Εν Άνδρω

Λευτέρης Μπάλλας και Δημήτρης Τσοβόλας στο δημοτικό θέατρο Άνδρου το 1996

Γράφει ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΠΑΛΛΑΣ

Προέδρος Δημοτικού Συμβουλίου Άνδρου

Παρασκευή 25-02-2022 ώρα 14.39 κτυπάει το κινητό μου στο πλοίο για Άνδρο. Στην άλλη γραμμή η συνεργάτης μου η Κατερίνα από την Περιφέρεια. Λευτέρη πέθανε ο Τσοβόλας. Τελευταία φορά που τον είδα και μιλήσαμε την 29-10-2021 στα ποινικά δικαστήρια του Πειραιά. Σιωπή και αναμνήσεις. Ο Τσοβόλας, ο Τσάρος της οικονομίας επί Ανδρέα Παπανδρέου. Ο μόνος αγαπητός από τον λαό υπουργός Οικονομικών. Ο μόνος άνθρωπος που έβαλε πρόστιμα στις μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και έδωσε τα λεφτά στον λαό.

Το πλήρωσε. Βρέθηκε κατηγορούμενος στο ειδικό δικαστήριο μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου (υπόθεση Κωσκοτά). Καθημερινός αγώνας στο δικαστήριο να αθωώσει τον Ανδρέα και τα κατάφερε. Ένας ήρωας του λαού. Πρώτος πανελλήνια σε σταυρούς τότε. Ο άνθρωπος που είδε τον καταστροφέα της Ελλάδος Σημίτη να έρχεται και ίδρυσε το ΔΗΚΚΙ.

Είχα την τιμή να τον γνωρίσω σαν δικηγόρο. Εγώ ο μικρός Λεφτεράκης από το Μεσσαθούρι τον Τσοβόλα. Η απλότητα του Δημήτρη έδιωξε το άγχος μου. Ήταν σπάνιος άνθρωπος ο Τσοβόλας. Είχε δύναμη αλλά και έμφυτη δικαιοσύνη. Υπερήφανος γιος αγωγιάτη. Στην Ευελπίδων το 1996 στον διάδρομο του κτιρίου 6 τον ρώτησα αν θα κάνει το κόμμα. Θα το κάνω και θα παραμιλάνε μου απάντησε. Σε μικρό χρονικό διάστημα δέχθηκα τηλεφώνημα από τον Τσοβόλα και μου ζήτησε να υπογράψω το καταστατικό του κόμματος γιατί ήθελε να είμαι από τα ιδρυτικά στελέχη και να ανέβω στην Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση του ΔΗΚΚΙ. Πήγα και έχω ακόμα και σήμερα τα εισιτήρια του τραίνου.

Δεν ξέρω τι είδε σε εμένα ο Δημήτρης. Η έκπληξη μου έγινε μεγαλύτερη όταν γυρνώντας στο σπίτι στο Μεσσαθούρι λίγες μέρες μετά και αφού είχαν προκηρυχθεί οι εκλογές, μου είπε η μητέρα μου και η γυναίκα μου ότι πήρε η γυναίκα του Τσοβόλα και είπε να πάρω τον Δημήτρη στο γραφείο. Κατάκοπος, καλοκαιριάτικα νόμιζα ότι με κοροϊδεύουν, αλλά όταν είδα το τηλέφωνο που είχε αφήσει το αναγνώρισα ήταν το τηλέφωνο του γραφείου του Τσοβόλα. Ακόμα θυμάμαι τότε τα λόγια του πατέρα μου.  

Τότε άρχισε η περιπέτεια και η ενασχόληση μου με το ΔΗΚΚΙ με το ΜΟΝΟ κόμμα που έχω ενεργοποιηθεί και με το οποίο ήμουν υποψήφιος. Από το 1996 μέχρι το 2002. Υποψήφιος βουλευτής πολλές φορές, αλλά και την πρώτη φορά το 1996, τότε που χάσαμε την έδρα για 52 ψήφους σε όλες τις Κυκλάδες. Όλο και συχνότερες κουβέντες με τον κύριο Τσοβόλα, τον κύριο πρόεδρο, τον Δημήτρη, τον Μήτσο. Με αυτήν την σειρά. Ταξίδια σε όλες τις Κυκλάδες. Με ενέπνεε με την εντιμότητα του, με την πολιτική του αντίληψη, με τις επιλογές του. Προτιμούσε να πάμε στου Περτέση για φουρτάλια παρά στο χορό των εφοπλιστών προς τιμή του.

Μου έλεγε επί Σημίτη, Λευτέρη ευημερούν οι αριθμοί,  αλλά δυστυχούν ή θα δυστυχήσουν οι άνθρωποι. Πρόβλεψη της πτώχευσης της Ελλάδος ως συνέπεια της πολιτικής Σημίτη. Μου έλεγε, Λευτέρη η Τουρκία δεν θέλει να μπει στην Ευρώπη, θέλει να είναι στον προθάλαμο να αρμέγει την αγελάδα. Και έτσι είναι 28 χρόνια μετά. Αυτός ήταν ο Μήτσος. Ο άνθρωπος που γνώριζε τα οικονομικά καλύτερα από τον καθένα αλλά και τα Ελληνοτουρκικά επίσης. Ήταν πατριώτης πάνω απ’ όλα. Δεν ξέρω τι είδε σε εμένα και με ενεργοποίησε από τα 33 μου χρόνια στη κεντρική πολιτική σκηνή του τόπου. Δεν μου απάντησε ποτέ. Μου είπε μόνο ότι τότε τον ενεργοποίησε και εκείνον ο Ανδρέας. Εντυπωσιάζονταν και εκείνος όμως με το σακατιλίκι μου με τα κοινά της Ανδρου. Και μου επαναλάμβανε πολλές φορές γελώντας ότι να θυμάμαι ότι αυτός με έριξε μέσα και αν γίνεται να μην τον βρίζω όποτε θα το θυμάμαι.

