Οι επόμενες κινήσεις στην σκακιέρα
Του Διαμαντή Μπασαντή
Την στιγμή που οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα για την επόμενη μέρα είναι ακόμα ανοικτές τα δημοσκοπικά ευρήματα είναι ακόμα πιο ανοικτά. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων (περίπου 80%) θεωρούν πως η Ελλάδα σώθηκε και πια δεν κινδυνεύει με έξοδο από το ευρώ! Επίσης υπάρχει μια πλειοψηφία που αποδοκιμάζει σαφώς την κυβέρνηση, αλλά και ΔΕΝ θέλει εκλογές (65%)!
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα αν και προηγείται πέρα κάθε στατιστικού λάθους στις μετρήσεις, συναντά μπροστά του ένα 20-25% αδιευκρίνιστης ψήφου, που προέρχεται κυρίως από δυνάμεις που συγκλίνουν στο Κέντρο (κεντροδεξιά ή κεντροαριστερά) και οι οποίες δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι θα κάνουν. Αυτό κάνει το σκηνικό εξαιρετικά ρευστό.
Το Ποτάμι (ένα κόμμα ανάχωμα) που κινείται στον χώρο αυτό μια φουσκώνει και μια ξεφουσκώνει. Μερικές δημοσκοπήσεις το δίνουν στα όρια του 10% (!), οι περισσότερες όμως στα όρια του 6,5%!
Στην άκρα δεξιά η Χρυσή Αυγή «ξεφούσκωσε». Κινείται πλέον μεταξύ 4-6%. Η νέα δεξιά κίνηση του Τ. Μπαλτάκου, πρώην εξ απορρήτων του κ. Σαμαρά, μοιάζει να θέλει να καλύψει με πιο συμβατικό τρόπο το ακροδεξιό ακροατήριο που φεύγει από την Χρυσή Αυγή. Όμως αυτό το ακροατήριο δεν είναι ενιαίο. Ένα μέρος πάει στον… ΣΥΡΙΖΑ!!! Και ένα άλλο μέρος είναι στην αναμονή. Σε αυτούς μάλλον ποντάρει ο κ. Μπαλτάκος.
Αυτά είναι τα δεδομένα ενός ασταθούς πολιτικού σκηνικού. Και με αυτά βαδίζουμε σε έναν ακόμα ασταθέστερο διεθνή περίγυρο.
Ο διεθνής περίγυρος
Στον ευρύτερο περίγυρο έχουμε την Ευρώπη υπό τη νέα διοίκηση του κ. Γιούνκερ που με την βοήθεια του κ. Ντράγκι θα ήθελε να βαδίσει σε πιο ομοσπονδιακές λύσεις. Όμως υπάρχει αυξανόμενος ευρωσκεπτικισμός από την ανερχόμενη σκληρή δεξιά της Βρετανίας και της Γαλλίας που δεν θέλουν την Ευρώπη και την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Από την άλλη οι Γερμανοί ως συνήθως δεν είναι έτοιμοι να δουν πέρα από την χώρα τους. Και υπάρχει και η γεωπολιτική αστάθεια στην Ουκρανία, αλλά και το εμπάργκο στη Ρωσία, που έχει προκαλέσει οικονομικά προβλήματα σε όλους και έχει χωρίσει και πάλι την Ευρώπη στα δύο. Όμως, χωρίς τους Ρώσους η Ευρώπη έχει περισσότερα προβλήματα: οικονομικά, ενεργειακά, πολιτικά.
Στον στενότερο περίγυρό μας τα Βαλκάνια μοιάζουν έτοιμα να χάσουν την όποια πολιτική σταθερότητα. Αλβανοί και Σέρβοι ισορροπούν στα όρια τους. Η Τουρκία είναι σε ακόμα πιο δύσκολη στιγμή. Δεν μπορεί να αποφύγει τις πιέσεις για να βοηθήσει κάπως τους Κούρδους της Συρίας και πιέζεται για να σταματήσει η ισλαμική κυβέρνηση της κάθε ανοχή στο Ισλαμικό Κράτος. Όμως, κάθε βοήθεια στους Κούρδους είναι βοήθεια για δημιουργία στο τέλος ενός κουρδικού κράτους στη Συρία, ενώ υπάρχει ήδη ένα στο Ιράκ. Άρα το ερώτημα τι θα κάνουν οι δικοί της Κούρδοι αναφύεται αυτομάτως και σε κάθε βήμα. Απάντηση φυσικά δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει γιατί η ίδια είναι διαιρεμένη ανάμεσα στους ισλαμιστές και στους κοσμικούς και ανάμεσα στους Τούρκους και στους Κούρδους της. Ενώ την ίδια στιγμή έχουν και τους Αμερικάνους που πλέον αντιλαμβάνονται πως στους μόνους συμμάχους στους οποίους μπορούν να βασιστούν στη Μέση Ανατολή είναι οι Κούρδοι!
