Εν Άνδρω

Του Διαμαντή Μπασαντή

 

Ο Άγγελος Μαρόπουλος στο καφενείο του Τέλη στην Χώρα θυμάται και γελά με την ζωή του... (φωτ. Εν Άνδρω).

(Σήμερα Μ.Τρίτη 27 Απριλίου 2021, ώρα 8 το πρωί, έφυγε από την ζωή ο δημοσιογράφος Άγγελος Μαρόπουλος. Το ατύχημα που είχε με το αυτοκίνητο του πριν λίγες μέρες έξω από το Γαύριο στάθηκε οριακό. Έτσι, ο Μαρόπουλος της ελληνικής δημοσιογραφίας στα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης και ο Άγγελος της Άνδρου στα χρόνια της ήρεμης απόσυρσης του "έφυγε" στα 86 χρόνια του (1935-2021). Ο Άγγελος Μαρόπουλος που έζησε στον Χάρακα του Γαυρίου και κι έγινε ένα μαζί μας δεν είναι πια εδώ...

Στη μνήμη του παλιού συνάδελφου και φίλου των στερνών χρόνων του αναδημοσιεύουμε σήμερα το χρονογράφημα που του είχαμε αφιερώσει στις 3 Φεβρουαρίου 2018 μετά από εγκάρδια συνάντηση στο καφενείο του Μπόνη/Τέλη στην Χώρα. Είχε βρεθεί για δουλειά. Με φώναξε κι ανταποκρίθηκα με συγκίνηση. Τα είπαμε ώρα πολύ. Και χωρίσαμε ζεστά έχοντας ανασύρει μνήμες από ένα παρελθόν που ζήσαμε παράλληλα, άγνωστοι τότε μεταξύ μας. Έπρεπε να επιστρέψω στην πατρική Άνδρο για να βρω και να γνωρίσω από κοντά μια θρυλική μορφή της ελληνικής δημοσιογραφίας που χάραξε την εφηβεία μας στα δύσκολα τελευταία χρόνια της δικτατορίας.

Στον Μαρόπουλο της ελληνικής δημοσιογραφίας και της νιότης μας και στον Άγγελο της Άνδρου και της ωριμότητας μας αυτές οι λίγες γραμμές και η αναδημοσίευση του χρονογραφήματος, που του αφιέρωσα στις 3 Φεβρουαρίου 2018. Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Άνδρου που θα τον σκεπάσει σε δύο μέρες - Δ. Μπασαντης)

Τον Άγγελο Μαρόπουλο τον άκουγα έφηβος στον θρυλικό σταθμό της Ντόιτσε Βέλε. Ξεκίνησα να ακούω την Ντόιτσε Βέλα τα τελευταία χρόνια της δικτατορίας. Γύρω στις 10 παρά 20 ακουγόταν στα ραδιόφωνα το διάσημο σήμα και μια επιβλητική φωνή στα ερτζιανά που έλεγε: «εδώ η Ντόιτσε Βέλε από την Κολωνία»...

Τον Άγγελο Μαρόπουλο των μεταδιδακτορικών χρόνων δεν τον συναντήσαμε ποτέ. Ακούσαμε ή διαβάσαμε αυτά που έγραφε ή έλεγε από μακριά. Η Ντόιτσε Βέλε είχε κάνει τον κύκλο της, όπως όλα στη ζωή. Χαθήκαμε σε άλλες ατραπούς πολιτικές, γεωγραφικές, επαγγελματικές. Χάθηκε και το ραδιόφωνο με την ανατολή της τηλεόρασης. Μια άλλη εποχή είχε ξεκινήσει…

Πριν μερικά χρόνια σε μια παρουσίαση βιβλίου στο Γαύριο με πλησίασε ένας ηλικιωμένος κύριος με μπαστουνάκι και μπερέ. Μου συστήθηκε:

-      Άγγελος Μαρόπουλος, δημοσιογράφος!

Έμεινα ακίνητος. Ξαφνικά άρχισε στο μυαλό μου να ξετυλίγεται μια ολόκληρη εποχή. Μακρινή. Πολύ πιο μακρινή από τα μεγάλα ταξίδια μου και τη ζωή μου σε άλλες χώρες. Κοίταζα έκπληκτος τον ηλικιωμένο κύριο που ζητούσε ένα βιβλίο και ήταν σα να άκουγα πάλι, δεκαετίες μετά, το θρυλικό σήμα των εφηβικών μου χρόνων και την επιβλητική ραδιοφωνική φωνή να λέει: «εδώ η Ντόιτσε Βέλε από την Κολωνία…"

-   -   Είστε ο Άγγελος Μαρόπουλος της Ντόιτσε Βέλε, ρώτησα με αμηχανία…

-   -   Ναι, απάντησε κοφτά, μονολεκτικά…

Συζητήσαμε για λίγα λεπτά. Πήρε ένα βιβλίο και το περιεργαζόταν. Μετά τον έχασα. Δεν με έχασε όμως αυτός. Έκτοτε με συνάντησε πολλές φορές στο Γαύριο. Και λέω με συνάντησε γιατί όποτε με έβλεπε με φώναζε να μου πει το κοινωνικό και πολιτικό ρεπορτάζ του λιμανιού και της Άνδρου. Στο δημοψήφισμα του Τσίπρα μόλις κατέβηκα από το καράβι με φώναξε και πριν προλάβω να πω τίποτα μου είπε.

