Εν Άνδρω

 Ήταν μια συναυλία/πάρτυ. Ή, ένα πάρτυ υπό μορφή συναυλίας. Μουσική απλή, να περνάς ευχάριστα την ώρα σου. Τζαζ αποχρώσεις που ήθελαν κι ένα ποτό. Πολλοί το σκέφτηκαν. Και το έπραξαν. Φωτορυθμικός πολύχρωμος ρυθμός. Όμως πριν ξεκινήσουν όλα αυτά ή μάλλον την ώρα που έσβησαν τα φώτα κι έβγαιναν καπνοί πολύχρωμοι μαζί και οι μουσικοί στη σκηνή κάποια μπερδεύτηκε στο σκοτάδι κι έπεσε στο πρώτο σκαλί! Και η συναυλία... σταμάτησε! "Φώτα" φώναξε κάποιος. Κι άναψαν το φώτα... 

Και βρέθηκαν οι διασώστες του ΕΚΑΒ και ο δήμαρχος-γιατρός δίπλα στην τραυματία! Έγινε ένα μικρό σούσουρο. Μετά σήκωσαν την τραυματία στα χέρια και την έβγαλαν από θέατρο. Και ξεκίνησε ο Μαραβέγιας αστειευόμενος για να σπάσει τον πάγο: 'Αντα να τραγουδήσω εγώ το "πέφτω στο κενό" τώρα!!! Και δεν το τραγούδησε... 

 

Τραγούδησε όμως άλλα. Και είπε και πολλές παρλάτες. Τόσες, που όπως εξομολογήθηκε κάποιος μικρός ακροατής του που ήξερε όλα τα τραγούδια του, όταν τον ρώτησε ποιο τραγούδι του αρέσει ήταν τόσο ενθουσιασμένος με τις παρλάτες που του απάντησε: "γιατί τραγουδάς συνέχεια;" Κι Μαραβέγιας έπαθε... 

 Μετά το έριξε στην μουσική και στο τραγούδι. Με ένα συγκρότημα που οι τρεις στους πέντε ήταν Κυκλαδίτες. Ο ντράμερ από την Άνδρο. Ο κιθαρίστας από Νέα Σμύρνη. Και ο σαξοφωνίστας από Αυστραλία! Πολυεθνική και πολυκυκλαδική η μπάντα.  

 Για τα φωτορυθμικά είπαμε. Και τα είδαμε. Δέστε τα κι εσείς...

 Για τον Μαραβέγια να πούμε πως ήταν κυρίως τραγουδιστής/περφόμερ. Σχολιάζοντας τα της ζωής και λέγοντας πως όταν είχε πάρει θέση κατά της βίας τον καιρό που καιγόταν η Αθήνα από τις μολότοφ του επιτέθηκαν οι "επαναστάτες" και του έκαναν την ζωή δύσκολη. Δυστυχώς εκτός της μουσικής του κρίθηκε κάποιες στιγμές του, όπως ομολόγησε, και για τις απόψεις του κατά της βίας. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα κάθε είδος μουσικής είναι καλό - για μερικούς - αρκεί να είναι από αυτούς οι πολιτικές σου απόψεις. Περίεργα πράγματα...

 Να ξεχωρίσουμε τα πνευστά του συγκροτήματος και τον ντράμερ. Και από αυτούς τον σαξοφωνίστα που κάποιες στιγμές κράταγε μόνος του την μπάντα. Τόσο καλός ήταν.

Δύο λόγια και για τους ακραιφνείς φαν του τραγουδιστή που άναβαν τα κινητά τους κουνόντας τα ρυθμικά στους ήχους της μουσικής του...

 Να ξεχωρίσουμε και το μεγάλο πλήθος. Πλειοψηφούσαν οι μικρότερες ηλικίες κα οι πιτσιρικάδες. Χωρίς να λείπουν και οι μεγαλύτεροι. Οι πρώτοι πέρασαν καλά. Οι δεύτεροι μπορεί να βρέθηκαν εκτός κλίματος. Έτσι συμβαίνει όταν πας σε συναυλία/πάρτυ της εποχής που παίζει... της εποχής!

 Και βεβαίως τους λαθροθεατές που την άραξαν στο προαύλιο του δημαρχείου, πίσω από τα συρματοπλέγματα. Όπως και να το κάνουμε άκουσαν πολλά και είδαν και τα περισσότερα που διαδραματίστηκαν επί σκηνής. Κάπως έτσι ο αριθμός όσων ήρθαν ξεπέρασε κατά πολύ την χωρητικότητα του θεάτρου. Αλλά κάπως έτσι συμβαίνει όταν η μουσική είναι για μικρές ηλικίες που έχουν ζωντάνια, αλλά πιθανόν δεν κάνουν καλό προγραμματισμό ή το κυριότερο δεν έχουν φράγκα...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"