ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ή η αλήθεια που δεν αγαπούν οι Έλληνες... και οι Ανδριώτες!!!
Ιστορίες από το χτες μέχρι σήμερα ή βάζοντας "τα άλογα μπροστά από το κάρο" στην Άνδρο !!!
Θυμάμαι, πάνε χρόνια ήταν το 1994, ήμουν διευθυντής έρευνας για ένα φεγγάρι στο Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων, που είχε φτιάξει ως συμβουλευτικό εργαλείο του ο τότε υπουργός Τύπου Βαγγέλης Βενιζέλος. Κάποια στιγμή παραιτήθηκα για λόγους πολιτικής διαφωνίας. Με κάλεσε ο Βενιζέλος στο γραφείο του και ζήτησε να παραμείνω - παρά τις διαφωνίες μου στο γραφείο του ως σύμβουλος του. Ήταν μια έκπληξη. Αντί να κάνει αποδεκτή την παραίτηση ζήτησε να γίνω σύμβουλος του!!!
Τον ευχαρίστησα ευγενικά και αρνήθηκα λέγοντας: «δεν μπόρεσα να συμβιώσω με τους ανθρώπους σας στο Ινστιτούτο, δε νομίζω πως θα μπορέσω στο γραφείο σας.» Ο Βαγγέλης αποδέχτηκε την παραίτηση μου με χαιρέτισε ευγενικά και την επομένη βρέθηκα επικοινωνιακός σύμβουλος στην πρυτανεία του ΕΜΠ επί μια 4ετία. Έκτοτε είχα τον ευγενή και υπερ-κομματικό Βενιζέλο στην καρδιά μου. Κι όποτε βρισκόμαστε χαιρετιόμασταν με εγκαρδιότητα.
Όταν η χώρα έπεσε στα βράχια της χρεωκοπίας ο πάντα τολμηρός πολιτικά Βαγγέλης έδωσε μάχη στην δύσκολη περίοδο της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Ευθύς, ειλικρινής, αξιοπρεπής, μορφωμένος, σοβαρός. Εκείνη η κυβέρνηση που έβγαζε την χώρα το 2014 από την καταστροφή έδινε συγχρόνως και τη μάχη με τον λαϊκισμό και τα μεγάλα λόγια του Αλέξη Τσίπρα.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ευπατρίδης και κοσμοπολίτης, με αίσθηση του καθήκοντος, είπε τότε την αλήθεια στο λαό. Απέναντι του ο λαϊκιστής Τσίπρας έλεγε πως θα φέρει "το φως": "με ένα νόμο κι ένα άρθρο"!!! Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έπεσε. Το έργο της σταμάτησε. Ήρθε η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμένου. Κι μετά ήρθε η ταφόπλακα του τρίτου και χειρότερου μνημονίου. Ο ελληνικός λαός πλήρωσε τα "ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα" όσο πλήρωσε και τις υποσχέσεις παλαιότερων εποχών. Ποιος είπε πως οι λαοί δεν σφάλλουν; Σφάλουν, όπως και οι ηγέτες που αυτοί ψηφίζουν...
Το σημαντικότερο δίδαγμα εκείνης της απίστευτης περιόδου ήταν η φράση που είπε χαμογελώντας πικρά ο πάντα τολμηρός και ρηξικέλευθος Βαγγέλης Βενιζέλος: "ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΨΕΜΑ!!!"