-        -          Άκουσε η Χώρα θα ψηφίσει Ναι! Υδρούσα και Κόρθι Όχι!!! Γράψτα στην εφημερίδα σου!

-        -          Site είναι κ. Μαρόπουλε, τον διόρθωσα…

-        -         Μάλιστα. Γράψτα στο site. Σε διαβάζω…

Μερικές φορές μου τηλεφωνεί. Θυμάμαι την πιο χαρακτηριστική. Ήταν για μια φωτιά στον Χάρακα όπου μένει:

-         Πήγαν να μας κάψουν οι άτιμοι. Η φωτιά μπήκε δίπλα από το σπίτι μου. Γράψτο... Ήταν σα να μιλούσε ο παλιός απότομος αρχισυντάκτης...

 

 Ο Άγγελος Μαρόπουλος μιλά με χιούμορ για τις γυναίκες της ζωής του (βίντεο Εν Άνδρω).

Προχτές περπατώντας προς το αυτοκίνητο στην Χώρα τον βρήκα να κάθεται στο καφενείο του Τέλη με έναν παλιό φίλο μου από την Αθήνα. Απόρησα και για τα δύο συμβάντα. Το πρώτο: ο Μαρόπουλος στη Χώρα; Το δεύτερο: τι δουλειά έχει ο Γιώργος με τον Μαρόπουλο; Κάθισα. Και τους ρώτησα. Πρώτος απάντησε ο Γιώργος:

-     Είμαστε και οι δύο απόφοιτοι του ιστορικού 2^ου Γυμνασίου της Αθήνας. Γνωριστήκαμε σε μια από τις ετήσιες συναντήσεις των αποφοίτων όλων των χρόνων. Ο Άγγελος είναι πολύ μεγαλύτερος. Ήταν συμμαθητης του Θόδωρου Αγγελόπουλου.  Επειδή είχαμε σχέση με την Άνδρο κάνουμε παρέα όταν είμαι εδώ.

-        Συμπέρασμα: Η Άνδρος ενώνει, όποιους δεν είναι από την Άνδρο. Όσους είναι από εδώ τους διαιρεί. Σπάνιο νησί η Άνδρος. Θα ενωθεί όταν έρθουν πολλοί που δεν είναι από εδώ. Μέχρι τότε οι ντόπιοι θα σκοτώνονται…

Μετά τον λόγο πήρε ο Μαρόπουλος που μας εξήγησε, όχι πως βρέθηκε στην Χώρα, αλλά πως βρέθηκε στην Άνδρο:

-         Ήταν καλοκαίρι του 1987 νομίζω. Είχα ένα σκάφος. Είχε πεθάνει η πρώτη μου γυναίκα, μια Σφακιανή και σκέφτηκα να πάω στην Τήνο να βρω μια γυναίκα να παντρευτώ πάλι. Περνώντας τον Κάβο Ντόρο με κούνησε για τα καλά και μπήκα ταλαιπωρημένος στο Γαύριο. Έδεσα και κατέβηκα. Και… έμεινα 30 χρόνια!!! Μου βρήκαν εδώ γυναίκα και με έδεσαν…

Δύο λεπτομέρειες μόνο: Η πρώτη μου γυναίκα, η Σφακιανή, ήταν 10 χρόνια μικρότερη μου. Η δεύτερη, η ανδριώτισα, είναι 20 χρόνια μικρότερη μου. Η πρώτη μου γυναίκα, η Σφακιανή, με… έδερνε μέρα παρά μέρα γι’ αυτά που έκανα! Η δεύτερη, η Ανδριώτισα, με... δέρνει κάθε μέρα γι’ αυτά που θα κάνω…

Την ώρα που τέλειωνε τις δύο αυτές σπαρταριστές ατάκες - που είχα καταγράψει και σε βίντεο - χτύπησε το τηλέφωνο του. Το σήκωσε. Ήταν η γυναίκα του. Ερχόταν να τον πάρει. Σηκώθηκε βιαστικός. Μας χαιρέτισε. Κι έφυγε. Πρόλαβα και του φώναξα:

 -   Άγγελε θα γράψω ένα χρονογράφημα για τη συνάντηση…

Γύρισε σκασμένος στα γέλια και έδωσε εντολή:

-   Γράψε ότι θες, σου έχω εμπιστοσύνη. Μόνο βάλε μια καλή φωτογραφία…