Εν Άνδρω

 

Γαύριο, παραλία Αγίου Πέτρου, Ψιλή Άμμος (φωτ. Εν Άνδρω).

Πρώιμο ανοιξιάτικο πρωινό. Στην κορυφή της Κουβάρας. Πέρα μακριά η θέα απλώνεται μαγευτική. Εδώ σε αυτή την μαγική κορυφή μου έρχονται ξαφνικά στο μυαλό μερικοί σπουδαίοι στίχοι του Νίκου Εγγονόπουλου από το Μπολιβάρ. Γράφει ο ποιητής:

"…Την πιο ψηλή κορφή της νήσου Ύδρας./  Από εδώ η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων του Σαρωνικού, τη Θήβα,/ Μέχρι κει κάτω, πέρα απ΄ τη Μονεμβασιά, το τρανό Μισίρι…" 

Μπατσί (φωτ. Εν Άνδρω).

Σε μια κατάσταση περιπαικτικής ευφορίας και ποιητικής έξαρσης παραλλάσω χαμογελαστά για τον συνοδοιπόρο που μαζί φτάσαμε μέχρι εκεί τους στίχους του Εγγονόπουλους για την περίπτωση. Και απαγγέλω την δική μου διασκευή:

"…Την πιο ψηλή κορφή της νήσου Άνδρου./ Από εδώ η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων της Σύρου, της Γυάρου, της Τζιάς, της Μακρονήσου, της Εύβοιας,/ Αλλά και μέχρι κάτω το Μπατσί, το Γαύριο, το Ατένι, τη Βόρη, την Παλαιόπολη…"

Παλαιόπολη (φωτ. Εν Άνδρω).

Πούντα (φωτ. Εν Άνδρω).

Χαμογελώ τελειώνοντας την «βλάσφημη» ποιητική αυθαιρεσία των μοναδικών και πρωτότυπων στίχων του μεγάλου υπερρεαλιστή ποιητή και ζωγράφου που το έργο του θα παρουσιαστεί στην Άνδρο το καλοκαίρι. Αλλά πως αλλιώς να αποδώσεις αυτή την ευφορία που αισθάνεσαι από την πιο ψηλή κορφή των Κυκλάδων; Εντάξει-εντάξει το σωστό είναι: η πιο ψηλή κορφή παρά τρία μέτρα! Αλλά πέστε μου κι εσείς πως αλλιώς να αποδώσεις αυτή την αίσθηση ελευθερίας και ενατένιση από ψηλά της γης και της ζωής;

Άρνη (φωτ. Εν Άνδρω).

Η Γιάρος (φωτ. Εν Άνδρω).

Κατεβαίνοντας, λίγο αργότερα, ήρθαν στη σκέψη οι στίχοι από μια παλιά μπαλάντα του Κώστα Χατζή:

"Όταν κοιτάς από ψηλά/ μοιάζει η γη με ζωγραφιά…/ ...Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα/ μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι/ το μεγαλύτερο ανάκτορο/ μοιάζει μ’ ένα μικρούλι τόπι…" 

Όταν κοιτάζω από ψηλά... (βίντεο Εν Άνδρω).

Μάζεψα βίντεο και φωτογραφίες της Άνδρου από εκεί ψηλά όταν κατέβηκα. Τις έβαλα σε μια  σειρά. Και τις έντυσα με την μουσική του Σπανουδάκη. Στόχος να ταξιδέψουμε σήμερα μέσα σε μια ολόλαμπρη ανοιξιάτικη μέρα κοιτάζοντας μαζί τον κόσμο από την «πιο ψηλή κορφή της νήσου Άνδρου»! Από εκεί όπου η θέα εκτείνεται μαγευτική στα γύρω νησιά και στις δικές μας ακτές. Να μιλήσουμε για την ανάταση που δίνει μόνο η φύση και η ποίηση. Αλλά και να σας ιστορήσω, παραμονή μιας μεγάλης γιορτής, μερικές πτυχές ενός νησιού που τόσα χρόνια ταξιδεύουμε και εξακολουθούμε αενάως να ανακαλύπτουμε…

Δ. Μπ.