Εν Άνδρω

Σαν καράβι η Χώρα μοιάζει να διασχίζει τα κύματα. Ταξιδεύει αιώνες τώρα ανθρώπους, ψυχές, εικόνες, στο ίδιο πέλαγος. Ένα πέλαγος που τον χειμώνα αγριεύει και μοιάζει να την παρασέρνει ταξιδεύοντας μας σε άλλα τοπία μακρινά. 

Τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε μας τις έστειλαν οι μοναχοί της Μονής Παναχράντου που μέσα στην θυέλλα της Τετάρτης (11/2/2015) αποφάσισαν να γυρίσουν ένα μεγάλο μέρος του νησιού και να καταγράψουν με την φωτογραφική μηχανή τους σκηνές από μια ακόμα καταιγίδα που χτύπησε την Άνδρο εφέτος.

Οι ωραίες φωτογραφίες μας ενέπνευσαν (ως ιστοσελίδα που αγαπά την λογοτεχνία, την ποίηση και την ιστορία) τις λεζάντες με τις οποίες τις συνοδέυουμε. Με τον τρόπο αυτόν επιχειρούμε να προσεγγίσουμε μια πιο εσωτερική και εσωστρεφή, αλλά και μοναχικά ποιητική Άνδρο, την οποία λίγοι ξέρουν και ίσως ακόμα λιγότεροι αγαπούν. - εν Άνδρω

Σαν καράβι η Άνδρος μπροστά στο ανταριασμένο Αιγαίο. Μεγάλα μαύρα βουνά που καταλήγουν στο αφρισμένο πέλαγος. Κατω η Χώρα σαν ένα μικρό καράβι ακουμπισμένο πάνω στο μεγάλο καράβι. Άνδρος και Χώρα ταξιδεύουν αιώνες τώρα στο ίδιο πέλαγος.

Ο φάρος, ένα ορόσημο στην άκρη του πελάγους. Ένα στίγμα στην άκρη της θάλασσας και της ζωής μας. Σημείο αναφοράς μπροστά στο ενετικό κάστρο του Μαρίνου Δάνδολου: εκεί που συναντήθηκε η Δύση με την Ανατολή. Εκεί που συναντήθηκε η ιστορία με την καθημερινότητα και δημιούργησαν μια νέα αρχή το 1205 εδώ στο βορειότερο νησί των Κυκλάδων.  

Ανηφορίζοντας για Βουρκωτή. Μένει πίσω πια το τοπίο της θάλασσας. Μπροστά ξετυλίγεται το τοπίο του βουνού. Μια άλλη Άνδρος αποκαλύπτεται στα μάτια του ταξιδιώτη.

Η Βουρκωτή, χιονισμένη και απομωνομένη. Εδώ μόνο μια ανάμνηση η καλοκαιρινή γαλάζια Άνδρος. Είμαστε στην χειμωνιάτικη Άνδρο: του λευκού και του γκρίζου. 

Ο δρόμος χιονισμένος για δεύτερη φορά εφέτος. Για μια ακόμα φορά στα δύσκολα η ορεινή περιοχή.

 

Η Βόρεια Άνδρος καθώς την χτυπά ένας αμείλικτος αέρας. Πέρα μακριά κάπου στις βραχώδεις ακτές του νησιού το φορτηγό πλοίο Good Faith έχει προσαράξει στα βράχια. Σε αντίστοιχες συνθήκες ο ποιητής Γ. Ρίτσος έγραψε τους στίχους: "πιο κοντά, πιό κοντά, μουσκεμένα χιλιόμετρα απλώνονται γύρω μας, πολύ κρύο εφέτος" 

Χιονισμένο το τοπίο και μετά την Βουρκωτή προς Άρνη. Δεν είναι πρώτη ούτε τελευταία φορά που το χιόνι απλώνει στην διαδρομή προς Βουρκωτή. Και αυτή τη φορά παρά τα 10 και 11 μποφόρ εκέι το έστρωσε.

Το άγριο τοπίο του χειμώνα μεταξύ Βουρκωτής και Άρνης. Μια άλλη διαδρομή σε ένα άλλο βόρειο στίγμα του χάρτη. Κι όμως είναι η πάντα μοναδική και απόκρυφη ορεινή Άνδρος.

Κατηφορίζοντας προς το Μπατσί. Βαρύς ο ουρανός, αλλά το χιόνι αραιό.

 

Ο δρόμος πλησιάζει στο Μπατσί. Στο βάθος τα Γαυρονήσια. Το χιόνι έχει μείνει πίσω. Οι πρώτες αχτίνες ενός παγωμένου ήλιου δίνουν ελπίδες για το τέλος της καταιγίδας.