Εν Άνδρω

Του Διαμαντή Μπασαντή

Είχε δίκιο χθες βράδυ στο Κόρθι ο Γιάννης Μηλιώκας που είπε χιουμοριστικά: βλέπω εδώ απόψε τρεις γενιές, τους νέους… τους νέους… και τους νέους!!! Ή, για να το πούμε εμείς αναλυτικότερα: τους νέους, που σήμερα είναι παιδιά, τους νέους που όταν ξεκίναγαν αυτοί πριν 40 χρόνια τότε γεννιόντουσαν και τους νέους που τότε ξεκινάγανε παρέα…

Είναι αλήθεια πως χτες στο ακρογωνιαίο σημείο της Άνδρου, στο Κόρθι, αντάμωσαν τρεις γενιές νέων με τους γερόλυκους του ελληνικού ροκ. Ήταν μια συνάντηση συγκινητική, εκφραστική, χιουμοριστική, νοσταλγική. Ήταν μια συνάντηση πρωτότυπη και ροκ: σε μια εξέδρα πάνω από τη θάλασσα! Ήταν ένα αντάμωμα κάτω από ένα σχεδόν ολόγιομο φεγγάρι,  με παιδιά και νέους να τραγουδούν και να χορεύουν, με νεώτερους και… μεγάλους «νέους» να τραγουδούν και να νοσταλγούν: «νοσταλγοί του ροκ εν ρολ»... Ήταν εκεί οι παλιοί νέοι από τις λαϊκές γειτονιές μιας πόλης που άλλαζε ασταμάτητα. Ήταν εκεί οι νεώτεροι. Ήταν εκεί όσοι έζησαν την προηγούμενη ηθική και πολιτική κρίση. Ήταν εκεί και όσοι ζουν την σημερινή μεγάλη κρίση...

Το ροκ που έζησε ακουμπώντας εκεί που πάντα ακούμπησε: στα όρια και στα περιθώρια των νέων. Που δεν σταμάτησαν να πορεύονται προς το δικό τους μέλλον. Των νέων που μεγάλωσαν, αλλά κάποιοι κάτι ακόμα κρατούν από την ευαισθησία μιας νιότης που τους ταλάνισε και τους ταλανίζει: ανάμεσα σε μακρινές φυγές, σε εικόνες γειτονιών που χάθηκαν ανεπιστρεπτί και στην ειρωνεία μιας ζωής «για το καλό μας»… 

 Ένα μικρό μουσικό αφιέρωμα του Εν Άνδρω στην ροκ συναυλία στο Κόρθι...

Και το ροκ ΖΕΙ ακόμα!!! Με τον δικό του τρόπο. Αυτόν το ιδιότυπο μελαγχολικό, ρομαντικό,  εξεγερσιακό, χιουμοριστικό ελληνικό ροκ. Ζει στο καθέναν που κρατά ότι επιλέγει από τους γερόλυκους της ελληνικής ροκ σκηνής των τελευταίων 40 χρόνων, που σημάδεψαν κι αυτοί τον τόπο σαν απόηχος της μεγάλης παγκόσμιας νεολαιίστικης ροκ έκρηξης…

Καθένας κρατά ότι θέλει από όλα αυτά. Κάθε γενιά κρατά ότι την αγγίζει. Ένα μικρό παράδειγμα. Ο 11χρονος Οδυσσέας παρακολουθεί σιωπηλός χτες τη συναυλία. Ο Ιωάννα Καρυστιάνη σκύβει και τον ρωτά χαμογελώντας:

-        Ποιος από τους τέσσερις σου αρέσει περισσότερο;

Η απάντηση εντελώς ροκ:

-        Ο ντραμίστας!!!...

Στο ροκ καθένας κάνει τις επιλογές του! Ακόμα και οι 11χρόνοι…  

Άλλο ένα παράδειγμα από χτες. Χαρούμενος μετά από δυόμιση ώρες ασταμάτητου παιξίματος και τραγουδιού ο Γιάννης Γιοκαρίνης σχολιάζει:

-        Χάρηκε ο κόσμος…

Η απάντηση:

-        Χάρηκε. Ήταν πάνω από 1000 άτομα. Όλες οι ηλικίες παρούσες. Αλλά κόπηκαν μόνο 600 εισιτήρια! Οι άλλοι ήρθαν από τα μονοπάτια…

Κι ο Γιοκαρίνης:

-        Τι ροκ συναυλία θα ήταν χωρίς τζαμπατζήδες…

Κι η ανταπάντηση:

-        Να δεις πως αυτοί το διασκέδασαν πιο πολύ. Το είχαν πιο πολύ ανάγκη…

Αυτό είναι το ροκ του παρελθόντος μας. Που το έχουμε ακόμα ανάγκη. Αλλά αυτό είναι και το ροκ του μέλλοντος τους. Που οι νέοι παίρνουν ότι θέλουν και συνεχίζουν. Το μόνο πρόβλημα για τους νέους είναι να μην τους πουν «και μαλάκες και χαζούς» στο τέλος κάποιοι. Όπως αποδεδειγμένα είπανε εμάς μέχρι σήμερα κάποιοι άλλοι… 

Σημείωση: Οι φωτογραφίες είναι όλες του συνεργάτη του Εν Άνδρω Δημήτρη Αντωνέλλου. Απαγορεύεται χωρίς άδεια η αναδημοσίευση τους..