Το θυμήθηκα πολλές φορές. Σε πολλές βουλευτικές εκλογές δίπλα του ως υποψήφιος αλλά και ως εκπρόσωπος του ΔΗΚΚΙ σε τηλεοπτικά δίκτυα. Όταν με έβαλε εκπρόσωπο του ΔΗΚΚΙ απέναντι στον υπουργό οικονομικών του ΠΑΣΟΚ δεν κατάλαβα την επιλογή του. Αλλά τόση εμπιστοσύνη  είχε στον άλλο γιό του αγωγιάτη. Με τόση στοργή και γενναιοδωρία με κάλυπτε. Να μην σε νοιάζει μου έλεγε που σε λένε γιό του αγωγιάτη. Τιμή σου και μακάρι τους γιούς σου να μην τους λένε γιούς του δικηγόρου, αλλά εγγονούς του αγωγιάτη...

Το 1998 μου ζήτησε να κάνω Νομαρχιακό ψηφοδέλτιο σε όλες τις Κυκλάδες μέσα σε 15 μέρες και να ηγηθώ ως υποψήφιος Νομάρχης. Τρόμαξα, αντέδρασα, δεν προλάβαινα. Το έκανα, έτρεξα, γύρισα όλες τις Κυκλάδες με ομιλίες παντού και τελικά εκπροσωπηθήκαμε στο νομαρχιακό συμβούλιο. Στο είπα ότι μπορείς μου είπε μετά. Στις επόμενες Ευρωεκλογές με τίμησε βάζοντας με στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΚΚΙ μαζί με άλλους 20 από όλη την Ελλάδα. ‘Υψίστη τιμή. Τότε που πανελλαδικά πήραμε 7,5%. Δέος όταν πέρασα την πόρτα του Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες. Στο είπα μπορείς μου είπε και τότε.

Ήταν τιμή για μένα όταν στο συνέδριο του κόμματος τότε πριν την κατάρρευση του ΔΗΚΚΙ είπα στην ομιλία μου γιατί πιστεύω ότι κινδυνεύουμε. Με άκουσε και ήμουν ο μόνος στον οποίο απάντησε με την φράση “στην Εκκλησία μπαίνουν όλοι στο ιερό λίγοι”. Και εγώ ήμουν στο ιερό αλλά δε ήταν αυτό που φοβόμουνα.  Μαζί με τον πρόεδρο ζήσαμε και τις τελευταίες βουλευτικές του εκλογές και την αλλαγή του λαού από την αποθέωση στον Γολγοθά. Αυτός είναι ο λαός αλλά και αυτός ήταν και ο Τσοβόλας. Αξιοπρεπής, γύρισε την επιχορήγηση του κόμματος στο Κράτος και γύρισε στην δουλειά του. Δεν έδειξε την απογοήτευση του αλλά από το 2004 μέχρι μια χθες χωρίς να προσπαθήσει ξανά και απελευθερώνοντας όλους εμάς να προσανατολισθούμε.

Ήταν δάσκαλος μου ο Τσοβόλας στην πολιτική από το 1996 μέχρι και το 2002. Ήταν η εκπαιδευτική μου περίοδος. Με δίψα για μάθηση αλλά και σεβασμό. Ήταν Άνθρωπος ο Δημήτρης. Ήταν οικογενειάρχης ο Μήτσος με μια υπέροχο σύζυγο που τα είχε βρει με την γυναίκα μου με απίστευτες συζητήσεις για βαμβακερά σεντόνια και άλλα που με τον Δημήτρη δεν καταλαβαίναμε. Δεν ξέρω πόσο καλό πολιτικό με έκανες πρόεδρε. Δεν κατάλαβα ποτέ τι βρήκες  σε εμένα και με επέλεξες. Δεν σε έκανα υπερήφανο. Δεν πέτυχα πρόσκαιρες νίκες και μάλλον αυτό σου άρεσε. Πρόεδρε κατάντησα να κάνω τον ταυρομάχο προεδρεύοντας σε ένα δημοτικό συμβούλιο με αντιπολίτευση τυφλούς ταύρους που ερεθίζονται όχι μόνο με το κόκκινο αλλά με όλα τα χρώματα.

Αγαπητέ φίλε, γιατί έτσι σε έβλεπα πάντα, ήσουν πάντα η έμπνευση μου και ελπίζω να μετέδωσα αυτή την έμπνευση σε άλλους. Ξέρω ότι την ίδια έμπνευση μεταδώσαμε και σε 22χρονα τότε παιδιά που έγιναν συνεργάτες μας όπως ο Γιάννης, ο Σέβος, αλλά και μεγαλύτερους όπως ο Γιώργος από την Πάρο, ο Νίκος από την Σέριφο, ο Ηλίας από την Μήλο, ο Λευτέρης από την Σαντορίνη και πολλοί άλλοι πρόεδρε.

Καλό ταξίδι έτσι ήσυχα και απλά όπως αποφάσισες να τελειώσεις την ζωή σου και να φύγεις. Θα μου λείψεις.