Εν Άνδρω

Γράφει ο Άγγελος Σφακιανάκης

Μουσικός παραγωγός

Το 1982 με κάλεσε ο Αλέκος Πατσιφάς και μου ζήτησε να του προτείνω ιδέες για παραγωγές στην Λύρα. Είχαμε μια αμοιβαία συμπάθεια γιατί εκτός των άλλων ήμασταν και οι δύο Αιγυπτιώτες. Έτσι στη “δουλειά” επίσημα με έβαλε ο Αλέκος Πατσιφάς. Συμφωνήσαμε να του κάνω τρεις δίσκους. Τρία πορτρέτα. Ελευθερία Αρβανιτάκη, Θοδωρής Παπαδόπουλος, Γιάννης Εμμανουηλίδης. Ο Πατσιφάς όμως έφυγε για τους ουρανούς και μετά από διαβουλεύσεις και παζάρια η Λύρα του, πέρασε στον  Κυριάκο Μαραβέλια τον οικονομικό του υπεύθυνο. Ανέλαβε την διεύθυνση παραγωγής ο Σαββόπουλος.

Το Νέο καθεστώς μου επιτρέπει να κάνω μόνο το “Ελευθερία Αρβανιτάκη 12 Λαϊκά τραγούδια” . Ήτανε μια περίοδος μεγάλων αλλαγών και ζυμώσεων στην δισκογραφία. Έφυγε ο Μούτσης και ο Κηλαϊδόνης από την Λύρα. Περίπου το 86 φεύγει και ο Σαββόπουλος. Οι πολυεθνικές έδιναν αστρονομικές προκαταβολές “έναντι πωλήσεων”, για μεταγραφές. Οι πωλήσεις δεν γινόντουσαν ποτέ αλλά αυτοί έλεγξαν και διαχειρίστηκαν με αυτόν το τρόπο το ελληνικό ρεπερτόριο.

"Στη δουλειά με έβαλε επίσημα ο Αλέκος Πατσιφάς το 1982" Άγγελος Σφακιανάκης

Σε αυτή την ταραγμένη εποχή με κάλεσε ο Κυριάκος Μαραβέλιας να αναλάβω παραγωγός στην Λύρα. Είχε πετύχει το "Κοντραμπάντο" και το "Μπλέ Μωρό" και κάτι άλλα που του είχα προτείνει. Απεδέχθην μετ’ επιφυλάξεως. Τα εταιρικά συμβόλαια ήταν κάμποσα και ζητούσαν ανάπτυξη και συντήρηση. Αλλά μέσα σε αυτό τον κυκεώνα ήθελα να προτείνω κάτι δικό μου, κάτι διαφορετικό. Ξεκίνησα με σύμμαχο την διαίσθηση μου.  

Είχα ακούσει δύο μελοποιήσεις των στίχων του Τάσου Σαμαρτζή από τον δίσκο “Σε στρατόπεδα και πλοία” που είχε κάνει ο Γιώργος Κοντογιάννης στην Λύρα και μου είχαν κάνει την καλύτερη εντύπωση . Ο συνθέτης ήταν άγνωστος στην πιάτσα . New entry που λένε: ο Βαγγέλης Κορακάκης!

Τον πήρα τηλέφωνο. Ήταν τοπογράφος το πρωί, αλλά κανονίσαμε να βρεθούμε βράδυ στο μαγαζί που δούλευε. Καισαριανή. Οδός Νέας Εφέσου. Ένα σουβλατζίδικο με ταμπέλα ΜΑΚΑΜΙ. Πέρναγες την ψησταριά, την σούβλα και τα τυλιχτά και σε τραβούσαν οι μουσικές στο βάθος. Ένας άλλος χώρος. Χωρισμένος με χάρμποτ (ο πρόγονος της γυψοσανίδας). Ένας άλλος κόσμος! Ένα πάλκο με μια μικρή ρεμπέτικη ορχήστρα. Τέσσερεις επιφάνειες βαμμένες ώχρα και γραμμένα καλλιγραφικά στους τοίχους, σαν συνθήματα διαμαρτυρίας: «Από το Πέραμα δεν έχει πέρασμα». «Σεβασμός στα όργανα». «Πρώτο Φθινόπωρο». Ο Βαγγέλης με ένα τρίχορδο τραγουδούσε Βαμβακάρη και δικά του.

Σερβίρανε τα καλά του σουβλατζίδικου. Με περιποιήθηκαν σαν επίσημο προσκεκλημένο. Οι γονείς του είχαν στήσει το στέκι και στήριζαν και καμάρωναν το παιδί τους ! Έπαθα πλάκα! Άκουσα ολοκαίνουργα τραγούδια ! Οι Άρχοντες - Στην σκέψη της τρελής - Έρχονται βράδια - Πρώτο Φθινόπωρο - Πέραμα. Δεν ήταν μόνο οι μουσικές. Ήταν ο Λόγος καθάριος. Τραγούδια κοινωνικά. Λέω δεν είναι δυνατόν μέθυσες! Μην υποσχεθείς τίποτα. Σκέψου το ξανά. Ξανά πήγα μετά το σοκ! 

