Εν Άνδρω

 

Δύο μεγάλες οθόνες Samsung (21ου αιώνα) δεξιά και αριστερά εστίας παρασκευής φαγητού (18ου αιώνα)! Στο μέσον κουζίνας 2χ3 μέτρων (18ου αιώνα) μεγάλο ψηφιακό τραπέζι (21ου αιώνα)! Ιδού πως ένας χώρος μνήμης εκτοξεύεται στο μέλλον (χωρίς μελέτες) μεταβαλλόμενος σε χώρο αμνησίας...  

Χαρούλα Κριεζή-Σβυριάδη: Σίγουρα υπήρχε άλλο αναξιοποίητο κτίριο στην Άνδρο για να στεγαστεί το ψηφιακό μουσείο!! Το σπίτι του Θεόφιλου Καϊρη είναι ιστορικό διατηρητέο κτίριο και πιστεύω εντελώς ακατάλληλο για τη χρήση, που μετετράπη τελευταία. Η απερχόμενη δημοτική αρχή έχει όλες τις ευθύνες, για την αλλαγή χρήσης. Κρίμα πολύ. Το είχα επισκεφτεί πριν μερικά χρόνια όταν είχε γίνει η ανακαίνιση από το Σύνδεσμο Ανδρίων Πειραιώς και είχα θαυμάσει την εξαιρετική δουλειά που είχε γίνει. Λυπάμαι.

Irene Kay: Το πρόβλημα δεν είναι ο Σύνδεσμος! Το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο, πιστεύω. Ο Σύνδεσμος, όπως και ο κάθε Ανδριώτικος σύλλογος, στην Ελλάδα αλλά και στην αλλοδαπή, ΠΑΝΤΑ συντρέχει στην διατήρηση και βελτίωση σε όλα όσα έχουν σχέση με το νησί. Εδώ πρέπει να μάθουμε ΠΟΙΟ είναι το όνομα/ματα, που από την Δημοτική αρχή ψήφισαν για την μετατροπή (πιστεύω χωρίς την γνώση όλων) και για ποιό σκοπό. Γιατί ένας πολιτιστικός διατηρητέος χώρος που αναδείκνυε την ιστορία του νησιού, να μετατρέπεται (και να πετά !!) σε ψηφιακό μουσείο; Λες και η Άνδρος είναι η Silicon Valley; Καταντά μη κατανοητό! (Περιμένω απάντηση, να δω εάν καταλάβαμε το γιατί της μετατροπής...). Προσωπική μου γνώμη , είναι ότι εάν δεν σκαλίσουμε να βρούμε την άκρη και να την διορθώσουμε, ακολουθεί το "τετελεσμένο". Σαν δραστήριοι Ανδριώτες πολίτες, πρέπει να διαφυλάττουμε κάθε σπιθαμή που αναδεικνύει τον πολιτισμό και την ιστορία του νησιού.

Κλεοπάτρα Πέτσα: Δεν ξέρω αν πρέπει να κάνω like... Σίγουρα όλα αυτά είναι λυπηρά. Απ' την δική μας πλευρά πιστεύω ότι θα πρέπει να πούμε όλοι "Μπράβο" στο Σύνδεσμο και να ευχηθούμε να συνεχίσει δημιουργικά να βάζει νέους στόχους για το καλό του νησιού!

Irene Kay:Το ξαναέγραψα και το επαναλαμβάνω. Οι υπεύθυνοι πρέπει και έχουν ονοματεπώνυμο. Το σπίτι ήταν "διατηρητέο". Οι νόμοι (πιστευω ..) πως ισχύουν. Ανδριώτες δικηγόροι πάμπολλοι...

Ερωτήσεις: Τα κειμήλια που είχε το σπίτι που πήγαν; Ποιός τα έχει; (Ο σύλλογος Πειραιώς είχε κάνει τις δωρεές και την αναπαλαίωση γνωρίζει τι υπήρχε μέσα). Πως θα μπορούσαμε να επέμβουμε οι απόδημοι για την επαναφορά του; Τι λέει (ναι κληρονομεί πολλά αγκάθια..) η νέα δημοτική αρχή; Υπάρχει ένας  πυρήνας που μπορεί να προωθήσει το θέμα και όλοι να βοηθήσουμε; Είναι αισχρό για μερικά ευρώ που κέρδισε κάποιος με τις εγκαταστάσεις, αγορές τηλεοράσεων και μηχανημάτων (γιατί αυτό δηλώνει το αποτέλεσμα ) να υπάρχει αυτή η παραποίηση της Ανδριακής ιστορίας...

Μια αίθουσα στο Δημαρχείο ή η ακόμα και στα άλλα μουσεία, όπου οι τηλεοράσεις αυτές προβάλουν (ότι ...και αν προβάλουν) ήταν αρκετή!

Μουσείο σημαίνει: "με τον όρο Μουσείο εννοείται σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό της ICOM (International Council of Museums) «ένα μόνιμο ίδρυμα, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στην υπηρεσία της κοινωνίας και της ανάπτυξής της, ανοικτό στο κοινό, που έχει ως έργο του τη συλλογή, τη μελέτη, τη διατήρηση, τη γνωστοποίηση και την έκθεση τεκμηρίων του ανθρώπινου πολιτισμού και περιβάλλοντος, με στόχο τη μελέτη, την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία».

Αλήθεια σε τι αποσκοπεί λοιπόν αυτό το κατασκεύασμα, μπροστά στα υπάρχοντα μουσεία του νησιού, άλλο από ντροπή; Εκτός από διαφθορά είχαμε και αδιάβαστους...

