Σύντομη ξενάγηση στο δημοκρατικό παίγνιο
Του Διαμαντή Μπασαντή
Μάθημα πρώτον: όσοι έχουν εκλεγεί κρίνονται κάθε μέρα για στάσεις και συμπεριφορές, για πράξεις και παραλείψεις. Δεν κρίνονται κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια όπως πιστεύουν κάποιοι που μόλις χτες ανακάλυψαν τα κοινά. Κάθε πέντε χρόνια εκλέγονται, αλλά κάθε μέρα κρίνονται.
Μάθημα δεύτερον: ας μάθουν όλοι πως η δημοκρατία είναι ζώσα κατάσταση, δεν είναι ψυγείο, κατάψυξη και απόψυξη. Η δημόσια κριτική είναι καθημερινή κατάσταση δεν γίνεται κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια. Η κριτική προειδοποιεί, κρούει τον κώδωνα και είναι συνεχής γιατί αποτρέπει ή σταματά λάθη.
Μάθημα τρίτον: η πολιτική κριτική γίνεται δημόσια με πολλούς τρόπους. Ένας είναι να επισημαίνεις πράγματα που σου λένε οι άλλοι και βλέπεις κι εσύ. Αν κάποιοι έχουν την μύγα και μυγιάζονται (ακόμα κι αν όσα γράφει κανείς δεν τους αφορούν όλα), κακό του κεφαλιού τους. Όσοι δεν αντέχουν την κριτική ας μην ασχοληθούν με τα κοινά. Α! και κάτι άλλο τα "ωραία λόγια", οι "παραφουσκωμένες φράσεις με καλολογικά στοιχεία" ή οι απειλές δεν αποτρέπουν την κριτική. Την εντείνουν.
Μάθημα τέταρτον: Οι λεονταρισμοί δεν κάνουν το λιοντάρι. Στα δύσκολα οι φίλοι μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού συνήθως. Τα λιοντάρια φαίνονατι στα δύσκολα. Ο νοών νοείτο...
Μάθημα πέμπτον: σίγουροι για πράγματα που δεν ξέρουν είναι μόνο οι ανόητοι. Οι άλλοι ρωτάνε. Συμβουλές δίνουν όσοι νωρίτερα έχουν πάρει συμβουλές. Όσοι δεν παίρνουν συμβουλές δεν ξέρουν και να δίνουν. Επιπλέον, μια συμβουλή προς όσους δίνουν αβέρτα συμβουλές: κανείς δεν αγαπά την πατρίδα του ή το νησί του περισσότερο από τους άλλους, παρά μόνο οι πατριδοκάπηλοι και οι αδαείς...
Μάθημα έκτον: όσοι από εσάς λέτε γύρω-γύρω για «συμπεριφορές» (και είστε πολλοί) κάντε κάτι κι εσείς γι’ αυτά που επισημαίνετε. Μην τα περιμένετε όλα από όσους άσκησαν και ασκούν δημόσια πολιτική κρτική εδώ και χρόνια. Η δημοκρατία είναι συλλογικό παίγνιο δεν είναι ατομικό άθλημα. Γι' αυτό κερδίζουν όλοι ή χάνουν όλοι... Όσοι κάθονται στην άκρη και δεν μιλάνε ή τα λένε από πίσω δεν καθορίζουν τίποτα και δεν βοηθάνε ούτε τον εαυτό τους.
Μάθημα έβδομον: ας το αφήσουμε για την ώρα. Αυτά. Και δεν θέλουμε να επανέλθουμε…
