Εν Άνδρω

 

Ανάμεσα στις φυλωσιές και στους πέτρινους τοίχους ξεπροβάλει με φόντο τη θάλασσα ο μισογκρεμισμένος πύργος στον οικισμό του Κορθίου. Απομεινάρι της φραγκικής περιόδου του νησιού. Μια ιστορία που αργοσβήνει περιμένοντας έστω και τώρα τους ανδριώτες και τους επισκέπτες του νησιού να την ανακαλύψουν πριν χαθεί...

Από τις στήλες αυτές έχουμε ξαναγράψει για τον μεσαιωνικό οικισμό και τα πυργόσπιτα του Κορθίου που κατάφεραν και διαδώθηκαν, μερικά μάλιστα σε πολύ καλή κατάσταση, παρά τις αλλοιώσεις που υπάρχουν από προσθήκες ή αφιαρέσεις στοιχείων σε αυτά. Αυτή τη φορά είχαμε την χαρά να περπατήσουμε εκεί με φίλους καλούς, τον Νίκο Κιάο (πρώην πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ) και την Φρόσω Κιάου (πρώην υπηρεσιακό υπουργό Πολιτισμού στις υπηρεσιακές κυβερνήσεις 2012 και 2015), οι οποίοι ήρθαν για λίγες μέρες στην Άνδρο και ήθελαν να δουν μια στιγμή του μεσαιωνικού πολιτισμού του νησιού μας. Ενός πολιτισμού και μιας ιστορίας όπως τους εξηγήσαμε πάνω στα οποία οικοδομήθηκε η σημερινή Άνδρος.

 

Δύο φωτογραφίες από πυργόσπιτο στο Κόρθι. Παρά τις αλλαγές που επέφερε ο χρόνος από τους νέους χρήστες του εξακολυθεί να διατηρεί το παλιό οχυρό σχήμα του και παρά τις μετατροπές που υπέστη.

Μετά τα πυργόσπιτα στην αρχή του οικισμού που εντυπωσιάζουν ακόμα και σήμερα τον επισκέπτη, παρά τις εμφανείς αλλοιώσεις τους, το μοναδικό μονοπάτι με τους πέτρινους τοίχους. Μια στιγμή μιας άλλης εποχής στο σήμερα. Ανάμεσα σε αυτά τα στενά δρομάκια που δεν εμπόδιζαν μαζικά να τα διαβούν οι εισβολείς πολεμούσαν πίσω από του τοίχους οι κάτοικοι του Κορθίου τον μεσαίωνα τους πειρατές...

Ξεκίνησαμε από την διαδρομή μας με του φίλους από το Πενετιάνο (γράψαμε γι αυτό σε προηγούμενο κείμενο μαζί με φωτογραφίες. Και καταλήξαμε μεσημεράκι στον παλιό οικισμό του Κορθίου με τα πυργόσπιτα, τα μοναδικά στενά δρομάκια του, τον μεσαιωνικό Άγιο Νικόλαο και φτάσαμε μέχρι την άκρη του μικρού οικισμού εκεί που βρίσκοντυαι οι παλιές εκκλησίες της Θεοσκέπαστης και του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Κατά παράξενο τρόπο διασώθηκε σχετικά αυτούσιος ο παλιός οικισμός... χάρη στην φυγή των κατοίκων του προς τον Γιαλό!

Ο ¨Αγιος Νικόλαος εκκλησία του 12ου αιώνα, όπως μας έχουν πει, στον παλιό οικισμό. Όμως το μαρμάρινο ανάγλυφο πάνω από την εξώθυρα γράφει προγενέστερη εποχή. Ίσως να ήρθε από αλλού και να τοποθετήθηκε εκεί. Η ελληνική γλώσσα κατά την βυζαντινή εποχή αποπνέει έναν πολιτισμό χαμένο στους αιώνες και μια ιστορία που έρχεται από πολύ μακριά...

Η πέτρινη σκάλα από πλάκες στο πλάι του εξωκλησιού. Ένα μοναδικό σχήμα του χτες στο σήμερα... 

Κεντρική πλατεία Κορθίου. Πάνω η μαρμάρινη επιγραφή των αρχών του 20ου αιώνα στην εξώθυρα του παλιού κοινοτικού καταστήματος. Κάτω η μαρμάρινη πλάκα στην κεντρική βρύση  του παλιού χωριού. Οι κρίνοι, παλιό φραγκικό έμβλημα, θυμίζουν κάτι από τους μακρινούς αιώνες ενός μισοσβησμένου παρελθόντος... 

Το παλιό σκιερό και καταπράσινο μεσαιωνικό μονοπάτι με τους πέτρινους τοίχους οδηγεί στην άκρη του οικισμού...

 

Εκεί ανάμεσα στο οργιώδες πράσινο της ρεματιάς η έκπληξη για τους επισκέπτες και η ανάταση για όσους από εμάς το βλέπουμε ακόμα μια φορά. Αριστερά η ιστορική εκκλησία της Θεοσκεπάστου στο Κόρθι όπου φιλοξενήθηκε κοντά 100 χρόνια η εικόνα της όταν καταστράφηκε η Χώρα από τον Γάλλο πειρατή Κραβελιέ τον 17ο αιώνα. Δεξιά ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, του 5ου μ.Χ. αιώνα. Σε μια από τις τέσσερις πέτρινες κολώνες που στηρίζεται ο τρούλος το γνωστό κυπαρίσσι, αγέρωχο παρά κάποιες προσπάθειες που έγιναν κατά το παρελθόν να το κατεβάσουν και οι οποίες όλες απέτυχαν... 

"Εν Άνδρω"

 Σημείωση: Όλες οι φωτογραφίες είναι copyright της ιστοσελίδας "Εν Άνδρω"