Εν Άνδρω

Το πλοίο κάνει κράτει και πίσω για να πάρει το μικρό κόκκινο αυτοκίνητο. Ο καταπέλτης έχει κατέβει. Πάνω του κάνει κουμάντο ο καπετάν-Θανάσης...

Παρασκευή απόβραδο απόψε. Γύρω στις 19.00 βρέθηκα να βολτάρω στην προβλήτα της Ραφήνας. Το SuperFerryIIετοιμαζόταν για το βραδινό τοπικό για Άνδρο. Έπεσα πάνω στον καπετάν-Τάσο τρέσσο, που κι αυτός βόλταρε στον μώλο. Και μετά και στον καπετάν-Θανάση Χαλά, που επέβλεπε στην φόρτωση. Δίπλα του ο Νίκος από τις Στενιές και ο Πέτρος από το Φελλό. Μετά τις απαραίτητες χαιρετούρες άρχισαν οι εξηγήσεις: «Τι δεν θα μπεις μέσα; Μα γιατί να έρθεις αύριο;»

Στις 19:18’ το πλοίο έλυσε κάβους, βίραρε την άγκυρα και ξεκίνησε αργά-αργά για Άνδρο. Εκείνη την ώρα μπήκε στο λιμάνι φουριόζικο ένα μικρό κόκκινο αυτοκίνητο κορνάροντας δαιμονισμένα προς το καράβι που ήδη είχε αποπλεύσει. Ο καπετάν-Τάσος στη γέφυρα σφύριξε κι αυτός μια φορά διστακτικά. Το μικρό κόκκινο αυτοκίνητο με δύο νεαρές μέσα συνέχισε να κορνάρει συνεχώς σα να έλεγε «πάρτε κι εμάς».

Το μικρό κόκκινο αυτοκίνητο έχει σχεδόν σαλτάρει μέσα. Το πλοίο ξεκινά πάλι...

Εκείνη τη στιγμή έγινε το μικρό θαύμα για το οποίο κόρναραν οι δύο κοπελιές. Το πλοίο μόλις 10 μέτρα από την προβλήτα έκανε κράτει! Κι άρχισε αργά να κάνει προς τα πίσω. Ο καταπέλτης ξανακατέβηκε. Το καράβι πλησίασε χωρίς να δέσει κι ακούμπησε τον καταπέλτη στην προβλήτα. Το μικρό αυτοκίνητο με τις δύο κοπέλες σχεδόν πήδηξε μέσα! Το πλοίο ξεκίνησε αργά ανεβάζοντας πάλι τον καταπέλτη. Όλος ο ελιγμός κράτησε δύο λεπτά. Στις 19:21’  το πλοίο ήδη ήταν έξω από το λιμάνι…

Γελώντας με την ταρζανιά του καπετάν-Τάσου πλησίασα τον πράκτορα Αντώνη Τόγια και ρώτησα: «Ποιες ήταν οι κυρίες;» Η απάντηση αφοπλιστική: «Δεν ξέρω. Άγνωστες. Αλλά θα ήταν κρίμα να μην τις εξυπηρετούσαμε…». Κάπως έτσι με ένα μαγικό μπρος-πίσω ο καπετάν-Τάσος μάζεψε δύο ακόμα επιβάτες κι ένα αυτοκίνητο. Μερικές φορές η ακτοπολοΐα έχει και τις μικρές ταρζανιές της...

Δ.Μπ.