Εν Άνδρω

 

.Η Σύρος με τα τόσα αξιοθέατα, αλλά και με το μέγα αξιοθέατο: την μοναδική Άνω Σύρο. Την Σύρο των Καθολικών και του Μάρκου Βαμβακάρη. Τον δικό τους Λυκαβυττό. Έτσι περίτεχνα χτισμένο. Όπως περίτεχνα έχτιζαν κάποτε τον μεσαίωνα οι λαϊκοί άνθρωποι τα μικρά σπιτάκια τους για να στεγάσουν τις μικρές ζωές τους και τις μεγάλες ψυχές τους. Εδώ η Άνω Σύρος σε μια φωτογραφία-καρτ ποστάλ, που όμως δύσκοα βλέπει κανείς μιας και χρειάζεται να πάει στη βιομηχανική ζώνη απέναντι από τη ΔΕΗ και μέσα στα χαλάσματα της παλιάς φάμπρικας για να την βγάλει (φωτ. Εν Άνδρω).

Μερικές στιγμές από τη Σύρο. Μερικές στιγμές από τη Σύρο. Κάτι σαν τις παλιές καρτ ποστάλ που στέλνανε οι πατεράδες μας, αλλά κι εμείς πριν χρόνια, στους αγαπημένους από τα μακρινά ταξίδια. Τωρα που άνοιξε ο δρόμος και μπορούμε να πηγαίνουμε από την Άνδρο κατευθείαν μέσα σε μιάμιση ώρα στην ωραία πρωτεύουσα των Κυκλάδων πήφαμε κι εμείς. Και στέλνουμε μερικές καρτ ποστάλ στην Άνδρο παρακινώντας σας μήπως και αξιοποιήσετε κι εσείς την ευκαιρία..

 Στην κορυφή της Άνω Σύρου ο ξεχωριστός Άγιος Γεώργιος των Καθολικών. Ο Άγιος Γεώργιος κτίστηκε γύρω στα 1200, καταστράφηκε το 1617 από τους Τούρκους, αναστηλώθηκε το 1834 και δεσπόζει μέχρι πάνω από όλη τη Σύρο. Η Σύρος ένα νησί ξεχωριστό με εκκλησίες υπέροχες. Οι άνθρωοι εκεί στέγασαν μαζί με την πίστη τους και την καλλιτεχνική διάθεση τους. Πϊστη και τέχνη συμβάδισαν στο διάβα του χρόνου. Και μαζί με αυτά και μια ιστορία ξεχωριστή. Νυχτερινή φωτογραφία από την Καμάρα (φωτ. Εν Άνδρω).

 Το ιστορικό δημαρχείο της Άνω Σύρου. Φωτισμένη περίτεχνα η νυχτερινή Άνω Σύρος ακόμα και τώρα το φθινόπωρο που όλα είναι κλειστά σε προκαλεί να περματήσεις αγγίζοντας κάτι από την μεσαιωνική ιστορίας της, (φωτ. Εν Άνδρω).  

Ο ναός της Ανάστασης. Βυζαντινού ρυθμού, σταυροειδής με τρούλο χτίστηκε μεταξύ 1879 και 1909. Στην κορυφή του δεύτερου και χαμηλότερου λόφου της Σύρου. Εδώ στη νυχτερινή φωτογραφία από την Άνω Σύρο μοιάζει σαν να στέκεται στο… πουθενά, καθώς η νύχτα σβήνει γύρω του το τοπίο. Και περίτεχνα φωτισμένος κυριαρχεί μόνο η εικόνα του και η φαντασία (φωτ. Εν Άνδρω). 

 Στη Σύρο υπήρξε μια εργατική τάξη που χάθηκε και μια επιχειρηματικη τάξη που έσβησε. Μάρτυρας όλων αυτών το κλειστό και εγκαταλειμμένο Νεώριο. Μονο μερικά εντυπωσιακά "γκράφιτι", η τέχνη του δρόμου, μπροστά του να θυμίζουν κατι από τον πολιτισμό ενός νησιού που αξίζει να γνωρίσουμε εμείς οι Άνδριώτες και οι άλλοι Κυκλαδιτες.. Εδώ μια υπέροχη αντίφαση. Η κοπέλα που παίζει βιολί με φόντο τους εγκαταλειμένους γερανούς. Κάτι σαν ρέκβιεμ της χαμένης εργατικής και επιχειρηματικής τάξής του νησιού (φωτ. Εν Άνδρω).

 Το κλειστο Νεώριο. Αριστερα μια μάνα που θρηνεί. Σαν σκηνή από τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου. Δεξιά ο Μ¨αρκος Βαμβακάρης με το μπουζούκι του και την Άνω Σύρο που αγάπησε και τον τίμησε (φωτ. Εν Άνδρω). 

