Εν Άνδρω

Του Δημήτρη Αντωνέλλου

Το εκκλησάκι του  Αη Γιάννη του Θεολόγου βρίσκεται στις Κρεμμύδες, περίπου μισή ώρα από τον Όρμο Κορθίου και ακριβώς πίσω από το χωριό Αηδόνια.  Στέκει ψηλά σε ένα λόφο, προστατευμένος από τον Βοριά, στην άκρη ενός κολπίσκου που σχηματίζει μια υπέροχη παραλία στρωμένη με ψιλό βοτσαλάκι. Με το Πανηγύρι αυτό κλείνει ουσιαστικά ο κύκλος των μεγάλων και πιο δημοφιλών πανηγυριών της περιφέρειας Κορθίου και ίσως και όλης της Άνδρου.

Ίσως αυτός είναι ο λόγος που η προσέλευση είναι πάντα μεγάλη. Ο μέσος όρος ηλικίας πάντα μικρός. Πολλοί από Αθήνα προγραμματίζουν  να βρίσκονται στην Άνδρο το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου που συνήθως γιορτάζεται.

Έτσι και φέτος! Παρά την οικονομική κρίση, τις άσχημες καιρικές συνθήκες των προηγούμενων ημερών, με τις βροχές να έχουν κάνει ζημιά σε αρκετά σημεία του δρόμου, ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στο προαύλιο της εκκλησίας, αλλά και στο πρόσφατα κτισμένο σκεπαστό χώρο, ήταν πάρα πολύς. Ίσως όχι όπως παλιότερες καλές εποχές, αλλά τηρουμένων των αναλογιών, ξεπέρασε τουλάχιστον τις προσδοκίες των διοργανωτών.

Το γλέντι ξεκίνησε μετά τη λήξη του εσπερινού και συνεχίστηκε μέχρι τις πρωινές ώρες, όπου πραγματοποιήθηκε και η Θεία Λειτουργία. Για μια ακόμη φορά η ζωντάνια και το κέφι δεν έλειψαν, που είναι χαρακτηριστικό Αηδονιάτικων γλεντιών. Η πίστα διαδέχονταν τους χορευτές, μη μένοντας άδεια σχεδόν ποτέ. Τα ποτήρια γεμάτα ντόπιο κρασί τσούγκριζαν, και τραγούδια γέμιζαν το χώρο. Οι σπιτικοί μεζέδες που κουβαλάει η κάθε οικογένεια από τα σπίτια τους, αλλά και φρεσκοψημένα σουβλάκια για τους μη προνοητικούς, γεμίζουν τα τραπέζια και συνοδεύουν τα ποτά. 

Η μουσική του βιολιού και του λαούτου, από τους Κορθιανούς μουσικούς Νίκο Σκόρδο και Γιάννη Ψαρρό, ξεχύνονταν σε όλο το τοπίο τριγύρω κάνοντας τα βουνά να τραγουδούν μαζί τους.

Το εξωκκλήσι ανήκει στην ενορία των Αηδονίων. Βρίσκεται όμως στο κτήμα της οικογένειας Γαρυφάλλου. Παλιότερα οι μόνοι τρόποι πρόσβασης ήταν με τα πόδια από τα Αηδόνια (περίπου 3 ώρες διαδρομή) και με καΐκι από τον Όρμο Κορθίου. Τα καΐκια ξεκινούσαν από τις 4.00 το απόγευμα  και μετέφεραν τον κόσμο στην εκκλησία για τον Εσπερινό, κάνοντας αρκετά δρομολόγια. Η επιστροφή ήταν την επομένη μετά την Θεία Λειτουργία. Συνήθως υπήρχαν δυο ορχήστρες όργανα. Μια στους οντάδες και μια στην αυλή. Οι περισσότεροι που πήγαιναν στο πανηγύρι αυτό,  ήταν Αηδονιάτες και συγγενείς αυτών, και λίγοι ξένοι.

Μετά το 1990, με την οικονομική στήριξη των Γαρυφαλλαίων (όπως συνηθίζεται να λέγονται) έγινε διάνοιξη του δρόμου και το πανηγύρι άρχισε να γίνεται γνωστό και στην υπόλοιπη Άνδρο και να αποκτά την μορφή που έχει σήμερα. Από τότε, και κάθε χρόνο με την βοήθεια τους και από τα έσοδα του ναού που συγκεντρώνονται την ημέρα αυτή και από λαχνοφορίες, γίνεται προετοιμασία, καθαρισμός, στολισμός και γενικότερα η διοργάνωση αυτού του Πανηγυριού.

Πηγή ζωντάνιας και αισιοδοξίας αυτού του είδους οι εκδηλώσεις, προσφέρουν μια όμορφη νότα ψυχαγωγίας μέσα στην καθημερινότητα μας.

Σημείωση: Οι φωτογραφιες είναι του Δημήτρη Αντωνέλλου