Μνήμες του τόπου
Του Βασίλη Μαλταμπέ
Φωτογραφία από το πατρικό του Βασίλη Μαλταμπέ στην Βουρκωτή
Πάει καιρός από τότε που οι άνθρωποι συγκροτούσαν κοινότητες. Έπειτα ήχησαν οι Σειρήνες και εγκατέλειψαν τον τόπο τους αναζητώντας καλύτερη ζωή στα αστικά κέντρα.
Έτσι είναι και ο τόπος μου. Η Άνδρος, η Βουρκωτή. Όλα τα χωριά, τα μικρά και άλλοτε πολύβουα μελίσσια. Ίσως στο μέλλον κάποιο τουριστικό πρόγραμμα ή η επιστροφή κάποιων επιγόνων για εγκατάσταση επαναφέρει την ζωή. Όμως η παλιά εκείνη αίγλη πέρασε ανεπιστρεπτί.
Στην μνήμη αυτών των τόπων αφιερώνονται τα παρακάτω:
Τραβούν οι σάρκες
η λάσπη πήζει
από ανέλπιστο ψύχος
- Ποια γεύση πικρή
ποιου θανάτου εύρος
θα μας κρατήσει;
- Του σκουληκιού η πέτσα τρίβεται στο χώμα
χίλια ποτάμια γάργαρα θα κυβερνήσουν στις χαράδρες του ύπνου
Μένουν τα πόδια μας ξεφλουδισμένα στις φτέρνες
Κατάκοπα τ' αρνιά στρίβουν το μονοπάτι πριν τα βρει η καταιγίδα
και τα καρβουνιάσει στη μεγάλη σπηλιά
ο κεραυνός
- Σημαίνει η καμπάνα,
ποιο θάνατο θα διαλέξουν οι ξένοι για μας;
το είδωλο στήνεται στη λάκα δίπλα απ' το καλντερίμι
οι παραθεριστές
ήπιαν νερό τρεχούμενο απ' τη σάπια βρύση
και έπιασαν ν ανεβαίνουν προς τον αμαξωτό
Υπομονετικά περιμένανε οι γηγενείς
ακούγοντας τα φουρνέλα να ξεθεμελιώνουν τα πανάρχαια βράχια.
Μετά τιμής
Βασίλης Μαλταμπες