Όλα αυτά συμβαίνουν καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται αδιάκοπα στην Συρία και στο Ιράκ. Οι Αμερικάνοι μοιάζουν παγιδευμένοι και δεν έχουν άλλη λύση παρά να τα βρουν κάποια στιγμή με το... Ιράν! Όμως για να τα βρουν με το Ιράν και να έχουν κάποιες σχέσεις με το καθεστώς της Συρίας χρειάζονται την Ρωσία. Είναι σε όλους προφανές πως δεν υπάρχει διέξοδος στη Μέση Ανατολή χωρίς την Ρωσία, καθώς το Ισλαμικό Κράτος τείνει να εδραιωθεί και αποτελεί απειλή για τους πάντες. Ιδίως για τους Δυτικούς...
Και εκεί πια όλα ξαναγυρνάνε στην αρχή. Ήτοι πάνε όλα πίσω στην Ουκρανία! Τι θα γίνει στην Ουκρανία; Τι θα γίνει με το εμπάργκο με την Ρωσία; Κύκλοι της ελληνικής κυβέρνησης εκτιμούν πως σταδιακά αυτό θα εξασθενήσει. Η Ρωσία είναι μεγάλο κράτος και ακόμα μεγαλύτερος παίκτης για να τον αγνοήσουν. Την χρειάζονται και τους χρειάζεται. Πόσο μάλλον καθώς φαίνεται που τα βρίσκει με την Κίνα, την μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα του κόσμου, με την οποία μπορεί να συνδεθεί σε επόμενη φάση και με ενεργειακούς αγωγούς.
Τα εθνικά ζητήματα και η Τουρκία
Στα ζητήματα που αφορούν την Ελλάδα και την Κύπρο η Τουρκία νοιώθει για πρώτη φορά στριμωγμένη. Οι γεωτρήσεις δεν σταματούν. Το «Μπαρμπαρός» μπορεί να κάνει βόλτες, αλλά μόνο του δεν βρίσκει άκρη. Περιμένει κάτι να πάρει από τις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό. Όμως δεν είναι εύκολο πια να αγνοήσουν και την Κύπρο.
Κι αυτό γιατί η Κύπρος έχει ήδη βρει υδρογονάνθρακες και έχει ήδη σχηματίσει έναν σταθερό πολιτικό άξονα με την Ελλάδα, αλλά κυρίως με το Ισραήλ. Τον μεγάλο παίκτη στην Μέση Ανατολή. Συνάμα είναι ήδη και μέσα στον άξονα με την Ελλάδα και την Αίγυπτο όπου έχουν προχωρήσει στις πρώτες κινήσεις οριοθέτησης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Εδώ η ελληνική κυβέρνηση χειρίστηκε με εξαιρετικό τρόπο το ζήτημα και ήδη έχει δημιουργήσει σημαντικό προηγούμενο.
Τέλος, στο ζήτημα των διεθνών ανοιγμάτων η ελληνική κυβέρνηση προχωρά επίσης και στο θέμα των λιμανιών και σε αυτό των σιδηροδρόμων. Αυτά τα δύο θα πάνε πακέτο. Έτσι αναμένεται οι Κινέζοι με τους Γάλλους να μπουν στην γραμμή Πειραιάς-Θεσσαλονίκη. Αυτό σημαίνει πως θα μπουν αναπόφευκτα και στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Από την άλλη όλα δείχνουν πως μόλις επιτρέψουν οι συνθήκες οι Ρώσοι μπορεί να μπουν στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ή της Καβάλας και στην αντίστοιχη σιδηροδρομική γραμμή που θα περάσει από ανατολική Ευρώπη και θα φτάσει μέχρι Πετρούπολη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με τα σημερινά δεδομένα, παρά την οικονομική κρίση και την ευρύτερη αστάθεια, υπάρχουν δυνατότητες για την χώρα να βρει νέους ρόλους διαμορφώνοντας σημαντικούς άξονές και συμμαχίες στην περιοχή. Αυτό το κατανοεί και η αξιωματική αντιπολίτευση για τον λόγο αυτό ο κ. Τσίπρας έκανε δύο σημαντικές επισκέψεις, την πρώτη προ καιρού στο Πεντάγωνο και την δεύτερη προχτές στο υπουργείο Εξωτερικών. Και στις δύο έδειξε να συμφωνεί με τις βασικές κινήσεις που έχει κάνει μέχρι στιγμής η κυβέρνηση. Τουλάχιστον μπορούμε να πούμε πως: «έξω συμφωνούμε»…