 

Η ίδια εντύπωση! Μια Ελλάδα στρυμωγμένη σε ένα στενό της Καισαριανής. Ένας δημιουργός πιτσιρικάς που είχε βιώσει το ρεμπέτικο το καλό λαϊκό και τον Θεοδωράκη. Ήτανε μια λαϊκή φωνή που έψαχνε αυτιά και δικαίωση. Κι ας μην το έγραφαν στους τοίχους εκεί μέσα υπήρχε μια μπέσα, μια ειλικρίνεια, ένα λαϊκό αίσθημα καθαρό! Αρχίσαμε να μιλάμε για το υλικό ! Ήθελα να κάνουμε δίσκο ! Δεν ήταν μόνο η διαίσθηση που με οδήγησε εκεί . Υπήρχε υλικό άφθονο, που έπρεπε να μπει σε διαδικασία έκδοσης. Βγήκα στους γνωστούς και επώνυμους και έψαχνα ερμηνευτή με μια κασέτα στο χέρι. "Φωνή βοώντος εν τη ερήμω".

Ποιος νοιαζότανε στην εποχή των Μεγάλων Συνθετών για ένα παιδί από την Καισαριανή που έγραφε λαϊκά τραγούδια. Άκρη δεν βρήκα. Έψησα τον Κυριάκο Μαραβέλια να τα πει η Μπέλλου ή τουλάχιστον να κάνει συμμετοχή. Την πήγε κι απ' το σουβλατζίδικο,  αλλά δεν μας έκανε την χάρη.  

Ακολούθησα τελικά στην πρόταση του Βαγγέλη. Τα τραγούδια να τα πει ο Γιώργος Τζώρτζης που θα δούλευαν μαζί τον χειμώνα στο «Παλιό μας σπίτι» στην Καισαριανή. Μάζεψα μια φρέσκια παρέα τον Μανώλη Πάππο, τον Σπύρο Γκούμα, τον Βαγγέλη Ζωγράφο, τον Κώστα Γεωργάκη και στήσαμε μια ορχήστρα. Όλοι ταλαντούχοι πιτσιρικάδες άγνωστοι στις δισκογραφικές ηχογραφήσεις. Ήρθε και η Ανθή Μίχου και έκανε φωνητικά. Η πρώτη πρόβα έγινε στο σπίτι μου στην Σμόλικα. Είχα εικόνα. Τους βάφτισα ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ!  

Πήγαμε στο Studio Tracks . Στο πρώτο session ήταν και ο Γιώργος Ανδρέου στο ηχοληπτικό στήσιμο, αλλά την ηχοληψία την έκανε η ήρεμη δύναμη, ο νέος τότε ο Γιώργος Καριώτης.   Χτύπησα ξανά τη πόρτα του Κώστα Γουδή που φωτογράφησε την παρέα και επιχρωμάτισε  τις φωτογραφίες.

Ξαναζωγράφησε σε τετράγωνο κάδρο τον πίνακα του Τσαρούχη «Παλιός δρόμος στον Πειραιά με θέα το τελωνείο» και τους ενσωμάτωσε στον πίνακα. Έγραψε σε στυλ Κόντογλου τα credits του εξώφυλλου. Έργο τέχνης.

Ο δίσκος βγήκε με πολλές γκρίνιες από την Λύρα . Η σκέψη της τρελής που ήταν το αναμενόμενο hit δεν περπάτησε. Έτρεξα με τον Βαγγέλη σε εκπομπές να τον στηρίξω αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να αντιμετωπίζω την δυσπιστία τους. Τον ενέτασσαν στην παρακμή των κομπανιών. Ο Βαγγέλης έφυγε από την Λύρα πικραμένος Άρχοντας.

Πέρασαν 6 χρόνια και ο Βαγγέλης ξαναπέρασε το κατώφλι της Λύρας με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και με το κεφάλι ψηλά . Θα του έκανε τον δίσκο «Πικρό φιλί».   Έδωσε τα τραγούδια στον Πάνο Μαραβέλια που είχε παραλάβει σκυτάλη. Ο Πάνος μου τα έδωσε να του πω την γνώμη μου. Του είπα τον παλιό μου καημό για την "Σκέψη της Τρελής" και ότι πρέπει να το δοκιμάσει ο Ανδρεάτος. Σε μια εβδομάδα ξανάρθε ο Βαγγέλης στην Λύρα με την ίδια ιδέα, να γίνει επανεκτέλεση στο τραγούδι! Η "Σκέψη της Τρελής μπήκε στην σκέψη όλων! Είχε έρθει ο καιρός της.  

Η παρουσίαση του δίσκου έγινε στο Χάραμα στην Καισαριανή και όλα πήγαν κατ’ ευχήν ! Εκεί μες τους χαιρετισμούς της αποχώρησης ακούω μια γυναικεία υψίσυχνη φωνή: "Εσύ το πίστεψες το παιδί μου Εσύ!" Και μου ορμάει με μια ζεστή αγκαλιά η κυρία Ουρανία η μάνα του Βαγγέλη!

Πηγή: www.musicpaper.gr