Μαρινέλα & Κώστας Χατζής - Ρεσιτάλ ελληνικού τραγουδιού

: on 22 Ιουλ 2014

Του Διαμαντή Μπασαντή

Ήταν τα χρόνια της δικτατορίας, μαθητής, όταν πρωτάκουσα τον Κώστα Χατζή. Τραγουδούσε με τον δικό του ιδιότυπο τρόπο μπαλάντες. Ήταν μια εντελώς διαφορετική φωνή. Ήταν μια εντελώς διαφορετική ματιά.

Για πρώτη φορά εκτός από τις γνωστές πολιτικές και ταξικές διαφοροποιήσεις της Ελλάδας ανακαλύπταμε και μια άλλη κοινωνική διαφοροποίηση. Ο Κώστας Χατζής συμβόλιζε μια άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα εν πολλοίς άγνωστη. Μπορεί να "ταξίδευαμε" ακούγοντας κρυφά υψηλή ποίηση μέσα από τη μεγάλη μουσική του τότε απαγορευμένου Θεοδωράκη ή από τον αιρετικό Χατζιδάκι. Μπορεί να είχαμε ακούσει ροκ μπαλάντες των Eagles, των Kansas, του Μπομπ Ντύλαν, της Τζοάν Μπαέζ και να είχαμε αφεθεί στα καλοκαίρια του Νέου Κύματος. Όμως ο Κώστας Χατζής ήταν κάτι άλλο. Και αυτό το "άλλο" εντυπωσίαζε...

Ο Κώστας Χατζής δεν ταίριαζε με καμία από τις μέχρι τότε κατηγορίες που ξέραμε. Ήταν ένας διαφορετικός τραγουδοποιός. Ένας ιδιότυπος Σαββόπουλος. Ήταν ο τσιγγάνος που μιλούσε την "γλώσσα" μας και μας ξεναγούσε στον κόσμο με μια άγνωστή σε εμάς ματιά. Ήταν εκπρόσωπος μιας φυλής που αγνοούσαμε ή που κοιτάζαμε παράξενα από μακριά. Κι ας είχαμε κάνει στο σχολείο "τον δωδεκάλογο του γύφτου" του Κωστή Παλαμά.

Ο Κώστας Χατζής μας έκανε να δούμε τον "κόσμο από ψηλά", μας αντέστρεψε την όπτική βάζοντας να δούμε την γη από το φεγγάρι εξηγώντας μας συνάμα πως "αδέλφια είναι ο πόνος κι χαρά". Ήταν μια άλλη ματιά στη ζωή τότε που μαθαίναμε για τη ζωή. Αργότερα τον είδαμε να συνεργάζεται και με τους καλύτερους του ελληνικού τραγουδιού. Και το 1976 έδωσε ένα διαφορετικό και μεγάλο "ρεσιτάλ" με την Μαρινέλα στον θρυλικό Σκορπιό.

Μετά χαθήκαμε εμείς σε άλλα γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Κι αργότερα χάθηκε ο Χατζής από τα φώτα της σκηνής. Ώσπου ξαφνικά το 2013 Χατζής και Μαρινέλα επνεμφανίζονται σε ένα νέο ρεσιτάλ στο Παλλάς στο οποίο έσπευσε η Αθήνα να τους ακούσει...

Την Μαρινέλα την "γνωρίσαμε" διαφορετικά. Μπόμπιρες στην παραλία του Φαλήρου και του Έδεμ. Οι καλοκαιρινές καντίνες «αναστέναζαν» με τα τραγούδια του Καζατζίδη με την Μαρινέλα. Αργότερα την είδαμε να ανοίγει τα δικά της φτερά και την ακούσαμε σε μια σόλο καριέρα γεμάτη επιτυχίες. Ήταν η φωνή που εμπιστεύτηκαν οι μεγάλοι του ελληνικού τραγουδιού. Ήταν η λαϊκή τραγουδίστρια που άντεξε στον χρόνο, αλλά και στη ζωή. Που ξεκίνησε από την αρχή φτάνοντας πάλι στην πρώτη θέση του λαϊκού τραγουδιού. Και συνέχισε με αξιοπρέπεια φτάνοντας μέχρι σήμερα. Αντανακλά μια άλλη Ελλάδα, που έρχεται από μακριά και επιμένει πηγαίνοντας μακρύτερα.

Αυτή την «διαφορετική Ελλάδα» του Κώστα Χατζή και της Μαρινέλας (όπως σωστά σημειώνει ο Λευτέρης Πλασκοβίτης στο δελτίο της συναυλίας) θα ακούσουμε και στην Άνδρο. Μια Ελλάδα που έμαθε στα δύσκολα. Που άντεξε τις αναποδιές. Που έμαθε να ξαναξεκινά. Μια Ελλάδα που τραγούδισε πάθη κι ελπίδες και μέσα από το τραγούδι άνοιξε δικούς της δρόμους.

Το τραγούδι τους άντεξε στον χρόνο γιατί άγγιξε την κοινωνία. Άντεξε γιατί άντεξαν αυτοί που το δημιούργησαν. Και είναι ακόμα παρόντες. Το άγγιγμα του τραγουδιού τους και η αντοχή τους στον χρόνο κάνει τη διαφορά με το σήμερα. Και αυτή τη διαφορά θα δούμε και θα ακούσουμε και στην Άνδρο στις 2 Αυγούστου.

Η βραδιά του «ρεσιτάλ»

Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, η βραδιά θα ξεκινήσει με τον Κώστα Χατζή που θα ερμηνεύσει με την κιθάρα του και με τον ιδιαίτερο τρόπο του μερικά από τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια που έχει γράψει, όπως: το “Θυμάμαι”, το “Δεν είμ’ εγώ”, το “Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά...”. Στη συνέχεια η Μαρινέλλα με το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο τραγουδά τις μεγάλες τους επιτυχίες, όπως: “Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει”, “Σ’αγαπώ ”, “Κι’ ύστερα”, “Πάρε με μαζί σου τσιγγάνε”, “Η αγάπη όλα τα υπομένει...” και πολλά άλλα.

Στο δεύτερο μέρος, αρχικά η Μαρινέλλα και στη συνέχεια ο Κώστας Χατζής, συνοδευόμενοι από δεκαμελή ορχήστρα ερμηνεύουν τραγούδια από τους δίσκους Ρεσιτάλ και Ταμ-Ταμ ενώ η παράσταση κλείνει με τους δύο κορυφαίους καλλιτέχνες, ντουέτο, σ’ ένα εντυπωσιακό φινάλε.