Μασκαράτα στον Όρμο Κορθίου
Του Δημήτρη Αντωνέλλου
Με πολύ κέφι πραγματοποιήθηκε και φέτος η Μασκαράτα στο Κόρθι της Άνδρου. Οι στολές ήταν πολλές, άλλες περίτεχνα φτιαγμένες και άλλες εντελώς πρόχειρες, με ότι είχε η αποθήκη, η παλιά βαλίτσα, το κατώι, το μπαούλο της γιαγιάς. Μικροί και μεγάλοι χόρευαν στο πεζόδρομο, σφύριζαν με καραμούζες και σφυρίχτρες, δίνοντας ζωντάνια στην περιοχή αυτό το ανοιξιάτικο Σάββατο! Ο καιρός υπέροχος, σχεδόν ζεστός, βοήθησε κι αυτός.
Με τη μουσική του DJΓιώργου Τριανταφυλλόπουλου να παίζει δυνατά Latin, Sambaκαι άλλα ανάλογα είδη, ο χορός συνεχίστηκε για αρκετή ώρα μέσα στον πεζόδρομο και στην πλατεία. Έπειτα ο κόσμος μοιράστηκε στα μαγαζιά της περιοχής.
Η έντονη σχέση της περιοχής του Κορθίου με τα καρναβαλικά έθιμα είναι κάτι που υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι το πρώτο καρναβάλι στο νησί πραγματοποιήθηκε το 1986 στο Κόρθι και από τότε, με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις, η παράδοση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα!
Μαζί με το καρναβάλι γιορταζόταν και η Μασκαράτα. Η Μασκαράτα, πιο ελεύθερη θεματολογικά, είναι μια πρόχειρης ενδυμασίας νυχτερινή παρέλαση με πειράγματα και φασαρία! Πραγματοποιείται συνήθως το βράδυ του προτελευταίου Σάββατου της Αποκριάς και είναι πιο κοντά στο έθιμο των Μασκαράδων, που πέρασε από γενιά σε γενιά, από τότε που δεν υπήρχαν στολές, ούτε καλοφτιαγμένες μάσκες. Μοναδικό απαραίτητο συστατικό η καλή διάθεση… για πειράγματα, εκπλήξεις και ελευθερία.
Δημιουργίες της Αγγελική Τζουγάνου
Κάθε που «άνοιγε» το Τριώδιο, ήξερες ότι ανά πάσα στιγμή θα είχες επισκέψεις, από συγγενείς και φίλους ή ακόμη και από άτομα του ίδιου του σπιτιού. Θυμάμαι τη γιαγιά μου, που κατά τ’ άλλα ήταν μια πολύ σεμνή και ήσυχη γυναίκα, μεγάλη σε ηλικία, να εξαφανίζεται από το καθιστικό σε ανύποπτο χρόνο, να φοράει ότι μπορούσε να βρει σε μπαούλα (πρόχειρα ρούχα, αδιάβροχα, μαγκούρες, κουρέλια, κτλ…) και να χτυπάει την εξώπορτα από την αυλή. Έμπαινε μέσα κρατώντας ένα μπρούτζινο γουδί ή κουδούνες και χόρευε με όλους μας. Έπειτα έφευγε, έβαζε και πάλι τα ρούχα της και ερχόταν στο καθιστικό από εσωτερική πόρτα σαν να μην τρέχει τίποτα, ρωτώντας τι ήταν ο θόρυβος που άκουσε. Εμείς της εξηγούσαμε, και εκείνη μας κοίταζε με έκπληκτο βλέμμα, λυπημένη που είχε χάσει το θέαμα.
Τέτοιες μέρες ο καθένας, και κυρίως οι γυναίκες, μπορούσε να γίνει κάποιος άλλος, έστω και για λίγο, να κάνει κάτι που δεν μπορούσε στην καθημερινότητα, να πειράξει, να είναι προκλητικός (να κρατάει φαλλικά σύμβολα, ή σεξουαλικά βοηθήματα…), να είναι –κατά μία έννοια– πιο ελεύθερος…
Σημ.: Όλες οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι από την Μασκαράτα που έγινε στο Κόρθι το βράδυ του Σαββάτου 5/3 και είναι του Δημήτρη Αντωνέλλου.
