Εν Άνδρω

Τροχιές μνήμης με αφετηρία τον Θεόφιλο Χατζημιχάλη. Τον λαϊκό ζωγράφο από την Μυτιλήνη που ταξίδεψε τους Έλληνες στην ιστορία τους μέσα από την μυθολογία και την εικονοπλασία του. Εικόνες μιας άλλης εποχής ντυμένες με την ιστορία του τόπου και την καλλιτεχνία του Θεόφιλου, που πολλοί θεώρησαν αφελή και την προσπέρασαν αφελώς. Χρειάστηκε ένας Τεριάντ, ένας Εμπειρίκος κι ένας Ελύτης για να "αποκαλυφθεί" ο μέγας Θεόφιλος. "Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας" που έγραψε ο Ελύτης, ο οποίος μας αποκαλύπτεται κάθε στιγμή, κάθε μέρα. Με Θεόφιλο, λοιπόν, ξεκινά η Έκθεση Κυδωνιέα αυτή την χρονιά, που είναι αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση... 

Η Αθηνά Σχινά. Για μια ακόμα χρονιά, 27η, συνεχίζει τους Πλόες με το Ίδρυμα Κυδωνιεώς στην Άνδρο. Εδώ μιλά στη μοναδική κάμερα - λόγω πανδημίας - που ήταν στην αίθουσα. Γύρω τα έργα του Βαγγέλη Τζερμιά που έχουν αναφορά την Ελληνική Επανάσταση...

 Οι διοργανωτές της Έκθεσης. Ο πρόεδρος του Ιδρύματος και η Επιμελήτρια της έκθεσης... 

Ξεκινήσαμε την περιδιάβαση μας με τα ξεχωριστά καράβια του Βαγγέλη Τζερμιά, που μας ταξιδεύουν ανάμεσα στο όνειρο και στη μνήμη. Ρότες στην ιστορία και στην τέχνη...

 Ρότες ημερήσιες και νυχτερινές. Ρότες στην ατομική, αλλά κυρίως στη συλλογική συνείδηση ενός τόπου ναυτικού, ενός τόπου αέρινου. "Που πάει και πάει μα δεν στέκει..." όπως έγραψε ο Ανδρέας Εμπειρίκος. Ρότες λοιπόν...  

Και ο γιός της καλόγριας. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης όπως μας τον κληροδότησαν ή όπως τον φανταστήκαμε σαν αστραπή μιας μνήμης κάποτε μια μέρα στο Φάληρο, πριν 195 χρόνια...

Ανάμεσα στη λαϊκή εικονοπλασία και στην καλλιτεχνική έκφραση. Σκηνή από αναγνωστικό του σχολείου ή από λαϊκή ζωγραφιά. Πίνακας του Ντελακρουά μαζί με λαϊκή αναφορά, σε τοιχογραφία κάποιου σπιτιού. Με τον τρόπο της Ντιάνας Μπισογιάννη...

Τέχνη και εικονοπλασία. Εικόνες ηρώων από μια σχολική εορτή των παιδικών χρόνων που έγιναν αποτυπώσεις μνήμης και καλλιτεχνικές εκφράσεις. Της Ντιάνας Μπισογιαννή...

 Τα όπλα του αγώνα του Βαγγέλη Τζερμιά στην σκάλα που μας ανεβάζει στον πάνω όροφο της έκθεσης...

Εδώ αλλάζουν χαρακτήρα οι "τροχιές" μας πάνε στα σύγχρονα εικαστικά δρώμενα. Μας ταξιδεύουν στην ηλεκτρονική εποχή και στις παράξενες νυχτερινές και ασπρόμαυρες μνήμες της με τον Τάκη Ζερβεδά...

Οι "τροχιές" εδώ φεύγουν από την ιστορία και διεισδύουν στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό σπιτιών. Ζούμε εκεί βλέποντα είτε από μέσα προς τα έξω τα συμβαίνοντα είτε από μέσα προς... τα μέσα! Όπως κοιτάμε από μέσα μας τον έξω κόσμο κοιτάμε και προς τα μέσα μας, τον έσω χώρο της ζωής μας. Μια ασπρόμαυρη ενδοσκόπηση με την ευθύνη του Τάκη Ζερβεδά... 

 Τροχιές παιδικών ονείρων με τον τρόπο του Βασίλη Πέρρου. Ταξίδια με χάρτινα καράβια και μετακομίσεις σπιτιών από τόπο σε τόπο...

 "Η μεγάλη φυγή" πέρα από την χθαμαλή καθημερινότητα, που μας περιέχει και την περιέχουμε. Που ενώ ταξιδεύουμε κουβαλάμε αενάως μέσα μας. Όσο κι αν παραλλάσουν τα σκηνικά της ζωής γύρω μας. Εικόνες τόπων και τοπίων που στοίχειωσαν τις ζωές μας και που ο Βασίλης Πέρρος μας αποκαλύπτει και μας αποκαλύπτεται με τον τρόπο του. 

 

Πριν κλείσουμε την βιαστική περιδιάβαση μας που έγινε κατά την διάρκεια του στησίματος της έκθεσης δύο λόγια για τούτο το σημερινό άνοιγμα και την περιγραφή μας για μια ακόμα έκθεσης χωρίς εγκαίνια. Άρα και χωρίς τους συμπρωταγωνιστές κάθε έκθεσης που είναι το κοινό. Εποχή πανδημίας και ερημίας. Μόνο οι κάμερες του Ιδρύματος ήταν παρούσες να δίνουν εικόνες των πρώτων στιγμών. Όμως από σήμερα οι πόρτες της έκθεσης ανοίγουν για το κοινό. Όσοι μνήμονες (ή και αμνήμονες) μπορείτε προσέλθετε...

"ΕΝ ΑΝΔΡΩ"