Παραδοσιακή ψαρόβαρκα βαμένη με εντυπωσιακό κόκκινο χρώμα καπου στην βόρεια Σύρο. Οι ψαράδες ετοιμάζουν τα δίχτυα της. Δεν χρειάζεται να σχολιάσομε τα ποδοσφαιρικά φρονήματα του ψαρά. Ευτυχώς που έχει κάπου - λίγο μικρότερη και χαμηλότερα - την ελληνική σημαία (φωτ. Εν Άνδρω). 

Βίντεο από ρίξιμο των διχτυών. Σκηνή κλασική και πάντα ξεχωριστή (βίντεο Εν Άνδρω). 

 Ο ΧΕΜΙΝΓΟΥΑΙΗ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ: Τον Γιώργο Μπάιλα, ψαρά και μουσικό, τον συναντήσαμε στον Φοίνικά. Ήταν σαν φιγούρα βγαλμένη από τις σελίδες του κλασικού μυθιστορήματος "Ο Γέρος και η Θάλασσα" του Έρνστ Χέμινγουαίη. Έπινε μόνος τον καφέ του καπνίζοντας το πούρο του. Χαμογελαστός. Στον χώρο κυριαρχούσαν τα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Μιλήσαμε λίγο και μαθαμε για τη ζωή του και την βάρκα του την "Κυρά Θαλασσινή",, Μας μύλισε για τους φίλους του στα Υστέρνια που πάνε μαζί για ψάρεμα στα Πέζα και στον Καμπανό όταν έχει μπουνάτσα. "Τι νομιζεις μια γειτονιά είμαστε όλοι εδώ τριγύρω" σχολίασε. Βγαίνοντας από το καφέ βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και μας είπε πως γράφει τραγούδια. (Μας έστειλε κι ένα CD την επομένη). Αποχαιρετώντας μας είπε χαμογελαστά: "Εδώ στη Σύρο με φωνάζουν Χέμινγουαίη!!!

Μετά τον Φοίνικα η Ποσειδωνά και η έκπληξη. Εκτός του εξαιρετικού φούρνου που έχει τα πάντα και μια παρέα με επικεφαλής μια καθολική κολόγρια. Νέα και χαμογελαστή. Πρόσχαρη και πολύ ευχάριστη. Ήταν η επικεφαλής μιας αρέας καθολικών που ήρθαν από την Βοστώνη, αλλά μερικοί ήταν και από Αργεντινή!!! Συστηθήκαμε και ρωτήσαμε πως βρέθηκαν τέτοια εποχή στη Σύρο Προσκυνηματικός τουρισμός απάντησαν!!! Ήρθαν να δουν την Σύρο και τις εκκλησιες της!!! Στην Ποδειδωνία βρέθηκαν για τον φημισμένο Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή!! Μιλώντας με μερικούς μας εντυπωσίασαν τα βιβλικά ονόματα Μπαλτάσαρ, Ρεμπέκα κλπ. Στη φωτογραφία η ομάδα που πηγαίνει περπατάντας προς την εκκλησία με την πρόσχαρη και χαμογελαστή καλόγρια μπροστά (φωτ. Εν Άνδρω). 

 

Υπάρχει όμως και ο άλλος τουρισμός ακόμα αυτή την εποχή. Ο τουρισμός των τελευταίων γιωτ που με ξένους επισκέπτες κάνει - όσο κρατά ακ΄μα ο καιρός - τον γύρω των νησιών. Εδώ ένα υπέροχο ξύλινο ολλανδικό σκαρί με έδρα το Άμστερνταμ στον Φοίνικά. Δίπλα του δένει μια γερμανίδα (φωτ. Εν Άνδρω). 

Σύγχρονο εντυπωσιακό γλυπτό στην παραλία στο Κίνι. Ο ψαράς και η γοργόνα. Ή, όταν η μυθολογια γίνεται ιστορία και τέχνη (φωτ. Εν Άνδρω).

Και δύο χιουμοριστικές ταμπέλες ταβερνών στο Κίνι. Χιούμορ λεπτό, ιδιαλιτερο. Η μια δίπλα στην άλλη. Από τα "...δύο τζτζίκια στ' αρμυρίκια" μέχρι το "αλλού γυαλού..." μόλις 10 μέτρα και πολλά χαμόγελα (φωτ. Εν Άνδρω).

 

Τέλος και η φιλοσοφημένη θεώρηση της ζωής στο ξυλουργείο Ιωακείμ Πετρίδη στη Βόρεια Σύρο. Τι ειναι λάθος; Τι είναι τεχνη: Πως ξεχωρίζει το ένα από το άλλο; Ή, μήπως όχι; Στοχασμοί μπροστά στη ζωή και στα έργα της. Στη Σύρο υπάρχει χιούμορ... (φωτ. Εν Άνδρω). 

 

 Αποστολή: Δ. Μπασαντής