Εν Άνδρω

 Αιγαία - Ζόργκος

 Ζόργκος: το βορειοανατολικότερο άκρο της Άνδρου. Εκεί που ο Αύγουστος, το νησί και η θάλασσα σμίγουν μέσα σε ένα απέραντο φως. Στην παραπάνω φωτογραφία υπάρχει πολύ Ελλάδα. Υπάρχει η ελιά, υπάρχει η θάλασσα, υπάρχει το καλοκαιρινό φως κι ο νησιώτικός βράχος. Ξενοδοχείο "Αιγέα", ένα κόσμημα στο πιο βόρειο σημείο του χάρτη της Άνδρου... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Φτάσαμε μέσα στο καλοκαιρινό μεσημέρι. Κάποιοι πήγαν για μπάνιο παρά τα 6 μποφόρ. Άλλοι μείναμε για ένα ποτό σ' ένα ξενοδοχείο έκκεντρο, απόκεντρο, πανέμορφο. Σε μια Άνδρο μακρινή, ξεχασμένη και υπέροχη. Και σε ένα ξενοδοχείο φτιαγμένο με υλικά και χρώματα από το ελληνικό καλοκαίρι: πέτρα, ξύλο, κόκκινο, κίτρινο, μπλε και παντού μια ελιά... (φωτ. Εν Άνδρω).

Το ελληνικό καλοκαίρι ανάμεσα σ' ένα πέτρινο κι ένα λευκό. Μπανγκαλόου αρμονικά ενταγμένα στο τοπίο. Και τριγύρω πέτρινοι τοίχοι, φυσικά βράχια, πλακόστρωτα κι ελιές. Όλα σε μπλε και γαλάζιο φόντο... (φωτ. Εν Άνδρω). 

 

Σπίτια πέτρινα κι άσπρα, σπίτια στο χρώμα της ώχρας, μέσα στο πράσινο και στα λουλούδια. Ποιος είπε πως τα ξενοδοχεία δεν μπορούν να κοσμούν το τοπίο; Ειδικά όταν αυτοί που τα σχεδιάσανε και αυτοί που τα χρηματοδότησαν είχαν μεράκι για κάτι ξεχωριστό... (φωτ. Εν Άνδρω).

Κι άλλες ελιές και πέτρινες αιμασιές. Κι ένα διακριτικό πέτρινο αμφιθέατρο. Κι αντί για σκηνή... μια πισίνα. Που αν χρειαστεί μετατρέπεται σε θεατρικό δρώμενο... (φωτ. Εν Άνδρω). 

Μπροστά μια ελικοειδής ρεματιά. Οι πτυχώσεις της γης αποτυπώνουν τη δύναμη την ενέργεια της γης. "Σε τέτοια σημεία" εξηγεί ο Ακύλας, ο ξεναγός μας, "η γη αναδύει μια ιδιότυπη ενέργεια. Υπάρχουν εδώ ενεργειακά πεδία" συμπληρώνει πριν σιωπήσει... (φωτ. Εν Άνδρω). 

Σε διακριτική απόσταση ο Ζόργκος. Μια ξεχωριστή και μοναδική παραλία της Άνδρου: έκκεντρη, απόκεντρη, πανέμορφη. Απέχει 15 χιλιόμετρα από το Γαύριο και 50 χιλιόμετρα από την Χώρα. Αλλά δεν απέχει καθόλου από το σημείο όπου η ψυχή σμίγει με το απέραντο μπλε και το γαλάζιο τ΄ ουρανού. Aegen Blue... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Και από πάνω σε απόσταση που όρισε η αρχαιολογία το προϊστορικό Βρυόκαστρο. Η οχύρωση δυστυχώς έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Οι κάτοικοι μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα χρησιμοποίησαν τις περισσότερες πέτρες. Σήμερα σώζονται λίγα κομμάτια από τις οχυρώσεις και τις βασεις τους. Όμως έστω κι έτσι όπως ορθώνεται πάνω από τις ελιές, τις αιμασιές, τα κτίρια της πέτρας και της ώχρας μοιάζει σαν τελευταίο αποκούμπι τους ματιού και της ψυχής λίγο πριν τον ουρανό που απλώνει πάνω απέραντος κι άνυδρος. Ή, όπως έγραψε ο Ελύτης: "Πάει καιρός που ακούστηκε η τελευταία βροχή... Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος..." (φωτ. Εν Άνδρω).

 Ανερούσα - Μπατσί

 Πρωινό μιας Δευτέρας του Ιουλίου. Στην Ανερούσα. Λίγο πιο έξω στο Μπατσί. Χώρος περίκλειστος, έκκεντρος, απόκεντρος, πανέμορφος. Συνάντηση με τον Γιώργο Α., φίλο από τα χρόνια μιας δύσκολη νιότης. Έρχεται εδώ λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι, επί 33 χρόνια, σε αυτό το νεοκλσινό ξενοδοχείο, που απλώνει ανάμεσα στα πεύκα, στις ελιές και στην ακρογιαλιά μέσα σε μια καταπράσινη ρεματιά... (φωτ. Εν Άνδρω).  

 Κάθεσαι στην καρέκλα και είναι σα να βυθίζεσαι στο τοπίο. Τοπίο εντελώς διαφορετικό από τον Ζόργκο που περιγράψαμε παραπάνω. Όμως κι εδώ σε ακολουθεί "ο ήλιος. ο πρώτος" καθώς διαιστώνεις πως γύρω σου: "...Της γης οι πόροι ανοίγουνται σιγά σιγά/ Και πλάι απ' το νερό που στάζει συλλαβίζοντας/ Ένα πελώριο φυτό κοιτάει κατάματα τον ήλιο!/ Ποιος είναι αυτός που κείτεται στις πάνω αμμουδιές...". Αναιρούσα, Μπατσί... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Χώρος κλιμακωτός. Διακριτικός. Ήσυχος. Απόμακρος. Απόκεντρος. Γύρω το νεοκλασικό σμίγει με την πέτρα και το πράσινο ανάμεσα στις φωτοσκιάσεις του καλοκαιριού... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Υπάρχουν ξενοδοχεία που ακολουθούν απλώς την περιοχή και τον χώρο που είναι φτιαγμένα. Υπάρχουν και αυτά που προσθέτουν κάτι επιπλέον με την παρουσία τους. Η Αναιρούσα ανήκει στα δεύτερα. Κι επιπλέον προσθέτει και μια νότα πολιτισμού με την εικαστική έκθεση που φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια. Εφέτος για τους επισκέπτες της υπάρχει μια ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα με έργα της Δάφνης Αγγελίδου. Έκθεση που παρουσιάσαμε προ καιρού και από το σύντομο πέρασμα μας παρουσιάζουμε πάλι τρεις στιγμές της... (φωτ. Εν Άνδρω). 

 

 Μόλις δύο χιλιόμετρα από το Μπατσί κι είναι σα να είσαι κάπου αλλού. Ο χώρος της ρεματιάς του ξενοδοχείου θα μπορούσε να είναι Σποράδες ή Ιόνιο. Και η έκθεση έργων τέχνης κάπου μεταξύ μιας αθηναϊκής γκαλερί και ενός κοσμοπλίτικου ελληνικού νησιού. Μια άλλη Άνδρος: απόμερη, έκκεντρη, πανέμορφη... (φωτ. Εν Άνδρω).

 Διαμαντής Μπασαντής