Θυμήθηκα την παραπάνω ιστορία και τον Βαγγέλη Βενιζέλο αυτές τις μέρες του Κουτσογεωργισμού στην Άνδρο. Τις μέρες που συγκρούστηκαν "το φως και το σκοτάδι" των Φρουσαίων στο νησί. Υπάρχει μια αντιστοιχία με την εποχή Βενιζέλου. Ακόμα και από άποψη σωματότυπου του Βενιζέλου με τον Λοτσάρη. Οι ανδριώτες που πολιτικά είναι ακόμα στην εποχή των μεταφερόμενων πληθυσμών ζητούσαν επιτακτικά από τον εύσωμο δήμαρχο την αλήθεια σε όλα και έργα παντού! Τους είπε την αλήθεια. Πως είχαν ολοκληρωθεί μελέτες και είχαν δρομολογηθεί έργα δεκάδων εκατομμυρίων σε όλο το νησί. Τους είπε πως έγιναν και γίνονταν δεκάδες έργα σε όλο το νησί. Αυτοί ζητούσαν "περισσότερη αλήθεια" και περισσότερα έργα παντού. Και ρωτούσαν: γιατί γίνονταν έργα στην Χώρα κι όχι στο Κόρθι; Γιατί γίνονταν στο Γαύριο κι όχι στο Ατένι; Γιατί γίνονταν στον Κάτω Άγιο Πέτρο κι όχι στον Όρμο;
Δεν τους αρκούσαν όμως οι αλήθειες του "χοντρού ταβερνιάρη", όπως περιφρονητικά και ρατσιστικά τον αποκαλούσαν οι "φιλαλήθεις" Φρουσαίοι. Αυτοί που πρέσβευαν το «φως, το αληθινό» έχοντας ήδη υπηρετήσει ως έμμισθοι αντιδήμαρχοι επί τριετία την "σκοτοδίνη" των μεγάλων έργων! Και στο τέλος όλοι μαζί λατρεύοντας την "αλήθεια", όπως όλοι οι Έλληνες - είτε μεταφερόμενοι εξ Αθηνών είτε κολλημένοι στις παλιές νοοτροπίες της Χώρας και των Στενιών - πήγαν και ψήφισαν - με δύο δεκάδες ψήφους διαφορά - τον πρώην δήμαρχο, που δεν είχε κάνει τίποτα. Αυτή ήταν η δική τους αλήθεια...
Και τώρα ένα παράδειγμα νοοτροπίας: Μου έλεγε πριν ενάμιση χρόνο ιδιοκτήτης αναψυκτήριου στο Νειμποριό λίαν θυμωμένος: «να φύγει ο Λοτσαρης που κάνει έργα στο λιμάνι του Γαυρίου, αλλά δεν κάνει στο λιμάνι της Χώρας». Στην παρατήρηση μου: «μα το λιμάνι του Γαυρίου έχει προτεραιότητα γιατί είναι το λιμάνι της Άνδρου. Και έχει κάνει τόσα έργα στη Χώρα, το σχολείο, τον βρεφονηπιακό σταθμό, τον δρόμο και τα δίκτυα μπροστά στο μαγαζί σου. Θες τον Σουσούδη που δεν έκανε τίποτα;».
Η απάντηση του ήταν καταλυτική: «δεν με νοιάζει, τα παιδιά μου είναι μεγάλα και τον δρόμο και τα δίκτυα τα έφτιαξε πρόπερσι. Εγώ θέλω το λιμάνι της Χώρας να γίνει πάρκινγκ νάρχετε κόσμος να έχω πελάτες. Ναι θέλω τον Σουσούδη που δεν έκανε τίποτα κι έτσι είμαστε όλοι ίσοι !!!»…
Δεν ξέρω τι ψήφισε στις εκλογές. Όμως ο παραπάνω απίστευτος διάλογος είναι πραγματικός. Τον ξέρουν αρκετοί. Τον μεταφέρω κι εδώ σήμερα για να δείτε τη νοοτροπία πολλών στη Χώρα και στην Άνδρο. Μια νοοτροπία που ήξερε πάρα πολύ καλά ο μακαρίτης Μανώλης Βάμβουκας, ο οποίος μου έλεγε κάποτε: «ο δήμαρχος πρέπει να μην κάνει έργα στην Άνδρο. Αν κάνει θα φωνάζουν οι μισοί εναντίον των άλλων και όλοι μαζί εναντίον του!! Δεν κάνω λοιπόν τίποτα κι όλοι είναι ευχαριστημένοι. Και με ψηφίζουν!!!»
Αυτή είναι η πλειοψηφούσα αλήθεια - με δύο δεκάδες ψήφους - στην Άνδρο...
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΑΝΤΗΣ