Μια στιγμή καλοκαιρινής αιωνιότητας…

 

Θαλασσοκόρακας, θαλασσοπούλι της κατηγορίας των κορμοράνων, στα Γιάλια...

Σαββατοκύριακο. Ζέστη. Λες να πας για ένα πρωινό μπάνιο στην κοντινή παραλία, που αυτό τον καιρό είναι πολυσύχναστη. Ευτυχώς όμως το πρωί είναι λίγος ο κόσμος. Καμιά ώρα μετά καθώς φεύγεις πέφτεις πάνω στον Πέτρο. Καλημεριζόμαστε. Λέτε διάφορα. Και ξαφνικά καθώς κοιτάμε την θάλασσα βλέπω τον Πέτρο να ενθουσιάζεται:

Κοιτώ και δεν χορταίνω. Ο κορμοράνος άνετος και ωραίος: χαζεύει, ξύνεται. Κοιτά γύρω-γύρω. Κοιτά την θάλασσα. Και μετά μένει σαν πέτρινο άγαλμα πάνω στο βράχο. Το πουλί είναι στις ίδιες αποχρώσεις με τα βράχια της ακτής.

Βγάζω βιαστικά την φωτογραφική μηχανή και ζουμάρω στον υπέροχο θαλασσοκόρακα:   

-        Με την ησυχία σου, λέει ο Πέτρος. Θα μείνει ώρα. Δεν βλέπεις πόσο εξοικειωμένος είναι με τους ανθρώπους. Πόσο κοντά τους είναι χωρίς να φοβάται…

Άνετοq o θαλασσοκόρακας καθώς περνά κοντά του η κοπέλα, η οποία δεν τον έχει αντιληφθεί...

Το βλέπω. Κι αρχίζω να τραβάω φωτογραφίες. Κάποια στιγμή μια ωραία κοπέλα περνά μπροστά του και μπροστά από τον φακό. Την κοιτά ατάραχος. Ο Πέτρος δίπλα κάνει σαν μικρό παιδί από την χαρά του. Κι εγώ συνεχίζω να φωτογραφίζω για μια ακόμα φορά κορμοράνο-μοντέλο που ποζάρει άνετος στον τηλεφακό!…

Η αιωνιότητα σε μια στιγμή. Ιούλιος στην Άνδρο...

Γιάλια,  Άνδρος. Πρωινό Ιουλίου 2016. Μια στιγμή καλοκαιρινής αιωνιότητας…

«Εν Άνδρω»

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ

  1. Σχολιάζετε ως επισκέπτης.
Attachments (0 / 3)
Share Your Location
There are no comments posted here yet