Irene Kay:Διατηρητέο, πολιτιστικός χώρος, με αναπαλαίωση από σύλλογο; Ποιος το ψήφησε; Και γιατί; Αχ Άνδρο μου δεν το ‘ξερα ότι είσαι η Silicon Valley της Ελλάδας!!! Τα τετελεσμένα γίνονται μόνιμα. Πρέπει να υπάρξει η αντίδραση! Εδώ και τώρα…).

Irene Kay:Μήπως υπάρχει περιθώριο για ανατροπή και επαναφορά; Τι λέει η εντός μερικών ημερών νέα αρχή;

Ramoundos George: Εκτός από το σπίτι του Παπαδιαμάντη στην Σκιάθο , υπάρχει και το σπίτι του Χαλεπά στον Πύργο της Τήνου που έχει γίνει μουσείο, σεβόμενο απόλυτα τόσο το σπίτι όσο και την φυσιογνωμία του καλλιτέχνη και είναι προέκταση της όλης ατμόσφαιρας που υπάρχει εκεί στο χωριό, που είναι κούκλα από κάθε άποψη.

Δυστυχώς στην Άνδρο μας έχει φάει το καρακιτσαριό και η αντιγραφή της "Αθήνας". Θα μπορούσε να ήταν ένας χώρος κόσμημα για την Άνδρο και την Χώρα, να ήταν πραγματικό μουσείο του Καϊρη. Αυτά που δείχνουν τώρα κάλλιστα μπορούσαν να τα είχαν κάνει στο αρχαιολογικό μουσείο και να τα έδειχναν εκεί. Συν τις άλλοις επαναλαμβάνω και θα το γράφω συνέχεια δεν υπάρχει μια ταμπέλα στην πλατεία Καϊρη γραμμένη στα ελληνικά και στα αγγλικά που να παραπέμπει και να κατευθύνει τους επισκέπτες και τουρίστες προς το μουσείο αυτό.

Τι το κάναμε τότε; Για να το βλέπουμε εμείς κι εμείς; Πολλά τα ερωτήματα!…

Dimitris Chelmis: Το 1835 ο Βασιλέας Όθωνας τού απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά του την περίοδο του Αγώνα. Ο Καΐρης, όπως και ο άλλος διδάσκαλος του Γένους Θεόκλητος Φαρμακίδης, σε μία πράξη αποδοκιμασίας προς το καθεστώς της αντιβασιλείας των Βαυαρών δεν απεδέχθη την τιμή. Την ίδια στάση κράτησε και όταν του προσεφέρθη η έδρα της Φιλοσοφίας στο νεοϊδρυθέν Πανεπιστήμιο Αθηνών (1837). ..............................................................

Την νύχτα τής 9ης προς την 10η Ιανουαρίου 1853, έρχεται η μοιραία ώρα: Η ψυχή τού Θεόφιλου Καΐρη εγκαταλείπει το πολυβασανισμένο του σώμα...

Σύμφωνα με την έκθεση του νομάρχη Κυκλάδων, που απέστειλε στο υπουργείο Εσωτερικών, ο Καΐρης «ἀπεβίωσεν ἐν τὴοἰκία τοῦκυρίου Νικολάου Γιαγτζῆ, ἐνοικιασθείσῃἀρτίως πρὸς χρῆσιν φυλακῶν ὅπου ἐκρατεῖτο μετὰτῶν λοιπῶν συγκαταδικασθέντων ὡς ὑπόδικος». Στην ίδια έκθεση λέγεται πως, του παρασχέθηκαν οι απαιτούμενες ιατρικές και άλλες περιποιήσεις και ότι του έγινε πρόταση να μεταφερθεί στο νοσοκομείο τής Σύρου, αλλά δεν δέχθηκε, αξιώνοντας να μεταφερθούν μαζί του και οι συγκαταδικασθέντες. Ως αιτία θανάτου, αναφέρθηκε η σηψαιμία. Ο αδελφός του παρακαλεί θερμά τον εισαγγελέα να επιτρέψει την μεταφορά τού σώματός του στην Άνδρο, για να ταφεί στον περίβολο του ορφανοτροφείου, κατά τα θεοσεβικά έθιμα, όπως πάντοτε επιθυμούσε.

Και όμως, ο μητροπολίτης και λοιπές αρχές το αρνούνται· ο Καΐρης διώκεται και μετά θάνατον. Για να μη μεταβληθεί ο τάφος του σε τόπο λαϊκού προσκυνήματος, μουσουλμάνοι εργάτες -όχι χριστιανοί, για να μην «μολυνθούν»(!)- μεταφέρουν, νύχτα και μυστικά, το σκήνωμα του Καΐρη και το θάβουν στο λοιμοκαθαρτήριο, στα Λαζαρέτα της Σύρου, χωρίς να ειδοποιήσουν τους συγγενείς του. Την επόμενη μέρα δε, προχωρούν στην μεγαλύτερη δυνατή ύβρι, στο μέγιστο αίσχος: «Άγνωστοι» (οι «κακές γλώσσες» λένε, υπό την καθοδήγηση και τις «ευλογίες» του μητροπολίτη), σκάβουν τον τάφο, ξεθάβουν την σωρό του Καΐρη κι αφού ανοίγουν την κοιλιά τού νεκρού, ρίχνουν μέσα άσβεστο ασβέστη, για να λιώσει γρήγορα και να μην «μολύνει» την ένθεη κοινωνία της τότε Σύρου...

Δήμος Γαβαλάς: Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο, κατά την άποψή μου, για έναν χώρο ιστορικής μνήμης, να χάνει την παθητικότητα του που υπαγορεύεται από το παλιό, και να γίνεται πιο ανοικτός και προσβάσιμος στον κόσμο και φυσικά με χρήσεις και δραστηριότητες.