επιτυχημένα. Οψόμεθα και με τον Σταύρο λοιπόν.

Η Ελιά φαίνεται πως έπιασε! Φυτεύτηκε κάπως άτσαλα. Δέχτηκε πιέσεις απρόσμενες. Όλοι ήθελαν να αρπάξουν κάτι σαν λάφυρο από το  ΠΑΣΟΚ. Όμως κατάφερε και ψηλωσε από το 4,5%, της αρχής της περιόδου, στο 8,4% του αποτελέσματος (μέχρι στιγμής) παρουσιάζοντας αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα. Τώρα μένουν τα επόμενα πολλά βήματα για να αναπτυχεί στη συνέχεια.

Το ΚΚΕ σταθερό στην πορεία προς …Εμαούς! Πηγαίνει και πηγαίνει χωρίς να έχει παρά μια προφητεία για μια άλλη κοινωνία. Το ζήτημα είναι μέχρι τότε τι γίνεται ρε παιδιά; Πόσες γενιές θα περιμένουν οι φίλοι και οπαδοί σας να δουν μια κάποια εφαρμοσμένη πολιτική; Άγνωστο. Πάντως το 5-6% είναι καλό ποσοστό, αν και οι συνθήκες ήταν πολυ ευνοϊκές για το Κόμμα.

Οι ΑΝΕΛ έκαναν βουτιά. Αν πάνε στο πιο σκληρό ροκ μπορεί να τους βγει πιο δύσκολα. Αν πάνε στην τεκμηριωμένη κριτική ίσως πάνε καλύτερα. Το θέμα όμως είναι όχι τι βλέπουν οι απέξω, αλλά τι βλέπουν οι από μέσα.

Η ΔΗΜΑΡ πέτυχε ακόμα μια φορά να αποτύχει! Δυστυχώς, δεν μπορεί να είσαι και μέσα και έξω. Και αριστερός και κεντροαριστερός και μνημονιακος και αντιμνημονιακός και κάτι άλλο. Ήταν επί χρόνια η ισορροπία της ανισορροπίας στην οποία διακρίθηκε ο κατά τα άλλα λίαν συμπαθής Λεωνίδας Κύρκος και συνεχίζει με ζήλο και ο Φώτης Κουβελης. Τελικά κάτι πρέπει να είσαι εκτός από το να διαλέγεσαι.

Και οι μικροί…

Τέλος η μεγάλη διασπορά ψήφων στα μικρά και μικρότερα και ακόμα πολύ μικρότερα κόμματα και σχηματισμούς δείχνει δύο πράγματα:

Πρώτον, “too many chiefs and not enough Indians”, (τόσοι πολλοί αρχηγοί και όχι αρκετοί ινδιάνοι) όπως λένε και οι πρακτικοί αμερικάνοι. Ή, άλλως στα ελληνικά τόσοι πολλοί αρχηγοί για τόσους λίγους οπαδούς. Κάτι πρέπει να κάνουν τώρα τόσοι επίδοξοι πολιτικοί ηγέτες.

Δεύτερον, τόσοι πολλοί αποστασιοποιημένοι (ή και απογοητευμένοι) από κόμματα που είτε κυβερνούν για να κυβερνούν έχοντας τόσα κατάλοιπα του παρελθόντος (Μωραϊτισμούς κλπ) είτε φιλοδοξούν να κυβερνήσουν μόνοι ή με συμμάχους και δεν έχουν συγκεκριμένες πολιτικές και συγκεκριμένες προτάσεις συμμαχιών. Έτσι, ένα μέρος των ενεργών πολιτών (που πάνε και ψηφίζουν) στέκουν παράμερα και διαμαρτύρονται. Ας το καταλάβουν κάποιοι αυτό. Άλλωστε η επιτυχία του Ποταμιού έχει να κάνει με όλα αυτά τα φαινόμενα.

Σημ.: Θα επανέλθουμε με τις παρατηρήσεις μας για τις περιφερειακές και τις δημοτικές εκλογές