ΣΑΛΩΜΗ: Σπουδή στα πάθη της εξουσίας και του έρωτα...
Του Διαμαντή Μπασαντή
Επί τέσσερα χρόνια ο Θεατρικός Όμιλος Άνδρου - στα πλαίσια του Φεστιβάλ Άνδρου - έχει ανεβάσει σημαντικές παραστάσεις και έχει δείξει και την ποιότητα του, αλλά και το πόσο δημιουργικός είναι στην κοινωνία της Άνδρου. Εφέτος αποφάσισε να ασχοληθεί με την τραγωδία "Σαλώμη" του Όσκαρ Ουάιλντ. Ένα έργο απαιτητικό, που ο μεγάλος Ιρλανδός δραματουργός το έγραψε στα τέλη του 19ου αιώνα έχοντας ζήσει όλη την τραγική διαδρομή προς την δόξα και τα πάθη του. Με αυτό το απαιτητικό έργο καταπιάστηκε εφέτος η Θεώνη Ρίντ και η ομάδα του ΘΟΑ.
Έχουμε γράψει και ξαναγράψει για την θετική παρουσία των αυτόνομων θεατρικών και μουσικών σχημάτων της Άνδρου. Είναι αυτά που παράγουν πολιτισμό, είναι αυτά που διδάσκουν στους κατοίκους την συμμετοχή στο μεγάλο πεδίο της τέχνης και του πολιτισμού. Συμβάλει καθένα με τον τρόπο του στην άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου του τόπου μας. Δίνει νέους ρόλους και νέες δυνατότητες σε όλους όσους συμμετέχουν στα δρώμενα και σε όλους όσους τα παρακολουθούν. Από αυτή την άποψη έχουν (πρέπει να έχουν) θέση στο Φεστιβάλ της Άνδρου. Από αυτή την άποψη θα έπρεπε να βρεθεί τρόπος να συμμετέχει ταυτόχρονα και ο ΘΟΑ με την Σαλώμη και η Λαϊκή Σκηνή Άνδρου στο εφετεινό Φεστιβάλ.
Πάμε τώρα στην παράσταση της Σαλώμης του ΘΟΑ. Δηλώνουμε εξ αρχής πως ήταν μια επιτυχία. Οι μεμονωμένοι ερασιτέχνες ηθοποιοί κατάφεραν και πειθάρχησαν στο σύνολο. Και το σύνολο ακολούθησε την σκηνοθεσία της Θεώνης Ρίντ που για μια ακόμα φορά έδειξε την ικανότητα της να χειρίζεται ένα σχετικά πολυπληθές καστ και να το κάνει να ακολουθεί τις απαιτήσεις της κίνησης και των ρόλων ενός δύσκολου θεατρικού έργου. Η σκηνοθεσία ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος παρούσα δημιουργικά και με φαντασία στο έργο.
Το ίδιο παρών ήταν και το λειτουργικό και πολύ ενδιαφέρον σκηνικό του έργου. Σε διαφορετικά επίπεδα έδωσε τη δυνατότητα μιας σκηνογραφίας προσώπων και κινήσεων που ήταν σε όλη τη διάρκεια της παράστασης πολύ καλή. Δείτε στην παραπάνω φωτογραφία την βιβλική στάση του Ιωάννη. Σαν αγιογραφία. Δείτε την αμήχανη έλξη της κίνησης της Σαλώμης. Δείτε την ένταση, αλλά και την απελπισία στην κίνηση του αρχηγού της φρουράς για την αποκοτιά της. Κάτι σαν πίνακας μέσα σε ένα λειτουργικό σκηνικό...
Απο εκεί και πέρα είναι οι διάφοροι ρόλοι που εξυπηρετηθηκαν από τους ηθοποιούς της ομάδας με τρόπο σταδιακά κλιμακούμενο. Ξεκίνησαν - κάτι λογικό - λίγο μουδιασμένα οι περισσότεροι. Όμως όταν πέρασαν σε πιο ατομικές σκηνές άρχισαν να ανεβαίνουν σταδιακά ολοένα περισσότερο.
Πέρασαν από την αφήγηση των ρόλων στο παίξιμο των ρόλων. Και είχαν στιγμές που δεν υστερούσαν από επαγγελματίες. Εδώ ο τετράρχης είναι λίαν εκφραστικός και την προσδοκία στην κίνηση. Το ίδιο και η κίνηση και το στήσιμο της Σαλώμης...
Το εύρυμα του φεγγαριού που άλλαζε χρώματα: από το λευκό/ασημί της αρχής μέχρι το κόκκινο της έντασης και του ερωτικού πάθους ήταν εξαιρετικό. Όπως και ο αποκαλυπτικός χορός της Σαλώμης με τα επτά χρωματιστά πέπλα της.
Ο χορός της Σαλώμης
Όπως εξαιρετική ήταν η Σαλώμη με το πάθος της στο ρόλο της διεκδίκησης του "επάθλου" - του κεφαλιού του Ιωάννη - μετά τον χορό της...
Εξαιρετική και η αποτυπωση της εναλλαγής στην εξουσία όταν ο Τετράρχης καταρρέει και την θέση του για λίγο στον θώκο καταλαμβάνει η Ηρωδιάδα...
Μέχρι να αποκαλυφθεί πως η εξήγηση του αποκεφαλισμού του Ιωάννη δεν ήταν η σχέση της κόρης προς την μητέρα της, αλλά το αδικαίωτο ερωτικό πάθος προς αυτόν της Σαλώμης...
Στις σκηνές αυτές του τέλους η νεαρή πρωταγωνίστρια ήταν εξαιρετική. Όπως εξαιρετική ήταν η σκηνική παρουσία του Τετράρχη και της Ηρωδιάδας που αδυνατούν - με διαφορετικό τρόπο ο καθένας - να αποδεχτούν την πραγματικότητα: πως ήταν το ερωτικό πάθος πίσω από το ιερόσυλο έγκλημα...
Εδώ ο Όσκαρ Ουάιλντ πιστός στον εαυτό του ξεγυμνώνει την πρωταγωνίστρια του, όπως ξεγύμνωσε και τον εαυτό του. Χωρίς φτιασίδια μπροστά στην μοιραία αλήθεια και στο μοιραίο τέλος. Η δόξα, το πάθος, η πτώση, ο θάνατος. Σε ένα ακραίο μεταφυσικό χορό γύρω από την εξουσία.
Αξίζουν συγχαρητήρια στους ερασιτέχνες ηθοποιούς της Άνδρου που σπούδασαν για μηνες και ερμήνευσαν για μια βραδιά ένα τέτοιο σημαντικό έργο ακολουθώντας από την αρχή μέχρι το τέλος τους ρόλους τους. Αξίζουν συγχαρητήρια και σε όλους τους συντελεστές της παράστασης (σκηνικά, κουστούμια, φωτισμοί κλπ) που λειτούργησαν αρμονικά στην παράσταση.
Και αξίζουν συγχαρητήρια στη Θεώνη Ριντ και στον ΘΟΑ που για μια ακόμα φορά πέτυχαν με ένα τόσο δύσκολο και απαιτητικό έργο.
