Εν Άνδρω

Χειμωνιάτικο απόβραδο. Λιμάνι Ραφήνας. Ώρα 17:30. Το Θεολόγος μόλις έφτασε από Άνδρο. Το Andros ετοιμάζεται να φύγει για Άνδρο στις 18:00. Το ένα καράβι θα αλλάξει το άλλο. Το Θεολόγος έκανε την τελευταία διαδρομή του και πάει για την ετήσια συντήρηση. Το Andros επέστρεψε πάλι στη βάση του και στο γνωστό δρομολόγιο μετά από λίγους μήνες που έκανε την γραμμή Πειραιά-Σύρος-Τήνος-Μύκονος. Το ένα τέλειωσε το ταξίδι του. Το άλλο ετοιμάζεται για το δικό του ταξίδι. Μια τυχαία συνάντηση αποχαιρετισμού στη Ραφήνα, στο λιμάνι της αναχώρησης για Άνδρο. Ξεκινώ από μια είδηση: Έφυγε ο Θεολόγος, ξεκίνησε το Andros. Και μετά η στιγμή μένει μετέωρη πάνω από το λιμάνι που αγαπήσαμε, το λιμάνι της αέναης επιστροφής μας στην Άνδρο. Στον αέρα μια θλίψη για δύο φίλους που δεν θα ξανάρθουν ποτέ πια στην Άνδρο. Ο Τζίμης και ο Θοδωρής "ταξίδεψαν" για πάντα μακριά: ο ένας χτες το μεσημέρι, ο άλλος χτες το βράδυ...(φωτ. Εν Άνδρω)

 

Κοιτώ τα καράβια με την αδιόρατη θλίψη που έχουν τα απόβραδα της Κυριακής στο άδειο λιμάνι. Τα κοιτώ με την αδιόρατη θλίψη που έχρι το σούρουπο τον χειμώνα. Τα κοιτώ και με την έντονη θλίψη της σημερινής μέρας. Δυο άνθρωποι που γνώρισα, τον πρώτο τα τελεύταία χρόνια, τον δεύτερο από τα χρόνια της νιότης, φίλοι της Άνδρου, "έφυγαν" σχεδόν ταυτόχρονα. Με τα χρόνια αυξάνουν αυτές οι "αναχωρήσεις" χωρίς επιστροφή. Με τα χρόνια αδειάζει το λιμάνι που αγαπήσαμε. Με τα χρόνια λιγοστεύουν τα προσωπα που μας συντρόφεψαν μέχρι εδώ. Με την σκέψη σ' αυτούς που "εφυγαν" κοιτώ πάλι τα δύο πλοία. Το ένα δίπλα στο άλλο. Το ένα έρχεται, το άλλο φεύγει. Η κίνηση τους είναι ελπίδα. Για ένα επόμενο ταξίδι. Για μια επόμενη μέρα. Η ζωή συνεχίζεται... (φωτ. Εν Άνδρω).

* Στη μνήμη του Τζίμη Πανούση και του Θοδωρή Μιχόπουλου

Δ. Μπασαντής